Twee Jongens

Verse eieren

'Goedemorgen, Nickolas,' fluistert Siebren de volgende ochtend in mijn oor.

We hebben gisterenavond nog wat zitten zoenen en daarna zijn we gaan slapen.

Zoenen met Sierbren staat nu al in mijn top drie van dingen die ik graag doe. Onder tekenen en met Lauren en Paul rondhangen.

Ik ben niet zo iemand die zijn vrienden laat stikken voor de liefde.

Ik draai me om en mompel dat ik niet wil opstaan. De deken trek ik tot mijn oren op. Siebren gaat dichter langs me liggen en als ik zijn warmte voel, draai ik me terug naar hem om.

'Ik heb ontbijt gemaakt,' zegt Siebren en mijn ogen gaan een klein stukje open.

'Hoe laat is het?' vraag ik.

'Tien uur in de ochtend,' zegt hij.

Mijn ogen gaan iets meer open en meteen vinden die de zijne. Siebren glimlacht naar me.

'Ben je nog steeds zeker over gisteren?' vraagt hij ongemakkelijk.

'Bedoel je dat vriendje-zijn?' vraag ik. Siebren knikt. 'Ja, daar ben ik nog zeker van.'

En om mijn woorden kracht bij te zetten geef ik hem een kusje op zijn lippen.

Siebrens glimlach wordt groter. Dan doe ik de deken iets lager bij hem af en zie de zuigzoen in zijn nek staan.

Ik hoop maar dat, als hij een shirt aandoet, het weg is. Dan doet Siebren hetzelfde bij mij en ik kijk naar de kleine zuigzoen in mijn nek.

'Je hebt nog veel te leren,' zeg ik lachend en ik kijk weer naar Siebren. 'Zette je nooit zuigzoenen bij meisjes?'

'Ze wouden het niet,' zegt hij.

'Ja, dat snap ik wel,' zeg ik met een glimlach.

Siebren geeft me een zachte duw en laat zijn hand op mijn schouder liggen.

'We kunnen het nog eens proberen,' zegt hij en hij laat zijn hand iets zakken en laat hem over de zuigzoen glijden die hij heeft gemaakt.

'Een andere keer? Ik wil niet dat mijn vrienden denken dat ik weet ik veel wat heb uitgespookt,' zeg ik.

Siebren komt iets dichter bij.

'Misschien wil ik wel dat je vrienden dat gaan denken,' zegt Siebren zacht en hij geeft een kleine kus in mijn nek.

'Siebren,' zeg ik zacht. 'Straks zet ik er nog één bij jou en die is niet uit het zicht.'

'Oké,' zegt hij en hij geeft me nog een kusje in mijn nek.

'Misschien moeten we gaan eten,' zeg ik.

'Het eten is toch al koud,' zegt Siebren waarop weer een kusje volgt.

Ik wil hem wegduwen, maar kan het moeilijk opbrengen wanneer ik mijn handen tegen zijn borstkas leg.

Siebren geeft nog een kusje, maar het is mijn zwakke plek dus probeer ik de kreun in te houden. Dat mislukt een beetje en niet veel later heb ik een tweede zuigzoen.

Dan komt Siebren terug voor mijn gezicht en zoent me. Zijn handen gaan over mijn borstkas en over de zuigzoenen waardoor ik opnieuw kreun.

Die krijgt hij terug.

Ik bijt speels in zijn lip en dan ontsnapt hem een kreun. Ik ga af naar zijn nek en zet dan een zuigzoen.

'Die had ik verdiend,' zegt Siebren glimlachend.

Ik glimlach terug.

'Ontbijt dus,' zegt hij.

Ik knik en sla de dekens van me af. Ook Sierbren doet dat. Ik trek mijn broek snel aan en mijn shirt met daarbovenop een trui van Siebren.

Die van hem zijn veel warmer dan die van mij.

Dan gaan we naar beneden waar de tafel al gedekt is en er ei op ieder bord ligt.

'Om hoe laat was jij al wakker?' vraag ik.

'Een uur geleden ongeveer. Ik wou je nog niet wakker maken,' zegt hij.

'O,' zeg ik.

Dan eten we ons ei op en gaan we terug naar boven.

'Heb je er bezwaar tegen als ik even ga douchen?' vraagt Siebren.

Ik schud mijn hoofd en hij verdwijnt de badkamer in.

Dit geeft mij de tijd om even mijn gsm te checken. Ik heb de meeste meldingen in de groepchat.

Lauren: Nick! Waar ben je?!
Paul: Bij Siebren. We hebben hem geholpen met zijn date-outfit.
Lauren: Ja, maar toch niet meer elf uur in de ochtend.
Paul: Hij zal nog slapen.
Lauren: Nick slaapt niet tot elf uur.
Paul: Hij is uitgegaan.
Lauren: Misschien is hij aangereden door een auto.
Paul: Lau, doe effe normaal.
Ik: Kan ik jullie straks spreken?
Lauren: Oh, godzijdank. Je leeft.
Paul: Let maar niet op Lau. Wanneer?
Ik: Een uur of twee?
Paul: Prima.
Paul: Waarom?
Ik: Zullen jullie wel zien :)
Lauren: Hoe was de date? Hebben jullie gekust? Waar waren jullie naar toe gegaan? Is hij leuk? Vind jij hem leuk? VERTEL HOE HET WAS!
Ik: Straks?
Lauren Prima, :|

'Ga je het je vrienden al vertellen?' vraagt Siebren dan.

Zijn haren zijn nog nat en hij heeft een shirt aan waardoor ik geen van de twee zuigzoenen zie.

Wat heeft hij geluk.

'Ja, ze denken het tenslotte toch al,' zeg ik. Siebren gaat langs me zitten.

'Ik had nooit gedacht dat verliefd zijn zo ... magisch zou voelen,' zegt hij.

Ik haal mijn schouders op.

'Dat is enkel bij mij zo,' zeg ik waardoor Siebren moet lachen.

'Om hoe laat moet je thuis zijn?'

'Twaalf uur,' zeg ik.

'Zie ik je morgen nog? Of pas maandag?' vraagt hij.

'Ik denk maandag pas, maar we zullen sturen,' zeg ik.

Ik heb nog veel huiswerk dat afmoet voor maandag en dinsdag.

'Oké,' zegt hij en hij geeft me nog een kus op mijn lippen en fluistert: 'Sinds wanneer heb ik zoveel geluk?'