Twee Jongens

Op ziekenbezoek

Nadat Siebren is weggegaan en ik heb gegeten, ga ik naar Lauren en Paul.

Ze zitten allebei op Laurens bed want die staat naast haar badkamer. Ik denk dat ze een beurtrol hebben voor wie er gaat overgeven.

'Hallo,' zeg ik en ik neem Laurens bureaustoel waar ik op ga zitten.

'Hoe was het met Siebren?' vraagt Lauren.

Ze ziet een beetje bleek en onstabiel.

'Goed, hij heeft geflirt,' zeg ik.

'Met jou?' vraagt Paul.

'Ja,' zeg ik. 'Maar het was om te oefenen.'

'Tuurlijk, voor zijn date,' zegt Lauren een beetje sarcastisch en ze rolt met haar ogen.

'Ja,' zeg ik, feller dan bedoeld was.

'Hij kan je wel goed om de tuin leiden,' zegt Paul en hij gaat een beetje naar voren zitten.

'Hij is niet verliefd op me,' zeg ik.

Volgens Lauren en Paul zou hij dat wel zijn, maar hij heeft duidelijk al iemand op het oog, niet ik.

'Dan is het andersom,' zegt Lauren.

Ik draai een rondje met Laurens bureaustoel en sla mijn ogen ten hemel.

'Siebren heeft iemand op het oog en ik ben niet verliefd,' zeg ik.

'Je hebt anders behoorlijk lang op hem staan wachten,' zegt Lauren.

'En je spreekt veel met hem af. Die flirt-tips van jouw kunnen ook tot volgende week wachten,' zegt Paul.

'En ik durf te wedden dat hij tijdens de middag bij je is komen zitten,' zegt Lauren en ik zucht.

'Enkel dat laatste is waar. En Paul, ik wil zo snel mogelijk van hem af, daarom doe ik dat deze week zoveel mogelijk. Ik kom in het weekend, zónder hem, naar hier,' zeg ik.

'Als je dat toch doet, Nick, dan krijg ik vijf euro van je én alle details van jullie eerste kus,' zegt Lauren en ik draai met mijn ogen.

'Deal,' zeg ik.

'En wat krijg ik?' vraagt Paul.

'Je krijgt chocolade,' zeg ik.

'Misschien is het toch niet zo erg om hem mee te nemen,' zegt Paul dan.

'Ik zeg geen nee,' zegt Lauren met een kleine lach.

'Willen jullie nu dat ik met Siebren op date ga? Jullie zijn ongelooflijk, en dat enkel voor een paar euro, een roddel en chocola,' zeg ik.

'We willen gewoon dat je gelukkig bent, Nickie,' zegt Lauren en ze staat op, gaat met een hand door mijn haar en ploft neer op mijn schoot.

'Alleen, je hebt ze wel voor het uitkiezen. Had je niet iemand kunnen nemen die meer inhoud heeft?' zegt Paul dan.

'Hoe bedoel je?'

'Hij koos niet echt een kant toen je gepest werd en hij hielp je niet meer met opdrachten. Misschien is hij niet zo interessant,' verduidelijk hij.

'Hij is anders wel interessant om te tekenen,' mompel ik zacht.

Als ik terug denk aan de complimenten die hij had over mijn tekeningen, gaat er een warm gevoel door me heen.

'Heb je hem getekend? Zien!' roept Lauren. Misschien was het toch iets te luid.

'Wat?' roept Paul.

'Ik ben mijn schetsboek vergeten,' zeg ik.

'Leugenaar. Je gaat nooit ergens heen zonder,' zegt Lauren en ze staat van mijn schoot op en snelt naar benden.

Paul achtervolgt haar en ik maak het rijtje af. Ze weten dat mijn schetsboek in mijn jaszak zit.

'Lau, P,' zeg ik en ik wil het schetsboek uit hun handen trekken, maar ze bladeren het al door. 'Stop.'

Dan stopt Lauren en ze kijkt van mij naar de tekening van Siebren en terug.

Wat ben ik Siebren dankbaar dat hij de tekening van hem met een blote borstkas heeft opgehangen.

'Als je hem zo afbeeld, is het jammer dat hij niet meer op meisjes valt,' zegt Lauren en ik trek het schetsboek uit haar handen en klap het dicht.

'Jullie konden het ook gewoon vragen. Het was mijn zusjes idee,' zeg ik.

'Lenny?' vraagt Paul.

'Nee, mijn andere zus?' zeg ik bot.

Ze hebben nog nooit mijn schetsboek gestolen om erin te kunnen kijken.

Meestal accepteerde ze dat ik mijn tekeningen niet wou delen.

'We wouden hem gewoon zien. Sorry, dat we je schetsboek hebben afgepakt,' zegt Lauren dan.

'Sorry, man, we dachten niet na,' zegt Paul en ik steek het schetsboek terug in mijn jaszak.

Ik haal mijn schouders op.

'Geeft niet. Ik snap het,' zeg ik, mischien moet ik hen iets geven van mijn tekeningen.

'We zien je altijd tekenen, maar we zien nooit een tekening. We waren nieuwsgierig,' zegt Paul en ik knik.

Dan gaan we terug naar boven, maar in plaats van naar Laurens kamer, gaan Paul en Lauren beide naar de badkamer. Dat lopen had hen vast niet goed gedaan.

Nier veel later hoor ik hen overgeven.

'Moet ik cola of water gaan halen?' vraag ik en ik hoor wat gemompel.

Vast een ja.