Twee Jongens

Ooit of nooit

Twee weken gaan voorbij.

Twee weken waarin enkel nog Paul en Lauren van onze relatie afweten.

Twee weken waarin Siebren en ik vaker met z'n tweeën douchen, maar nog steeds niet verder zijn gegaan.

Twee weken waarin we nieuwe bijnamen voor elkaar vinden, maar kunstenaar blijft de leuskste.

Twee weken waarin Siebren en ik nog vaker zoenen dan voorheen.

Zoals nu.

Siebrens lippen kussen de mijne en hij duwt me meer in de matras. Hij zoent me ruiger dan anders en misschien is dat omdat het bijna een maand geleden is dat ik hem heb meegevraagd naar de gaybar.

Morgen is het een maand dat we samen zijn.

Ik trek zijn T-shirt zo snel mogelijk over zijn hoofd zodat ik zicht heb op zijn prachtige lichaam.

Atletiek zorgt er wel voor dat hij in form blijft.

Ik ben eigenlijk nog steeds niet gaan kijken naar één van zijn wedstrijden, maar dat komt wel.

Ook heb ik Larissa niet meer gezien, wat ik wel jammer vind. Ze was aardig en ik weet zeker dat Siebren haar mist.

Siebren trekt mijn shirt over mijn hoofd en plaats een nieuwe zuigzoen op dezelfde plek dan die van vorige week.

Ik moet een kreun onderdrukken, maar slaag er niet in als Siebrens tanden zich ermee gaan moeien.

Ik kus zijn lippen en dan dwaal ik af naar zijn sleutelbeen.

Er ontstaat kippenvel op zijn huid en dan weet ik dat ik moet zuigen. Siebren kreunt laag en het is enorm sexy.

Zijn blonde haren plakken aan zijn voorhoofd als ik hem terug aankijk.

'Holy shit,' mompel ik. 'Wat ben jij sexy.'

Siebrens wangen worden vuurrood en ik geef hem snel nog een kusje voordat ik zijn haren uit zijn gezicht veeg.

'Moet jij nodig zeggen. Als je een zuigzoen zet, ben jij zó hot,' zegt Siebren en nu word ik rood.

Ik slik en kijk dan in zijn helderblauwe ogen. Ik moet mijn best doen om er niet in te verdrinken.

'Ik ga het vertellen,' zegt Siebren plots.

Mijn ogen worden groot. Hier hebben we het al vaker over gehad, maar steeds was Siebren er nog niet klaar voor.

Nu blijkbaar wel.

'Aan wie?' vraag ik voorzichtig.

'Mijn ouders. Dat eerst en dan mijn vrienden,' zegt hij en hij glimlacht naar me alsof hij bevestiging nodig heeft dat dit een goed idee is.

Ik knik langzaam.

'Wanneer?' vraag ik.

'Morgen. Dan komen mijn ouders terug en, euhm, ik hoop dat je er bij wilt zijn. Ik wil mijn vriendje voorstellen aan mijn ouders,' voegt hij er dan aan toe.

Hoewel het al een maand geleden is, zwelt mijn hart nog steeds op als ik het woord 'vriendje' uit Siebrens mond hoor komen.

Mijn wangen krijgen een tint en ik glimlach.

'Ik zal het aan mijn ouders vragen,' zeg ik.

Siebren ploft langs me neer op zijn bed en draait zich op zijn zij naar me toe.

'Je hoeft mijn naam maar te zeggen en je mag gaan,' zegt Siebren.

Daar heeft hij gelijk in.

Siebren heeft bewezen dat hij een fatsoenlijk vriendje is en daarna vonden mijn ouders alles goed zolang ik maar op tijd terug thuis was.

Gelukkig zijn mijn tijden veranderd.

Ik mag nu uit tot drie uur in de avond en moet zeker bij het avondeten zijn in plaats van bij het middageten als ik blijf slapen.

Behalve als we bij oma gaan eten, dan moet ik op tijd zijn, maar dan neem ik Siebren meestal mee.

'Oké,' zeg ik en ik kruip weer dichter tegen Siebren aan zodat ik over zijn borst kan wrijven.

De zuigzoen die ik juist heb gezet, is redelijk klein en zou net onder zijn shirt komen.

Het verbaast me dat niemand naar die zuigzoenen heeft gevraagd, maar dat kan ook komen doordat Siebren zich snel omkleed.

Nadat Siebren en ik douchen is hij de gene die zich als eerst aangekleed heeft. Ik zit dan nog maar aan mijn broek en moet mijn shirt en sokken nog aandoen.

'Trouwens,' zegt Siebren dan waardoor mijn gedachten aan douchen met Siebren worden doorprikt en ik terug in zijn ogen kijk. 'Ik dacht dat we, nadat jij hebt bewezen aan mijn ouders dat je het beste vriendje van de hele wereld bent, kunnen gaan fuiven.'

'O, oké. Gaan je ouders dat niet erg vinden?'

'Wat? Nee, zij zijn altijd weg en nu ben ik eens heel even weg met mijn perfecte vriendje. Na je twee uur lang niet gezoend te hebben, verdien ik wel wat tijd met je,' zegt Siebren en hij gaat met een hand door mijn haar.

'Twee uur? Gaat dat etentje zolang duren?'

'Mijn ouders zijn nog steeds mevrouw en meneer chique, dus ja. Ze willen een voorgerecht, waarschijnlijk één of andere sterke drank die je moet afslaan omdat mijn ouders niet willen dat je voor je achttiende drinkt. Daarna een hoofdgerecht waarbij je moet bewijzen dat je geen gulzigaard bent. Het dessert is het moeilijkst, dan moet je maar één stukje taart nemen in plaats van drie,' zegt Siebren en ik staar hem even aan.

'Waren er mensen die dat wel allemaal deden?' vraag ik ongelovig.

'Ja, meisjes. Ze namen ofwel de drank aan, ofwel wat biefstuk te veel, ofwel een stuk taart te veel. Maar nooit tegelijk. Alhoewel ... er was één meisje die dat wel deed. Met haar moest ik het meteen uitmaken. Na het dinner al,' zegt hij en ik merk aan zijn gezicht dat dat niet zo een prettig gevoel moest zijn geweest.

'O-oké,' zeg ik.

'Zenuwachtig?'

'Nu wel.'

'Hoeft niet. Met jou charmes zou je iedereen met je kunnen laten daten. Zelfs met mijn ouders,' voegt hij er lachend aan toe.

Ik glimlach.

'Waar gaan we dan morgen uit?' vraag ik.

'Die bar van de avond dat we samen iets kregen,' zegt Siebren met een blos.

Hij leunt iets dichter naar me toe en zegt: 'Zo kan ik met jongens zoenen zonder dat mensen ervan opkijken.'

Ik trek een mondhoek op. Als ik het me goed herinner, waren dat mijn woorden.

'Jongens?' vraag ik, op dezelfde toon als Siebren dat deed.

Hij glimlacht.

'Beter gezegd één jongen,' zegt hij en dan trekt hij me naar zich toe en verwikkelt ons in een zoen.

Het is perfect.