Twee Jongens

Frisse lucht

Nadat Lauren en ik een uurtje hebben gedanst, wordt de geur van zweet en alcohol me te veel.

'Ik ga even naar buiten,' zeg ik tegen Lauren die ondertussen al nieuwe vrienden heeft gemaakt.

Ze knikt naar me en ik zoek een uitweg door de mensen.

Onderweg naar de tuin ga ik nog even langs bij de kapstokken, die ondertussen nog voller hangen met jassen dan daarstraks. Ik pak uit mijn linkerjaszak een schetsboekje.

Nooit ga ik ergens heen zonder.

Uit mijn andere jaszak pak ik een potlood en een gom en ga naar buiten.

Er is niemand waardoor ik overal kan gaan zitten. De meeste mensen zijn binnen of roken een safke in de schuur, aan de andere kant van het huis.

Een paar mensen hadden Lauren en ik gevraagd of we ook naar de schuur wouden gaan, maar we hebben het afgeslagen vermits we allebei niet roken.

Maar dan zie ik wel iemand. De persoon zit aan de rand van het verlichte zwembad.

Als ik dichterbij kom, zie ik dat het een jongen is.

Er staan een paar schoenen met sokken in naast hem. Ik loop wat dichterbij en ga langs hem zitten, in kleermakerszit.

De jongen heeft blonde haren tot op zijn schouders wat een beetje door de war ligt en zijn blauwe ogen zijn op het water gefixeerd.

Het is Siebren.

Ik heb niet echt een mening over deze jongen. Hij pest me niet, maar helpt me ook niet.

Toch is hij populair.

Hij maakt soms wel opdrachten met me, maar daar stopt onze band, als die er al is.

Zoals ik al zei, Lauren en Paul hebben me hier naar toe gesleurd. Niemand had iets gezegd over met de gastheer te praten.

'Shit,' fluisterd hij en dat woord herhaalt hij steeds.

Ik denk dat hij dronken is, ofwel met zichzelf een gesprek heeft. Bij geen van beide heeft hij het besef dat ik er zit.

'Is er iets?' vraag ik, gewoon uit beleefdheid.

En als er iets is, dan moet ik er voor zorgen dat hij niet verdrinkt. Dat zou alles nog erger maken.

'Ik heb een jongen gekust,' zegt hij zacht en kijkt op.

'Shit!' zegt hij dan, harder. 'Vergeet dat, ik heb je nooit gezien. Jij hebt mij nooit gezien. Ik heb nooit iets gezegd.'

Ik zeg niks en kijk hem enkel aan.

Heeft hij zonet gezegd dat hij een jongen gekust heeft? Tegen mij?

Siebren is misschien wel de meest hetero-persoon van heel de school. Er zijn zoveel meisjes waarmee hij gezoent heeft.

Dit klopt gewoon niet. Alsof ik een puzzelstukjes van een andere puzzel heb gekregen om een andere af te werken.

Hij staat op, pakt zijn schoenen en sokken en zijn magere gestalte verdwijnt het huis in.

Was het een grap? Komen zijn vrienden zo dadelijk tevoorschijn om me in het zwembad te duwen?

Maar hij leek echt van streek. Zijn ogen stonden wagenwijd open toen hij naar me keek.

Wat als het waar is?

Ik open mijn schetsboek om even alles van me af te schudden. Mijn potlood beweegt over het papier en langzaam word er een zwembad zichtbaar.

De tekening is van dít zwembad.

Mijn knieën staan erop en Siebrens benen. Het zwembad is lang en ik werk het een beetje naar een punt. Daarna kleur ik het reliëf, dat het water heeft, in in zwart-wit.

De tekening heeft niet de sfeer van het feestje, het heeft iets rustig. Het waren gewoon twee jongens, twee vreemden langs elkaar.

Ik kan deze tekening wel nooit aan iemand laten zien. Dan gaat Siebrens reputatie eraan en niemand verdient het wat ik heb moeten doorstaan.

➿➿➿

Na een uur of drie is de tekening af.

Ik heb er langer aan gewerkt dan gedacht, maar hij is afgeraakt met zeer veel detail.

Mijn schetsboek klap ik dicht en ga daarna terug het huis in.

Binnen zijn er nog een aantal mensen aan het dansen, maar de woonkamer zit niet zo vol als daarstraks.

Ik zie Laurens zwarte haren al bijna meteen en ook Paul valt snel op in de verdunde menigte.

Eerst ga ik mijn schetsboek terug in mijn jaszak steken. Daarna loop ik naar Lauren en Paul.

'Waar was je?' vraagt Lauren als ze me opmerkt en ze trekt haar broer met haar mee.

'Buiten,' zeg ik.

'Heb je je schetsboek weer meegebracht?' vraagt ze dan.

De tweeling weten over mijn liefde voor tekenen. Ze hadden me verboden om het deze keer mee te nemen, maar daar heb ik niet naar geluisterd.

Zoals ik al zei, ik ga nooit ergens heen zonder.

'Dit moest een feestje zijn, geen tekenles,' zegt Lauren.

'Dat maakt toch niet uit, Lau, als hij liever wilt tekenen dan dansen, is dat zijn keuze,' zegt Paul en hij neemt een slok van zijn biertje.

Ik wil niet weten hoeveel hij er al op heeft.

Lauren zucht en trekt ons dan mee naar de gang.

'Zal ik pap bellen? Dan kunnen we naar huis voordat alleen de vrienden van de gastheer nog overblijven,' zegt Lauren en ze haalt haar gsm uit haar achterzak van haar skinny jeans.

Ze gooit haar haar over haar schouder en tikt ondertussen het nummer in van Dirk.

'Ja, pap, met mij. Zou je ons willen ophalen?' vraagt Lauren en ze gaat iets verder staan.

'Heb je nog geen jongen gespot?' vraagt Paul dan en hij hangt een beetje voorover.

'Nee,' zeg ik en ik pak onze jassen en geef die van Paul aan hem.

'Dat kan toch niet! Er waren lekkere meisjes, waarom geen lekkere jongens?' vraagt Paul en zo te zien heeft hij al redelijk veel op.

'Geen idee,' zeg ik schouderophalend.

'Jammer,' zegt hij en dan komt Lauren terug.

'Pap is er binnen tien minuten,' zegt ze en ik geef haar haar jas.

'Thanks, Nick,' zegt ze en we wandelen naar buiten met Paul achter ons.

'Waar hadden jullie het over?' vraagt Lauren dan.

'O, over jongens,' zeg ik en Lauren kijkt me fronsend aan. 'Paul vroeg of ik geen "lekkere jongen" had gezien,' zeg ik ter verduidelijking.

'Hij is waarschijnlijk een beetje aangeschoten,' zegt Lauren en ze rolt met haar ogen.

'Ben jij dat niet?' vraag ik.

'Nee, ik heb twee krieken gedronken, daar word je niet aangeschoten van,' zegt ze en ze zucht. 'Maar van bijna acht biertjes word je dat wel.'

'O,' zeg ik en ik kijk om naar Paul.

Dan staan we stil op de oprit van het huis. Het ziet er niet meer al te best uit en de geur is verschrikkelijk.

'O, daar is hij al,' zegt Lauren dan en ze stoot me aan en we nemen Paul mee naar de auto.

'Ga jij van voor zitten, dan zal ik er voor zorgen dat Paul niet gesnapt wordt op aangeschoten zijn,' zegt Lauren voordat ik de deur wil open doen.

Ik haal mijn schouders op en doe de deur voor Lauren open. Dan loop ik naar de andere kant en neem plaats langs Dirk.

'Fijne avond gehad?' vraagt hij me.

'Ja, maar de volgende keer blijf ik thuis,' zeg ik lachend, maar ik ben serieus.

Ik ga nooit meer naar feestjes.