Twee Jongens

Op tijd

We haasten ons naar het huis van Lauren en Paul. Zij zijn er al vandoor, maar ze komen meestal te vroeg en misschien hebben ze wel eerder afgesproken met hun date.

Waarschijnlijk niet.

De vader van de tweeling laat ons onze spullen binnen zetten en dan wandelen Siebren en ik naar de bioscoop, waar we net op tijd aankomen.

Al snel vinden we Lauren en Paul aan de ingang. Ze zijn maar met zijn tweeën en ik kan een glimlach niet onderdrukken.

'Waar zijn jullie dates?' vraag ik.

'Die staan recht voor je, Nickie,' zegt Lauren.

Ik frons en kijk van Lauren naar Paul en terug. Ook Siebren lijkt het niet te begrijpen.

'We zijn elkaars date,' verduidelijk Paul dan.

Ik barst in lachen uit.

Dit is een geniale oplossing, maar ik weet niet of ik met mijn tweelingzus of broer op een date zou gaan.

'Hoe hebben jullie het dan opgelost met die weddenschap?' vraagt Siebren.

'We hebben vijf euro extra aan mam gevraagd. Ze vond het prima,' zegt Lauren.

'Wauw,' zeg ik nog steeds lachend.

'Goed, zullen we naar binnengaan als je eindelijk uitgelachen bent?' vraagt Paul.

Ik knik, maar lach nog steeds. Ik zie Siebren vanuit mijn ooghoeken ook lachen, maar ik weet niet of het door mij komt of door deze situatie.

Lauren zucht en trekt ons naar binnen.

'Siebren, jij mag kiezen welke film we gaan kijken,' zegt ze en we lopen langs de affiches van de films die vandaag spelen.

Siebren knikt en blijft even staan bij een nieuwe actie film.

'Ik wil deze wel zien,' zegt hij en hij kijkt me twijfelend aan.

Ik moet terugdenken aan toen hij zei dat hij het moeilijk vond om keuzes te maken, dus knik ik naar hem.

Ik sta achter zijn flimkeuze en misschien ook achter iedere andere keuze die hij nog in zijn leven gaat maken.

'Oké,' zegt Paul en hij slaat Siebren zachtjes op zijn rug.

Paul of ik kiezen ook altijd actiefilms. Lauren kiest altijd romcoms of Nederlandse films.

'Heeft iemand je gevraagd om deze film te kiezen?' vraagt Lauren.

Siebren schudt zijn hoofd.

'Nee, ik vind actiefilms gewoon leuk,' zegt hij en hij gaat terug langs me staan.

Onze handen strijken langs elkaar en ik heb de neiging om hem vast te houden, maar op een openbare plaats is dat misschien niet het beste idee ooit.

Siebren merkt duidelijk dat ik aan het nadenken ben over onze handen en verstrengeld zijn vingers soepel met de mijne.

Ik probeer zo min mogelijk reactie te geven, maar ik kan een glimlach niet onderdrukken.

'Goed, Lauren en ik gaan kaartjes kopen. Jullie wachten hier en niks uitspoken,' zegt Paul en Siebren en ik worden rood.

Hij glimlacht nog naar ons en dan gaan ze in de rij staan.

Gelukkig is hij niet zo lang.

Ik trek Siebren mee naar de achterkant van de bioscoop en neem hem mee naar buiten via de andere deur. Daar leunt Siebren tegen de muur en hij glimlacht.

'Lauren en Paul zei dat we niks mochten uitspoken,' zegt Siebren met een kleine grijns op zijn gezicht.

'Ze zijn elkaars date, dus mag ik doen wat ik wil,' zeg ik zacht.

Siebren lacht in mijn gezicht en zijn adem geeft me kippenvel.

'En wat wil je dan, sweetheart?' vraagt Siebren zwoel en hij leunt dichter naar me toe.

De bijnaam geeft me rillingen en meer heeft hij niet nodig om zijn lippen in verbinding met de mijne te brengen.

Ik duw hem iets meer tegen de muur en laat onze tongen met elkaar dansen. Dan draait Siebren ons om en hij zoent me iets ruiger.

Het voelt goed en hij dwaalt met kusjes af naar mijn nek. Hij opent mijn jas en zo kan hij een zuigzoen iets onder de rand van mijn shirt zetten.

'Siebren,' mompel ik. 'Straks ziet iemand het.'

'Dan hebben ze pech,' murmelt hij tegen mijn huid en hij zoekt een deeltje waar ik nog meer kippenvel krijg.

'Hoezo?'

'Dan weten ze dat je al iemand hebt en dus niet meer beschikbaar ben,' zegt hij en dan heeft hij de juiste plaats gevonden en zuigt aan de huid.

Ik moet mijn kreun inhouden, ook al zou iemand ons hier kunnen horen of zien.

Er is niemand.

'Je weet toch dat je ze terug krijgt, eh?' vraag ik aan Siebren als hij terug mijn lippen kust.

'Ja, maar ik vind het sexy als je dat doet, dus je mag het doen,' zegt hij.

Mijn hart klopt sneller.

Noemde hij me sexy?

Op dat moment gaat mijn telefoon en als ik die uit mijn broekzak haal, staat er Laurens naam.

'We moeten gaan,' zeg ik. 'Maar je krijgt ze terug. Voor middernacht.'

'Doe maar, kunstenaar, alleen wel uit het zicht,' zegt Siebren en hij neemt mijn hand terug vast als we naar binnen lopen.

'Mm ... dat zullen we zien,' zeg ik en Siebren knijpt in mijn hand als waarschuwing.

Ik glimlach lief naar hem en hij glimlacht speels terug.

➿➿➿
Ik wil jullie even allemaal bedanken voor het lezen van dit boek!
Have a nice day