Twee Jongens

Naar huis

Nadat Lenny ons is komen halen, vertrekken Siebren en ik naar huis.

'Wat gaan jullie doen?' vraagt mijn zusje als ik oma een kus op haar wang geef.

'We gaan naar de film met Paul en Lauren,' zeg ik en ik kniel voor haar neer.

'Doe ze de groetjes,' zegt Lenny glimlachend en dan slaat ze haar kleine armpjes om me heen.

'Zal ik doen,' zeg ik en ze laat me los.

Lenny tikt nog op mijn neus en gaat dan naar mam en pap.

'Tot morgen, lieverd,' zegt mam en ik zwaai naar mijn ouders en loop de deur uit met Sieren langs me.

Zijn vingers verstrengelen zich met de mijne en ik glimlach naar hem.

Hij glimlacht terug.

➿➿➿

We gaan eerst naar Siebrens thuis voordat we naar dat van mij gaan.

Siebren pakt zijn spullen en komt terug naar buiten.

'Sorry dat het zo lang duurde, ik moest een briefje schrijven voor het geval mijn ouders thuis komen en ik er niet ben,' zegt hij en zijn hand neemt die van mij weer vast.

Hij heeft een rugzak over zijn ene schouder hangen en in zijn vrije hand heeft hij een klein zakje.

Ik weet niet wat er in zit, maar ik vraag er ook niet naar.

Dan lopen we naar mijn thuis waar ik eerst op de klok kijk.

'We hebben nog veertig minuten en dan moeten we voor de filmzaal staan,' zeg ik.

'Hoe lang is het wandelen?' vraagt Siebren en hij gaat op mijn bed zitten terwijl ik nog even de laatste spulletjes in mijn tas prop.

'Een kwartiertje ongeveer,' zeg ik.

'Welke film gaan we kijken?'

'Dat beslissen we vaak op het moment zelf. Iemand mag om de beurt kiezen en omdat het jou eerste keer is, mag jij dat doen,' zeg ik.

'Echt?' vraagt hij en dan ga ik langs hem op het bed zitten.

Ik kijk vlug naar zijn lippen, maar probeer mijn hoofd koel te houden. Als we gaan zoenen als er niemand thuis is, stoppen we nooit meer.

'Mhm,' zeg ik. 'Paul en Lauren vonden dat prima.'

'Ik ben eigenlijk heel slecht in keuzes maken, weet je dat?' vraagt hij dan.

Ik herinner me nog dat hij een film wou zien toen ik hem nog hielp. Dat ging behoorlijk goed.

'Nee, vertel maar,' zeg ik.

'Ik maak elke minuut van de dag keuzes en ze worden moeilijker en moeilijker,' zucht hij.

'Welke is het nu?' vraag ik.

'Of ik met je moet praten of met je moet zoenen,' zegt hij en hij kijkt kort naar mijn lippen.

'Welke wil je?' vraag ik.

'Het tweede, maar dat gaat niet want we hebben nooit door hoe lang we zoenen en op mijn eerste afspraak met jou en je vrienden wil ik niet te laat komen,' zegt hij.

Hij heeft gelijk.

Gisteren waren we een half uur aan het zoenen en maandag een kwartier, maar dat heeft er voor gezorgd dat we gespijbeld en nog meer gezoend hebben.

'Dus het zoenen wint?' vraag ik en ik heb daar ondertussen ook wel de neiging toe gekregen, ook al weet ik dat het geen goed idee is.

'Ja,' zegt hij.