Twee Jongens

Paul toch

Nadat Siebren rond vijf uur naar huis is gegaan, komen mijn ouders en mijn zusje terug.

'Hoe was het werk, lieverd?' vraagt mam terwijl mijn zusje op me afspringt.

'Goed,' zeg ik en pap verdwijnt naar de keuken.

'We eten vanavond pannenkoeken,' fluistert Lenny in mijn oor.

Ik lach omdat haar adem kietelt tegen mijn nek.

'Met of zonder suiker?' vraag ik.

'Met natuurlijk,' zegt ze en ze lacht als ik haar op de grond zet.

Lenny komt ongeveer tot aan mijn navel. Ze loopt de keuken in en ik volg haar. Pap is het deeg al aan het maken en Lenny gaat langs hem staan. Dan zet pap haar op het aanrecht en mag ze roeren.

Ik hou ervan als we pannenkoeken maken.

➿➿➿

'Ik ga straks nog even naar Paul en Lauren,' zeg ik als we allemaal een pannenkoek op ons bord hebben liggen.

'Oké, wel voor tien uur thuis zijn,' zegt mam en ze neemt een hap. Ik knik en open onder de tafel de groepchat.

Ik: Over twintig minuten ben ik er.
Lauren: Oké, P eet toch niet mee want hij is nog steeds ziekjes. Hij heeft wel een erge kater ...
Paul: Niet over me roddelen waar ik bij ben!
Lauren: We roddelen niet.
Ik: Moet gaan, ttyl!

Rond half zeven kom ik aan bij Paul en Lauren. Paul ligt boven in bed en Lauren doet de deur voor me open.

'Ha, die Nick!' zegt ze vrolijk en ze trekt me in een knuffel.

'Hoe gaat het met Paul?' vraag ik.

'Ik denk dat hij ervan gaat profiteren en morgen ook thuis gaat blijven. Natuurlijk is hij dan wel gejost, want onze ouders gaan sowieso doorhebben dat hij gisteren te veel op had. Of misschien is hij echt ziek,' zegt Lauren en ik zet mijn schoenen om de hoek van de gang.

Mijn jas hang ik over de stoel in de gang, waar alle jassen hangen.

'Hebben jullie al gegeten?' vraag ik.

'Ja, hij at niet mee, maar je hebt me wel nieuwsgierig gemaakt met dat berichtje. Meestal stuur je niets tijdens je werk en vandaag maar liefst twee keer!'

Ze legt haar hand op mijn voorhoofd.

'Mm, je hebt het niet warm of misschien zijn we beide ziek! Paul heeft ons aangestoken!' zegt Lauren en ze doet alsof dit het einde van de wereld is.

Ik lach en rol speels met mijn ogen.

'We zullen naar boven gaan,' zeg ik en ik ga haar voor op de trap.

In dit huis ben ik al talloze keren geweest. Ik weet wie waar aan tafel zit en dat de glazen in de zomer een andere plaats krijgen.

Het is letterlijk mijn tweede huis.

We gaan Pauls kamer binnen, die tegenover die van Lauren ligt. De kamer van hun ouders ligt op het einde van de gang, naast de badkamer en de studeerkamer.

Eerst was het anders, maar de tweeling wou dichter bij elkaar liggen.

Dat had ik ook met Lenny. Nu slaapt ze naast me en mam en pap aan de andere kant van de gang, dus recht tegenover me.

Eerst sliep ze langs de badkamer en mam en paps kamer. Nu ligt de studeerkamer daar.

'Paul, er is bezoek voor je,' zegt Lauren en ik hoor Paul fake-lachen.

Dan kom ik de kamer binnen en zie hem in zijn bed liggen. Hij is wat bleekjes, maar voor de rest zijn zijn ogen nog steeds helder en zijn haar is nog steeds zwart.

'Ik dacht dat hij er slechter ging uitzien,' zeg ik en Lauren glimlacht.

'Mijn hoofd voelt alsof er iemand heel de tijd op slaat met een hamer en mijn buik voelt aan als een baksteen,' zegt Paul chagerijnig en ik lach.

'Ik ben niet gekomen om te luisteren naar jou gezeur,' zeg ik en ik kom langs hem op het bed liggen.

Maar goed dat hij een tweepersoonsbed heeft. Lauren gaat aan de andere kant liggen.

'Ja, vertel nu eens wie je hebt gezien,' zegt ze en ik ga rechtzitten.

'Siebren,' zeg ik.

'Je werkt in een winkel, dus ik snap het niet,' zegt Paul.

'Nee, luister, ik had hem gisteren aan het zwembad zien zitten toen ik buiten wou tekenen. Hij zag er futloos uit en wie gaat er nu als enige buiten zitten op zijn eigen feest?' zeg ik en nu gaat Lauren ook rechtzitten en leunt tegen de muur.

Paul blijft liggen en sluit zijn ogen. Volgens mij heeft hij echt veel hoofdpijn.

'Dus ik vroeg wat er was,' ga ik verder, 'En hij zei dat hij een jongen had gekust.'

'Wat?' roept Lauren en Paul krimpt ineen. 'Waarom heb je dat gisteren niet gezegd?'

'Het kon een grap zijn,' zeg ik schouderophalend.

'Wat heeft dat met vandaag te maken?' vraagt Paul dan.

'Ik kwam hem tegen in de Colruyt, of ja, hij tikte me aan en vroeg me om hulp,' zeg ik.

'Wat voor hulp?' vraagt Lauren.

'Ik ga hem bijles geven in "flirten",' zeg ik en Lauren barst in lachen uit.

Zelfs Paul kan het niet laten.

'En je weet zeker dat dát geen grap is?' vraagt ze.

'Nee,' zeg ik.

'Wat krijg je ervoor terug?' vraagt Paul.

'Dat ik minder gepest word, dat vond ik het wel waard,' zeg ik.

'Mm ... dat is waar, maar het kan nog steeds een grap zijn,' zegt Lauren.

'Ja, maar ik heb al ja gezegd, dus hij is toenjuist mee naar mijn thuis gekomen.'

'Ik weet het niet,' zegt ze.

'Ik kan er niet nog meer mee verliezen,' zeg ik.

'Dat is waar, maar wees voorzichtig met die lui,' zegt ze en ze leunt over Paul heen om me een knuffel te geven.

'We hebben woensdag weer afgesproken. Het is eigenlijk best gemakkelijk. Ik moet enkel zeggen over wat hij het moet hebben online,' zeg ik.

'Je weet dat hij waarschijnlijk advies gaat vragen voor een date?' merkt Paul op.

'Weet ik,' zeg ik.

'Je bent nog nooit op een date geweest,' zegt Lauren.

'Daarom vertel ik dit jullie,' zeg ik.

'Ah, zo,' zegt Lauren. 'Maar je hebt wel gelijk, advies moet je fatsoenlijk geven.'

'En jij hebt toch best veel dates gehad en ik weet zeker dat Paul me ook kan helpen,' zeg ik.

'Je stuurt maar als je onze hulp nodig hebt,' zegt Lauren en op dat moment staat Paul snel op en rent naar buiten.

Niet veel later horen we iemand overgeven.

'Paul toch,' zegt Lauren en ze schudt met haar hoofd voordat ze op staat en naar de badkamer gaat.

Ik volg haar en samen "verzorgen" we Paul de rest van de avond.