Twee Jongens

Niet storen

Als ik boven in mijn kamer kom, tref ik Siebren aan bij mijn muur met tekeningen.

Hij kijkt vooral naar de tekening van hem en zijn blote borstkas.

Mam heeft er niet echt iets over gezegd. Ik weet zeker dat ze hem wel gezien heeft, maar ik denk dat ze het door de tekeningen wel een beetje doorhad, dat we samen zijn.

'Goed, ik ben er weer,' zeg ik en ik ga op mijn bed zitten. Siebren blijft nog even staren en rukt dan zijn blik los, naar mij.

Hij glimlacht.

'Je moeder heeft het door, eh?' vraagt hij.

Mijn wangen kleuren rood.

'Ja,' zeg ik en ik wiebel een beetje. 'Ze heeft me gevraagd of ik wou vragen of je vrijdag, voor de film, mee wilt eten.'

Siebren komt langs me zitten en pakt voorzichtig mijn hand vast. De wonde doet nog een beetje pijn.

'Hier?' vraagt hij.

'Nee, bij mijn oma,' zeg ik en mijn wangen worden nog warmer. Siebrens gezicht betrekt een beetje en wendt het dan af. 'Ik weet dat het misschien nog te vroeg is omdat jij nog in de kast zit en ik begrijp het als je niet wilt.'

'Nee, dat is het niet. Ik denk gewoon dat ik niet genoeg voor je ben,' zegt hij.

Ik frons.

'Wat? Nee, hoezo?' vraag ik.

'Nou ja, omdat ik nog in die kast zit en ik ga meestal niet naar iemands ouders als ik met die samen ben,' geeft hij toe.

'Niet?' vraag ik.

Hij schudt zijn hoofd.

'Meisjes willen dat niet, dat de ouders van hun relatie afweten. Alleen na een maand vinden ze het oké om bij hun thuis af te spreken, maar tot dan houden de meeste relaties niet eens stand,' zegt hij en hij kijkt terug naar me.

'Ik zou het ook graag subtieler doen, maar mijn ouders zijn niet zo. Mam heeft alles meteen door,' zeg ik.

Siebren zucht.

'Wil jij dat ik meekom?' vraagt hij.

Ik glimlach.

'Heel graag,' zeg ik.

'Dan kom ik wel mee. Gewoon na school?'

'Ja, wacht maar voor de school en dan wandelen we naar daar. Meestal brengen de ouders van Lauren en Paul ons naar huis, maar dan zeg ik wel dat dat niet nodig is. Misschien willen ze ook wel tijd met hun date,' voeg ik er lachend aantoe.

Siebren komt wat dichterbij zitten en heft zijn andere hand op, om mijn wang aan te raken.

'Ik wil ook wel tijd met jou, vrijdagavond,' mompelt hij en zijn ogen zijn gericht op mijn lippen.

Ik kan mijn ogen ook niet bij zijn ogen houden.

'Dat zal ik wel regelen,' zeg ik en slik.

Net als hij naar voor wil buigen en onze lippen wil herenigen, komt er iemand binnen.

'Nickie!' roept mijn zusje en meteen schiet ik van het bed af en sta ongemakkelijk op.

Lenny kijkt van mij naar Siebren en terug. Dan glimlacht ze.

'Wouden jullie gaan kussen?' vraagt ze.

Mijn hoofd wordt zo rood als een tomaat en ik probeer het niet te laten merken.

'Nee,' zeg ik, maar ik weet geen enkele verdediging.

Lenny komt dichterbij totdat ze voor Siebren staat. Ik ga terug zitten.

'Kom eens,' zegt ze en ze wenkt dat Siebren naar voren moet leunen.

Lenny fluistert iets in Siebrens oor waardoor hij moet lachen. Dan glimlacht mijn zusje naar me en huppelt de deur uit.

'Ik zal jullie geheimpje bewaren,' zegt ze nog en dan hoor ik haar de trap afgaan.

'Wat heeft ze gezegd?' vraag ik en ik doe de deur dicht en ga terug langs Siebren zitten.

'Niks,' zegt hij. 'Enkel dat je het niet leuk vind als iemand door je haren gaat.'

Siebren heft zijn hand maar kan het nog net ontwijken.

Ik glimlach.

'Vind jij het dan niet erg, Siebie?' vraag ik.

'Nee, kunstenaar, alleen, wat gaan je ouders dan wel niet zeggen. Als ze ons terugvinden met onze haren door elkaar?' vraagt hij en hij komt opnieuw op me af en deze keer kan ik hem niet ontwijken en vallen we achterover op het bed.

Hij bovenop, zoals die vrijdag.

Zijn handen gaan nu vrij door mijn haar en ik door het zijne. Dan vallen we allebei stil en buigt Siebren naar voor zodat onze lippen elkaar kort aanraken.

'Ik moet je eigenlijk nog iets vragen,' zeg ik, terugdenkend aan de tekeningen.

'Vraag maar,' zegt hij.

'Ik moet dan even iets pakken,' zeg ik.

'Wat dan?'

'Mijn schetsboek,' mompel ik.

Siebren grijnst en gaat van me af zodat ik mijn schetsboek uit mijn rugzak kan halen. Ik had hem mee naar boven genomen.

Dan pak ik een rode pen uit mijn pennenzak en ga terug op het bed zitten, naast Siebren.

'Wil je even iets voor me doen?' vraag ik.

'Natuurlijk,' zegt hij. 'Zolang het niets illegaals is.'

'Dat is het niet,' zeg ik en ik geef hem de rode pen zodat ik naar de juiste pagina kan bladeren.

'Hier,' zeg ik dan en ik geef hem ook mijn schetsboek. 'Je mag er hartjes bij tekenen.'

Siebren zoekt mijn ogen en glimlacht als ze elkaar hebben gevonden.

'Je hebt er toch een tekening van gemaakt,' merkt hij op. Ik knik. 'Ik dacht dat je het vergeten was.'

'Nee, ik was enkel vergeten om je er naar te vragen,' zeg ik.

Siebren haalt de dop van de pen er af en tekent een paar hartjes. Ze zijn zo goed als perfect.

'Heb je al vaker hartjes getekend?' vraag ik dan ook.

Siebren glimlacht en kijkt op nadat hij het laatste hartje heeft getekend en de dop weer op de pen doet.

'Ik kon vorige week niks anders doen,' zegt hij en hij geeft me een korte kus.

Maar als hij wilt wegtrekken, houd ik hem tegen.

Ik klap het schetsboek dicht en laat het samen met de pen op de grond vallen.

Mijn lippen strijken keer op keer langs de zijne en het voelt goed. Meer dan goed, zelfs.

Deze keer duw ik Siebren achterover en zet mijn handen zachtjes naast zijn hoofd.

Siebrens handen daarentegen, kruipen onder mijn shirt zodat ik naar adem moet happen en mijn rug krom.

'Morgen ga ik het trouwens aan mijn vrienden vertellen,' zegt Siebren dan, buitenadem.

'Oké,' zeg ik zacht en dan zitten onze lippen weer aan elkaar vast, net zoals onze handen die het lichaam van de ander maar niet met rust lijkt te kunnen laten.