Twee Jongens

Chique dinner

De volgende dag zitten Paul en Lauren in mijn kamer.

Ik had gevraagd of ze me wouden helpen met de kleren uit te kiezen voor het dinner bij Siebren.

'Heb je niks chiquer?' vraagt Lauren als ik een T-shirt en een jeans aanheb.

'Ik ben niet chique,' zeg ik.

Ik ben al de hele ochtend gestresst. De woorden van Siebren blijven maar in mijn hoofd spoken.

Niet alleen over zijn ouders, maar ook over het eten.

Niet drinken voor je achttiende? Dat heb ik al lang doorbroken, maar Siebren zelf ook.

Misschien willen zijn ouders alleen niet dat ik sterke drank drink.

Mijn hoofd tuimelt en ik ga op de bureaustoel zitten met mijn handen in mijn haar.

'Ik kan het net zo goed meteen uitmaken. Ik ga toch nóóit het perfecte vriendje zijn voor Siebren,' zeg ik en ik zucht.

'Doe niet zo mal. Mijn ouders zouden je betalen om mijn vriendje te zijn. Je bent geweldig. Je drinkt nooit te veel. Je bent overal op tijd. Goede punten, wat willen schoonouders nog meer?' zegt Lauren en ze hurkt voor me neer.

'Een vriendje met chiquere kleding,' zeg ik.

Lauren lacht schamper en legt een hand op mijn knie.

'Heeft je vader geen hemd?'

'Niet eentje dat me past,' zeg ik.

'P, heb jij geen donkerblauw hemd voor onze beste vriend?' vraagt Lauren aan haar broer.

'Ik denk het wel,' zegt hij. Lauren glimlacht lief en knippert met haar ogen.

'Wil je dat even gaan halen? Of wil je dat onze BFF zijn perfecte vriendje verliest?' vraagt ze liefjes en Paul zucht en slaat zijn ogen neer. 'Alsjeblieft?'

'Prima,' zegt Paul en Lauren staat op om haar broer in een knuffel te trekken.

'Mag ik je fiets lenen?' vraagt Paul dan aan mij.

Ik knik.

'Je weet welke het is?' vraag ik.

'De roze?'

'Ha. Ha,' zeg ik spottend en dan verlaat Paul de kamer.

Hij is geweldig net zoals zijn zus.

➿➿➿

Rond een uur of zes sta ik voor het huis van mijn vriendje.

Lauren heeft me op het hart gedrukt om bloemen mee te nemen, dus nu sta ik hier met rode rozen.

Ik haal nog eens diep adem en als ik uitadem, duw ik op de bel.

De deur wordt geopend door Siebren die een wit hemd aanheeft en een nette, zwarte broek. Ik bijt zenuwachtig op mijn lip en geef hem dan snel een kusje op zijn wang.

Siebren glimlacht.

'Ik heb mijn ouders al verteld dat ik een relatie heb met een jongen,' zegt Siebren en zijn glimlach wordt nog groter.

'En zo te zien is het goed gegaan?' vraag ik.

Zijn glimlach wordt nog iets groter en hij drukt zijn lippen vol op de mijne. Als hij me loslaat, staar ik hem enkel aan.

'Ze accepteren het! En ze willen je heel graag ontmoeten. Je weet niet hoe blij ik ben!'

'Heel blij, zo te zien,' zeg ik en mijn glimlach groeit met de seconde.