Twee Jongens

Leren skateboarden

Paul: Lau, weet jij waar Nick is?
Lauren: Zit hij niet langs je? Als in, in de les!?!?
Paul: Nope, de stoel langs me is leeg. Net zoals die van meneer S.
Lauren: Meneer S? Bedoel je Siebren? Zijn ze samen spijbelen?!
Paul: Zoenen ja!
Ik: Ik voelde me niet lekker
Lauren: NICK! Waar ben je?
Paul: Ja, gast. De les is al begonnen.
Ik: Bijna thuis, denk ik.
Lauren: Hoezo "denk ik"?
Lauren: Je bent met Siebren weg, eh?
Ik: Ja
Ik: Maar alleen omdat ik anders moest nablijven. Het gesprek was uitgelopen ...
Paul: Dus ik moet tegen de leerkracht zeggen dat je ziek bent en thuis in je zetel ligt te maffen?
Ik: Mag wel :)
Paul: Wat krijg ik er voor in de plaats?
Ik: Chocolade.
Paul: Deal
Lauren: Jongens!
Ik: Jij krijgt cola. Of zure beertjes kan ik ook regelen.
Lauren: Grmpf!!
Ik: Jullie weten dat ik niet met Siebren samen kan zijn op school dus waarom moeilijk doen?
Lauren: Sorry, we willen gewoon niet dat je een slechte invloed van hem overneemt.
Ik: Nee, Lau, dat gebeurt niet. Maar anders moest ik nablijven en nu zei Siebren dat hij het ging regelen.
Paul: Zolang je alles voorzichtig doet, maakt het voor mij niks uit.
Lauren: P!!
Paul: Laat die jongen toch van zijn liefde genieten.

'Nickolas, steek die gsm toch eens weg,' zegt Siebren en hij laat mijn hand los en pakt mijn gsm af.

Typen met één hand is best moeilijk.

'Zo, nu laten ze ons wel even met rust,' zegt hij lachend en geeft me mijn gsm terug.

Ik: Ik zal je alles vertellen als we klaar zijn xx S

'Wat gaan mijn vrienden wel niet denken?' vraag ik, maar ik kan een lach niet onderdrukken.

De gedachte om Siebren helemaal voor mij te hebben, is verleidelijk.

'Niets waar ze hun neus in moeten steken,' zegt Siebren en hij pakt mijn hand terug vast.

Ze zijn warmer dan handschoenen ooit zouden zijn.

We wandelen eerst door het park, dan gaan we een paar straten in en vervolgens gaan we een winkel in waar Siebren iets leuks ziet.

We kopen niks, maar hij verplicht me wel om een trui te passen die iets wegheeft van mijn oma's gordijnen.

Siebren moet lachen om de opmerking en kan niet wachten om de gordijnen in het echt te zien. Ook zegt hij dat hij de trui gaat passen als ik dat wil.

De trui staat hem schitterend.

Siebren pakt mijn gsm en stuurt een foto in de groepchat van Lauren en Paul. Ze reageren beide. Lauren met een smiley die hartjesogen heeft en Paul een smiley met een grijns.

Daardoor moeten Siebren en ik lachen.

Nu is het ongeveer drie uur en wandelen we dicht tegen elkaar aan. Siebren zei dat we niemand tegen zouden komen, en zou dat wel gebeuren, gaan Siebren en ik gewoon de andere kant op.

'Waar gaan we eigenlijk naar toe?' vraag ik als we een nieuwe straat inlopen.

'Man, dat duurde lang. Ik dacht dat je nieuwsgierigheid eerder kwam,' zegt mijn vriendje en ik glimlach.

'Euhm ... ik dacht gewoon aan jou in dat gordijn,' zeg ik.

'Vreemd, daar dacht ik juist ook aan. Maar dan aan jou,' zegt hij. 'Maar om je eerdere vraag te beantwoorden, we gaan skateboarden.'

'We gaan wat?' vraag ik.

'Skateboarden. Natuurlijk wel binnen want buiten is het veel te koud,' zegt hij.

'Euhm ... Siebie, ik kan niet skateboarden,' zeg ik.
Siebren trekt zijn wenkbrauwen op.

'Niet?' vraagt hij.

'Nee, nog nooit gedaan dus bel de ambulance al als we dat echt gaan doen,' zeg ik.

'Ik leer het je wel,' zegt Siebren. 'Zodat ik de ambulance niet moet bellen. En anders geef ik je wel mond-op-mond-beademing.'

Mijn wangen worden rood en ik hoop dat hij denkt dat het van de kou is.

➿➿➿

Even later komen we aan in een skatepark.

Het is eigenlijk gewoon een grote container met zo van die railingen en andere stuntplaatsen waar skaters op kunnen oefenen.

Gelukkig is er bijna niemand omdat iedereen op school hoort te zitten.

Siebren leidt me mee naar ergens achterin en we komen uit bij een gang vol kluisjes. Hij opent er eentje en haalt er een skateboard uit, die hij vervolgens achter zich zet. Daarna geeft hij mij knie- en elleboogbeschermers.

'Dank je wel,' mompel ik.

'We willen natuurlijk niet dat je valt en je bezeerd,' zegt hij.

'Net wou je me nog mond-op-mond-beademing geven,' zeg ik met een sluwe glimlach.

'Ik vind zoenen veel leuker dan dat. Plus zoenen kan ik altijd doen en dat alleen als het nodig is,' zegt Siebren en hij gaat me voor, terug naar de skatebaan.

Ik volg hem en we gaan op een stuk staan waar geen obstakels staan. Siebren neemt de bescherming van me over en helpt me het aan te trekken.

'Goed, ik zal het eens voordoen,' zegt hij dan en hij zet zich behendig af en skate een heel rondje.

Ik kan mijn ogen niet van hem afhouden.

Zijn lichaam beweegt zo soepel als hij een bocht neemt en dan gaat hij met een hand door zijn haar.

Heel even kijkt hij naar mij en knipoogt. Ik kan het net onderscheiden omdat hij het extra overdreven doet. Dan staat hij terug langs me.

'Nu jij,' zegt Siebren en mijn ogen worden groot. Ik kijk van het skateboard naar Siebren en terug. 'Het is niet moeilijk.'

Ik zucht.

'Vertel me wat ik moet doen,' zeg ik en Siebren glimlacht als ik naar hem kijk.

'Je moet je linkervoet verticaal zetten en je rechtervoet horizontaal, met die voet moet je afstoten,' zegt hij en ik doe wat hij zegt.

Siebren houdt me vast zodat ik niet kan vallen of vooruit kan rijden.

'Je linkervoet moet iets meer naar achteren,' zegt hij en ik volg opnieuw zijn instructies.

'Zoiets?' vraagt ik.

'Ja. En nu ga ik je vooruit duwen en jij moet je evenwicht behouden,' zegt hij en ik wordt vrijwel meteen vooruitgeduwd.

Ik probeer mijn evenwicht zo goed mogelijk te behouden, maar slaag er uiteindelijk niet en en het skateboard vliegt naar achteren en ik naar voor.

Siebren vangt me op, maar iets te laat en ik krijg een schaafwonden op beide handpalmen.

'Verdorie,' zegt Siebren en hij helpt me recht.

'Sorry, ik had je eerder moeten opvangen.'

'Geeft niet. Ik was toch wel gevallen,' zeg ik.

'Kom, ik heb wel ontsmettingsmiddel in mijn kluisje. Ik zal je verzorgen,' zegt Siebren en hij neemt het skateboard en leidt me terug naar de kluisjesgang.