Mrugam agresywnie, wstrzymuję oddech i czuję że w oczach zbierają mi się łzy. Hyunjin muska moje usta swoimi, ma zamknięte oczy, a jego dłonie delikatnie ściskają moje policzki, chyba po to abym nie uciekł. Czas się dla mnie zatrzymuję, nie wiem ile czasu starszy mnie całuję, ale mam wrażenie że trwa to wieki. Chcę uciec, tak cholernie uciec. Nie rozumiem co się właśnie dzieje. Blondyn jest tak blisko, że czuję strach, niepokój. Jednak kiedy jego słodkie usta tak delikatnie dotykają tych moich jest mi cudownie. Aż za cudownie.
Chłopak powoli udsuwa się, jednak cały czas stykamy się nosami, wciąż czuję jego usta i gorący oddech. Otwiera powoli oczy, patrzy na mnie przepraszająco, gładzi moje policzki. Wygląda teraz jak dziecko, które złamało najważniejszą regułę i boi się kary. Oddychamy szybko, płytko. Nie wiemy co zrobić, co powiedzieć. Odsunąć się? Skrzywdzimy siebie nawzjem.
Powiedzieć coś? Czy słowa mają jakiekolwiek znaczenie, w tym momencie nie.
Przeprosić? Ale za co.
Przybliżyć się znowu? To zły pomysł.
Przytulić się? To chyba najlepsze co mogę teraz zrobić.
Łapię starszego za ramiona. Wciskam nos w jego szyję, aby czuć jego zapach. Mała łza leci mi po poliku, przełykam ślinę, czuję jak przyciska mnie do piersi. Czas znów się zatrzymuję, jesteśmy tylko my, mimo że czuję wzrok przyjaciół hyunjina na sobie, to nie ma to żadnego znaczenia.
- To był pierwszy i ostatni raz. Przysięgam - szepcze starszy, odsuwa mnie delikatnie, łapiąc za boki, aby trochę się podnieść. Siedzimy teraz na brudnej ziemi, jego oczy są puste, zamglone. Nie wiem jak zareagować na te słowa; boli mnie to. Kiwam głową i wstaję z jego kolan. Rzucam marne spojrzenie w stronę starszych kolegów i ruszam do szkoły, zmazując łzy z policzków.
________________
Nie miałam zbytnio pomysłu na opis tego, dlatego jest tak marny
CZYTASZ
Voices | hyunin
Fanfiction❗️❗️TW: samobójstwo, schizofremia❗️❗️ "There's so many voices" Hyunjin chce tylko trzymać dłonie jeongina i pomóc mu wrócić do normalnego życia
