Voices | hyunin

26. Him

Następnym dniem jest sobota, a Hyunjin postanowił przyjść żeby mi coś powiedzieć. Wpuściłem go od razu, a on poszedł do mojej sypialnii i usiadł na łóżku.
- Stało się coś? - pytam gdy starszy siedzi i nie ma zamiaru się odezwać, tylko kiwa nogami na bok, a jego ściśnięte brwi mówią że coś jest nie tak. - Hyung?
- Changbin do mnie zadzwonił - oh. Nerwowo zaciskam pięści i siadam na krześle. Chwilę myślę co powiedzieć, a hyunjin zaczyna się niecierpliwić. - Spytał co u mnie. Jak sobie radzę w szkole i takie tam. Zapytał też o Ciebie.
- O mnie?
- Pewnie felix mu o tobie coś powiedział - mówi chłopak, dosyć szorstkim tonem, z wyrzutem i stresem - Zapytał czy sobie kogoś znalazłem. Rozumiesz? On, się spytał, czy ja, sobie kogoś znalazłem!
Hyunjin wygląda jakby miał zaraz rozpłakać sie i utopić we własnych łzach, jakby chciał sie tego z siebie pozbyć, dlatego nie boję się gdy unosi głos. Chowa twarz w dłonie, kurczy się i coś szepczę; prawdopodobnie przeklina na byłego chłopaka, bo mimo że jego twarz jest zakryta, to mogę dostrzec jak czerwień pulsuje na jego policzkach, a usta szybko się poruszają. Wstaję, podchodzę do starszego i łapię go delikatnie za kolana, po czym blondyn patrzy na mnie pusto.
- Olej tego dupka. Przestań o nim myśleć, nie możesz pozwolić aby niszczył Cię od środka - Hyunjin łapię mnie za dłonie, wykrzywia usta w delikatnym uśmiechu - On nie zasługuję na to, żeby z tobą rozmawiać. Nie po tym co zrobił.
Blondyn pociera wierzch mojej dłoni, a mnie otula ciepło, gdy on przykleja się do mnie na parę sekund.
- Lubię Cię takiego -  szepcze mi do ucha.
- Takiego czyli jakiego?
- Szczerego, pomocnego, wyrozumiałego, delikatnego. I wiesz co? Właśnie takiego changbina nigdy nie miałem -  Starszy przytula mnie mocno, jego oddech jest już spokojny, co mnie również uspokaja. Odchylam się minimalnie i cmokam szybko jego skórę na szyji, aby potem szepnąc mu że idę po coś słodkiego. Chłopak uśmiecha się i zaczyna śmiać.
- Ty jesteś najsłodszy.