I Saw the Future Once

Chapter 26

Four days to go na lang yung malaking event or party na pinaghahandaan ng lahat. Until now hindi pa rin ako makapag decide kung makakasama ba ako o hindi. Ni hindi pa nga ako nakakapagpaalam kila dad and mom.

Naging busy na naman ako sa mga school works ko at hindi na naman kami nakakapagsabay nila Francine and Celestine. I miss them.

I need to finish my works para makapaghanda ein ako sa big event or should I say Masquerade party? 'Coz people there will be wearing a mask.

Pagkauwi ko galing school ay agad na tumambad sa akin ang aking mga magulang sa loob ng aprtment ko.

Nakaupo sila sa mahabang sofa at agad na napunta ang tingin sa akin kahit na nag-uusap pa lang sila.

I came close to them and kiss their cheeks. "Mom, dad? Why are you here?" tanong ko at nilagay sa isa pang sofa ang sukbit kong bag.

Sabay kaming umupo sa mga sofa.

"You know the masquarade night?" I nodded.

So that event is called Masquarade night.

"Sweetie you know that we are invited to that event. And we must go there," ani dad.

"I know, dad."

"Anak, dito ka lang sa loob ng apartment mo ng gabing 'yon, alright?" Napatingin naman ako kay mom ng magsalita rin ito na inilingan ko kaya parehong kumunot ang kanilang noo.

"Why? Where are you going?"

"Dad, I want to go to that event too." Agad kong nakita ang pagtutol sa mga mata nila na parang isang malaking kalokohan ang sinabi ko.

"You are not going, sweetie," my dad sofly said but with authority.

"Dad, mom... you know that I want to know the truth right?" Taimtim lang silang tumitig sa akin, walang ni isang nagsalita sa kanila.

"Mapapahamak ka anak." Napabuntong hininga ako sa sinabi ni mom.

"Mom, I know that you will protect me together with dad.  I know how to fight mom. Magpapakilala ako bilang si Xyrene Trixy Montilla, I promise and I assure you that they will not know about Trixy Buenavista. And that's my final decision."

I heard them sighed.

Nagtinginan ang parents ko sa isa't-isa.

"Zyred, we will protect our daughter at any cost. Hindi ko na matutulan 'yang anak mo dahil nagmana 'yan sa katigasan ng ulo mo." Nakita kong ngumisi si dad dahil sa sinabi ni mom.

Naging magaan na ang pagitan namin sa sinabi ni mom dahil napangiti rin ako.

Napalingon sa akin si dad. "You are not a Montilla if you're not a brave woman. Okay I'm letting you to go there. Just keep yourself unharm, alright?" Masaya akong tumango-tango.

"Thank you mom, dad!" At niyakap ko silang dalawa ng mahigpit.

"We're letting you dahil gusto ko ring malaman ng lahat na may anak ako na katulad mo. Ano pa't itatago ka namin sa kanila, gayong alam naman nila na buhay ka... 'yon nga lang hindi nila alam kung saan ka nila makikita kaya palagi kang mag-iingat anak ah?" Napapikit na lang ako nang bahagyang hinaplos ni mom ang aking buhok habang yakap niya ko.

Hindi ko naintindihan ang sinasabi ni mom pero alam ko ang pag-aalalang pinapakita nila sa akin.

"Yes po, I will."

Nagkwentuhan pa kami ng aking parents ng kung ano-ano at sobrang saya ko kahit na sandali lamang dahil umalis na rin kaagad sila dahil baka raw may magtaka kapag nagtagal silang nawala.