I Saw the Future Once

Chapter 32

"Hindi ko na ito patatagalin. I'm going to negotiate with you," aniya habang nakatingin sa maghigpit na pagkakahawak ko sa data na nais nilang makuha. Pero inipit ko ito sa wasteline ng pantalon ko para hindi nila ito makuha.

Hindi pa rin ako makapaniwala na siya ang tatay ni Nolan? Bakit siya pa?

Bigla akong nalito sa pag aakusa kay Nolan? Totoo niya ba iyong ginawa o napag utusan lamang siya ng kanyang sariling ama? Hindi ko na alam... pero isa lang ang sigurado ako sa ginawa ni Nolan, sinira niya ako, sinira niyang muli ang tiwala ko.

"Anong gusto mo?" matigas na sabi ko.

"Dalhin mo siya Romy sa kanyang mga magulang." Dito na nanlaki ang mga mata. Nandito ang mga magulang ko? Pero bakit? Anong ginagawa nila dito?

Mas lalong napahigpit ang hawak ko. Pag may masamang nangyari sa mga magulang ko, hindi ko na alam kung ano pa ang kaya kong gawin.

Hahawakan sana ako ni Tito, I mean ni Romy... wala siyang karapatan para matawag kong Tito at maging isang pamilya o maging isang Montilla. Parehong dugo lamang ang nananalantay sa katawan namin pero pinutol ko na ang anumang maaring maging koneksyon ko sa kanya.

"Kaya ko ang sarili ko, hindi ko kailangan na mahawakan mo ako." Hindi niya nagawang ituloy ang gagawing pag hawak sa akin pero nakita ko ang pagdaan ng galit sa kanyang mukha na parang gusto na akong saktan nito.

"Let her, Romy."

Hindi ko na sila tinignan at sumunod na lang sa kwarto na papasukan namin.

Ito ang kanilang research center, pero napakaraming pinto at sa tingin ko ay may mga nakalagay sa loob no'n. Hindi ko mabilang ang mga kwarto o bawat pinto na nakikita ko dahil napakalawak talaga dito.

May isa kaming pinasukan na kwarto at nilibot ko ang aking tingin sa kabuunan nito. Malaki rin dito. Paano pa sa mga iba pang kwarto sa research center na ito? Gusto kong mamangha ngunit pag naiisip ko na ang nag mamay-ari nito ang sumira sa akin ay mas lalo lamang umuusbong ang galit ko.

"I know you will give me that analysis data without hesitation." Napalingon ako sa kanya at may maliit itong ngisi sa kanyang labi.

"And why would I do that?"

"Of course you will do that." Sigurado siya sa pagbigkas niya na wala man lang pag aalinlangan kaya mas lalo akong kinabahan.

"Ipakita mo na Romy ang kapatid mo at ang asawa nito." Walang pag aalinlangan na sinunod ang kanyang utos at lumapit ito sa may telang nagtatakip sa kung ano.

"Find out." Inilahad ng ama ni Nolan ang kanyang kamay kung nasaan ang tela na iaangat ni Romy.

Mas lalong umusbong ang kaba sa aking dibdib. Anong mayroon diyan?

Dahan-dahang umangat ang tela na gusto nilang makita ko at parang tumigil ang mundo ko.

Sunod-sunod na nag bagsakan ang luha ko na parang hindi na ito titigil. Nangatal ang buong katawan, at nanghina ang aking mga binti kaya napaluhod ako.

Ang mga emosyong pinipigilan ko ay tuluyang hindi ko na na-control.

Galit. Takot. Pag kamuhi. Lungkot. Pighati.

Sobrang diin ng pagkakakagat ko sa aking labi para pigilan ang pag hagulgol ko.

Bakit sila pa? Bakit? Ano bang kasalanan ang nagawa namin para gawin nila ito?

Nanlilisik ang mata ko sa mga taong may gawa nito. Pareho pa silang nakangiti na parang nagugustuhan nila ang nakikita sa akin.

"Bakit niyo pinatay ang mga magulang ko?!" Nag echo ang buong boses ka sa loob ng kwartong ito dahil sa sobrang lakas ng pagkakasigaw ko.