I Saw the Future Once

Chapter 42

"Why didn't you tell us?" May awtoridad sa boses ni Ream pero puno pa rin 'yon ng pag-aalala. They are still twin.

Umiling-iling habang nag-uunahan din sa pagtulo ang luha ni Francine.

"It's not about the bomb k-kuya. It's about all of you, gusto ko kayong maging masaya at nakikita ko 'yon. And I d-don't want to ruin that happiness. Saka wala naman na tayong magagawa, it's tiny, kahit anong gawin niyo, kahit anong devices ay hindi niyo makikita ang bomba sa loob ng katawan ko. I chose this happiness over that bomb na lalo lang tayong pahihirapin, I chose to be here with all of you. Your happiness is my happiness too."

Napapikit ako ng mariin sa mga sinabi ni Francine. Gustong-gusto ko magalit. Wala na bang katapusan 'to?!

"But still—" Hindi natuloy ang pagsasalita ng asawa ko dahil pinutol kaagad siya ni Francine.

"I just want a hug, please. Ito yung kinakatakot ko— ang malaman niyo. Gusto ko lang ay ang makasama kayong lahat." Naunang lumapit sa kanya si Celestine at niyakap ito.

Sumunod ako, sina Steel, Nick, at Clinton.

Nang magkakayakap na kaming lahat ay napatingin kami sa lalaking parang bato na nakatayo pa rin.

Pinanliitan ko siya ng mata.

"What?" he mouthed at me. We're all looking at him now.

Ako na ang lumapit kay Ream at hinila siya papunta sa yakap namin.

Pagkatapos ng yakap ay nag-uusap-usap kami para sa susunod naming plano. And of course, we comfort Francine, hindi ito madali para sa aming lahat, especially for her.

And I don't know, I am afraid now of being happy. Palagi na lang, sa tuwing sasaya kami o ako, iba yung bawi, iba yung sakit na ibabalik sa amin... hindi namin kakayanin yung bawi dahil lang sa naging masaya kami.

Why is it hard to be happy? Bakit pagkatapos mong sumaya, mas malala yung sakit na babawiin sayo.

Minsan iniisip ko na sana normal na lang kaming mga tao, na sana kung magkakaroon man kami ng suliranin ay yung maso-solusyunan agad. Hindi yung ganito. Sobrang hirap.

Nagsimulang mag salita si Clinton about sa bomba.

"So why they planted the bomb only to Francine? Is it confusing? Anim kayo lahat no'n, bakit kay Francine lang?" he asked. Naiintindihan ko yung tanong niya, dahil wala siyang masyadong alam sa nangyari sa nakaraan. Pero sa amin, alam na namin.

"Because Marco need us Five, me, Celestine, Trixy, Nick and Ream nfor their research so they can't kill us," pagpapaliwanag ni Steel kay Clinton na tumango-tango.

"Then what really Marco's want? They are still chasing all of you, 'di pa ba sapat yung pag dakip niya sa inyo ng siyam na taon?" tanong muli ni Clinton.

"Nope, because the anlysis data of their research is in me. I didn't give it to them for us to live. And here we are, tumakas kami matapos ang siyam na taon ng pagkakatulog." Ako na ang siyang nagpaliwanag.

"Yung sa research? Baka nasa analysis data mo Trixy kung tungkol saan ang research," pag singit ni Nick nang marinig niya sa akin ang tungkol sa analysis data.

I looked at him and shooked my head. "None, it's just letters, numbers, formulas and so on that I can't understand. I think it's just a process, hindi nalagay doon kung ano talaga ang ginagawa nilang research.But remember before we fell sleep for nine years? I talk with Marco before, and I just came up with the thought na kayang bumuhay ng tao ang research nila— but is it possible? I'm still not sure. Marami ng kasinungalingang sinabi si Marco matupad lang ang lahat ng gusto niya, kaya hindi ko alam kung totoo nga ba ang sinabi niya."