ဆူး

ဆူး - Part 14 ေပ်ာက္ဆုံးခဲ့ေသာ စကားလုံးမ်ား

[ Zawgyi ]

သူမဟုတ္ဘဲ တျခား သူစိမ္းေယာက်ာ္းေလးတေယာက္ရဲ႕ နာမည္ကို ၾကားလိုက္ရျခင္းက ရိေပၚ ရဲ႕ ေဒါသကိုထိုးဆြေပးေနသည္။

ေလေတြ တျဖဴးျဖဴး တိုက္ေနတဲ့ ပန္းျခံထဲမွာေတာင္ ပူေလာင္စိတ္ေၾကာင့္ ေခၽြးပင္ ျပန္လာသည္။
ေရွာင္က်န္႔ကေတာ့ ရီရီေမာေမာနဲဲ႕ ဖုန္းေျပာမျပတ္။

' အင္း အင္း ငါအခုခ်က္ခ်င္းလာခဲ့မယ္ ေစာင့္ေနေနာ္ က်န္းခ်န္'

ဘယ္သူမွန္း အျပင္မွာေတာင္ျမင္ဖူးတာမဟုတ္ဘဲ ဒီလို သဝန္တိုေနျခင္းဟာ နည္းနည္းေတာ့ အူေၾကာင္ေၾကာင္ႏိုင္သည္။ အခုခ်ိန္မွာ ရိေပၚဟာ သူ႕အေရွ႕မွာရွိတဲ့အရာအားလုံးကို ရန္လိုေနသည္။

သူ႕ဟာသူ ေနတဲ့ ထိုင္ခုံ လက္တန္းကို လက္သီးျဖင့္တခ်က္႐ိုက္ခ်လိုက္မိသည္။ က်ယ္ေလာင္စြာ
ထြက္ေပၚလာေသာအသံ
ေၾကာင့္ ေရွာင္က်န္႔ကပင္ ဖုန္းေျပာေနရင္းလွမ္းၾကည့္သည္။

ေရွာင္က်န္႔ကေတာ့ ရိေပၚ ဘာျဖစ္ေနလဲဆိုတာ လုံးဝနားမလည္။ သဝန္တိုေနတယ္ဆိုတာကိုလည္း မသိ။ အခုခ်ိန္မွာ သူ႕စိတ္ထဲမွာက က်န္းခ်န္ကို airport မွာသြားႀကိဳဖို႔ဆိုတာပဲရွိသည္။

က်န္းခ်န္ဆိုတာ သူေမြးစားမိဘအိမ္စေရာက္ကတည္းက အၿမဲ အတူ အေဖာ္အျဖစ္ ေဆာ့ေလ့ေဆာ့ထရွိေသာ ေဘးအိမ္မွ ေရွာင္က်န္႔ႏွင့္ ရြယ္တူ
ေကာင္ေလးပင္။

မိဘေတြရဲ႕ အလုပ္အကိုင္ကိစၥေၾကာင့္ က်န္းခ်န္ေလး အလယ္တန္းေက်ာင္းသားဘဝေလာက္မွာ Australia ကိုေျပာင္းေရႊ႕သြားခဲ့ၾကသည္။

က်န္းခ်န္ကလဲ ေရွာင္က်န္႔အေပၚ ေတာ္ေတာ္
သံေယာဇဥ္တြယ္ခဲ့သည္။ စေျပာင္းစဥ္ကဆိုလွ်င္
ေရွာင္က်န္႔နဲ႕မခြဲခြာလိုတာေၾကာင့္ ေယာက်ာ္းတန္မဲ့ မ်က္ရည္ ေပါက္ေပါက္ က်ခဲ့ဖူးသည္။

အလယ္တန္းကတည္းက ေျပာင္းသြားလို႔ သူလဲ အခုဆို ဟိုႏိုင္ငံမွာ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားႀကီး ျဖစ္ေနၿပီ။ ဒါေပမဲ့ ဟိုႏိုင္ငံသားဆိုၿပီး မာနႀကီးျခင္း ေခ်မိုးေနျခင္း အလ်ဥ္းမရွိ။

က်န္းခ်န္ရဲ႕စိတ္ထားေလးက ႏူးညံ့ သိမ္ေမြ႕တယ္။ လူတိုင္းအေပၚလဲ အႏြံနာခံကာ ေပါင္းသင္းတတ္တယ္။ ကိုယ့္အေပၚ ရန္မူေနတဲ့ လူကိုေတာင္ အျပံဳးနဲ႕ပဲ
တုန္႔ျပန္တတ္သူမို႔ ေရွာင္က်န္႔ကပင္ အားမလို အားမရ
ျဖစ္ရသည္။