ဆူး

ဆူး - Part 38

( ZawGyi )

ပိတ္သြားတဲ့ ဓာတ္ေလွကားဟာ ၂၂လႊာရွိတဲ့ တိုက္ခန္းအေပၚတက္ဖို႔ ဆို အခ်ိန္က ေတာ္ေတာ္ၾကာေနမွာ။ဘယ္ဘက္ ဓာတ္ေလွကားၾကည့္ျပန္ေတာ့လဲ အေပၚတက္တုန္း။ ရိေပၚ ထပ္ေစာင့္မေနႏိုင္ေတာ့။ မေတာ္လို႔ ေကာက အေပၚထပ္ေရာက္သြားၿပီး အခန္းထဲ ဝင္သြားမွျဖင့္ လြဲသြားေပအုန္းမယ္။

မတတ္ႏိုင္ဘူး။ ေလွကားကပဲ သြားရမွာပဲ။၂၁ လႊာကို ဓာတ္ေလွကားနဲ႕အၿပိဳင္ေရာက္ႏိုင္ဖို႔ တက္လိုက္ရတဲ့ ေလွကားထစ္ေပါင္းဟာ ကၽြန္ေတာ့္ဘဝအတြက္ အမွတ္တရပဲ။ တစ္ခါမွ အဲ့ေလာက္အပင္ပန္းမခံဖူးတဲ့ သူေဌးသား တေယာက္က ဒီလို အလုပ္မ်ိဳးေတြ မလုပ္စဖူး လုပ္ေနရပါၿပီတဲ့။မေမာတမ္း မာရသြန္အေျပးသမားလို နံပါတ္ ၁ ရယူဖို႔ တက္ရသလို ေကာရဲ႕ အခ်စ္ေတြကို ျပန္ယူဖို႔ ၂၁ လႊာကို ပန္းခင္းလမ္းလို႔ သေဘာထားၿပီး ကၽြန္ေတာ္တက္မယ္။

ေနာက္ဆုံးေတာ့ ၁၈ လႊာကို ေရာက္ခဲ့ၿပီ။

ဓာတ္ေလွကားတံခါးသည္ ၂၁ လႊာတြင္ ေျဖးညႇင္းစြာ ပြင့္လာသည္။ ေရွာင္က်န္႔ ဓာတ္ေလွကားထဲမွ ထြက္ကာ အခန္းဆီသို႔ သာမန္ထက္ ေႏွးေသာ ေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ လမ္းေလွ်ာက္လာမိသည္။

အခန္းနားေရာက္လုဆဲဆဲ ေလွကားထစ္မ်ားမွ ေပၚလာေသာ အရိပ္တစ္ခုဆီသို႔ သူျဖတ္ကနဲ လွမ္းၾကည့္လိုက္မိသည္။

တစ္စုံတစ္ရာကိုမွသူမေတြ႕။

အခန္းေသာ့ေလးကို ထုတ္ကာ ဖြင့္ရန္ျပင္လိုက္စဥ္မွာပဲ

' ေကာ '

အရင္းႏွီးဆုံးေသာ အသံတစ္ခု။

အသံတြင္ ေမာဟိုက္မႈမ်ားႏွင့္ျပည့္ႏွက္ေနသည့္ၾကားမွ လြမ္းဆြတ္မႈမ်ားပါေရာေနသည္။

သူလား? သူ ငါ့ဆီ ျပန္လာတာလား။

စိတ္ထဲမွ မေရရာ ေလေသာ အေတြးမ်ားအား အေျဖထုတ္ရန္ အသံလာရာဘက္သို႔ မ်က္ႏွာမူလိုက္သည္။

သူ ။ ဘာလို႔သူလဲ။

ပန္းသီးအိတ္ကို ကိုင္ထားေသာ ေရွာင္က်န္႔လက္မ်ားသည္ မတည္ၿငိမ္ႏိုင္ေတာ့။

ေလွကားခြင္ေရွ႕ ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္ ရပ္ေနေသာ ဝမ္ရိေပၚအား သူ ေသခ်ာစိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။