ဆူး

ဆူး - Part 23

（ZawGyi )

' ေဒါက္တာ ေကာ ဘာျဖစ္တာလဲဟင္ စိတ္ပူရလား။ ဘယ္လိုလုပ္ရင္သက္သာမလဲ '

ဆရာဝန္ရဲ႕လက္ကိုဆြဲကာ အေမာတေကာျဖင့္ ေမးခြန္းေပါင္းမ်ားစြာကို မရပ္မနား ေမးေနေသာ ဝမ္ရိေပၚပင္။

' စိတ္ေအးေအးထားပါ။ သာမန္အေအးမိတာပါ။ ခဏေလာက္ေနရင္ေတာ့ သတိျပန္လည္လာမွာမို႔လို႔ စိတ္မပူပါနဲ႕။ ဒါနဲ႕ လူနာနဲ႕ဘာေတာ္တာလဲ ခင္ဗ် '

ရိေပၚ ေခါင္းတခ်က္ငုံ႕ကာ ေခတၱစဥ္းစားလိုက္ၿပီး ခပ္တည္တည္ျဖင့္သာ အေျဖေပးလိုက္သည္။

' ကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္သူပါ '

ဆရာဝန္မွာ မထင္မွတ္ထားေသာ အေျဖေၾကာင့္ ဝမ္ရိေပၚကိုနားမလည္သလို ေပေစာင္းေစာင္းၾကည့္လာသည္။

' ဘယ္လို '

' ခင္ဗ်ား နားမၾကားဘူးလား။ ကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္သူလို႔ေျပာေနတယ္ေလ။ လူေတြလဲ အဲ့ဒါပဲ။ ေယာက်ာ္းေလးျဖစ္တိုင္း မိန္းမကိုပဲႀကိဳက္ရမယ္လို႔ တေသြမတိမ္း ေတြးေနၾကတယ္။ သူ႕ႏွလုံးသားနဲဲ႔သူပဲ။ ခ်စ္ခ်င္တဲ့သူ ကိုခ်စ္မွာေပါ့။ ခက္လိုက္တာ '

' ကၽြန္ေတာ္လည္းဘာမွမေျပာမိပါဘူး ။ လူနာရွင္က ဒီကညီေလးဆိုလဲ လူနာႏိုးလာတာကိုေသခ်ာေစာင့္ၾကည့္ထားေပးဖို႔နဲ႕ တခုခုလိုရင္ အေၾကာင္းၾကားဖို႔ မွာခ်င္လို႔ပါ။ '

' ဟုတ္ၿပီ ဟုတ္ၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္ ေသခ်ာၾကည့္ထားမွာ။ မပူနဲ႕'

ရိေပၚ ေရွာင္က်န္႔ေၾကာင့္ရတဲ့ အပူမီးဟာနီးစပ္ရာလူကိုပင္ လိုက္ဟပ္ေနေတာ့သည္။ဒီအခ်ိန္မွာ သူ႕အတြက္ အလိုအပ္ဆုံးက သူ႕ေကာ ျပန္သတိရလာဖို႔ပဲ။ သူ
တျခားဘယ္အရာမွ ေခါင္းထဲတြင္မရွိေတာ့။သူေတြးမိပါသည္။ ေကာရဲ႕ မိဘေတြလဲ သူ႕သားေလးျပန္မလာေသးလို႔ အပူတျပင္း ျဖစ္ေနေလာက္ၿပီဆိုတာ။ သို႔ေသာ္ မတတ္ႏိုင္ပါ။ ေကာရဲ႕ မိဘေတြဆီ ဖုန္းေလးႏွင့္ေတာင္ ဒီအေျခအေနကိုသူသတင္းမပို႔ခဲ့ေခ်။

အကယ္၍ သတင္းပို႔ခဲ့ပါက ေကာကို သူတို႔အိမ္ကိုျပန္ေခၚသြားၾကေတာ့မည္ပင္။ ဒါပင္မကေသး။ သူ႕မားကိုယ္တိုင္ကလည္း ေကာ အိမ္ကိုသြားၿပီး ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းေတြျပဳမူေပအုန္းမည္။ ေတြးၾကည့္လိုက္ပါက ေနာက္ဆက္တြဲတိုင္းသည္ ရင္ေလးစရာပင္။သူ႕ေကာ ကိုသူမွတစ္ပါး တျခားဘယ္သူမွ လိုက္ရွာလို႔မရေအာင္ ဖြက္ထားေတာ့မည့္ သူ၏ဆုံးျဖတ္ခ်က္သည္သာ အသင့္ေလ်ာ္ဆုံးျဖစ္ေၾကာင္း သူတစ္ထစ္ခ်ေတြးလိုက္သည္။