ဆူး

ဆူး - Part 35

( ZawGyi )

Passport အား လက္တြင္ကိုင္လ်က္ Luggage အား က်န္လက္တဖက္မွဆြဲကာ airport ထဲသို႔ေျခခ်ေနၿပီျဖစ္သည္။

ကၽြန္ေတာ့္ကို မျမင္ရလို႔ ေကာ ခဏေတာ့ စိတ္ခ်မ္းသာပါလိမ့္မယ္။ ကၽြန္ေတာ္လဲ တစ္ခါတစ္ေလ ေကာ ကို အျပည့္အဝကာကြယ္ေပးႏိုင္တဲ့ ေယာက်ာ္းသားတေယာက္ျဖစ္ခ်င္တယ္။ေကာရဲ႕ ယုံၾကည္အားကိုးမႈေတြကိုလိုအပ္တယ္။ကၽြန္ေတာ္ အတတ္ႏိုင္ဆုံး ႀကိဳးစားသြားမယ္ ေကာ။ ေကာ ေရွ႕က မားမားမတ္မတ္ ရပ္တည္ႏိုင္ၿပီးေတာ့ ေကာရဲ႕ ျပႆနာတိုင္းကို ေျဖရွင္းေပးႏိုင္တဲ့ ဝမ္ရိေပၚ အျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္လာခဲ့မယ္ ေကာ။

ေလယာဥ္ေပၚတြင္ ၿငိမ့္ေျငာင္းစြာ ထိုင္လ်က္ ေဘးမွ ျဖတ္ေျပးသြားေလေသာ အျဖဴေရာင္တိမ္စိုင္မ်ားအား ၾကည့္ကာ သူ တိုင္တည္မိလိုက္သည္။

               ~~

ေဆး႐ုံ ကုတင္ထက္မွ ေရွာင္က်န္႔ ပါး၏ ရင္ဘတ္အစုံသည္ ႐ုတ္တရက္ နိမ့္ခ်ည္ျမင့္ခ်ည္ျဖစ္လာသည္။သူ႕လက္အစုံျဖင့္ ေအာက္ဆီဂ်င္ ဘူးအား အတင္းဆြဲျဖဳတ္ၿပီး ႐ုန္းရင္း ဆန္ခတ္ျဖစ္လာသည္။ကုတင္ေပၚတြင္ အလူးအလဲ ႐ုန္းကန္ရင္း စကားမ်ားပလုံးပေထြးေျပာလာသည္။

ေအာက္ထပ္ေဆးေကာင္တာ မွေဆးသြားဝယ္ၿပီး ျပန္အလာတြင္ ေရွာင္က်န္႔ ျမင္လိုက္ရေသာ သူ႕ပါး၏ အသည္းအသန္ အေျခအေန ေၾကာင့္ႏွလုံးေသြးတို႔ ေျပာင္းျပန္စီးဆင္းလာသကဲ့သို႔ပင္။

' ပါး '

' ပါး ဘာျဖစ္တာလဲ '

လက္ထဲတြင္ ကိုင္ထားေသာ ေဆးထုပ္ေလးအား လႊတ္ခ်လိုက္ၿပီး ကုတင္ထက္မွ သူ႕ပါး၏ ရင္ဘတ္အစုံကို လက္ျဖင့္ အုပ္မိုးကာ ကိုင္ၾကည့္မိသည္။

လုံးဝ အကိုင္မခံဘဲ အသားကုန္ ႐ုန္းကန္ေနသည့္အျပင္ ကုတင္ကို လက္ျဖင့္ တဗုန္းဗုန္းျမည္ေအာင္ ထုေနေလသည္။ ေသခါနီး လူနာတေယာက္ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္သည္ ယင္ေကာင္တေကာင္ လာနားလွ်င္ပင္ တုတ္နဲ႕ ႐ိုက္သေလာက္ နာက်င္သည္ဆိုတာ သူၾကားဖူးနားဝရွိသည္။

သူ႕ ပါး၏ မ်က္လုံးအိမ္ထဲတြင္ မ်က္ရည္မ်ားဝိုင္းေနၿပီး စိတ္မခ်ဟန္ျဖစ္ေနသည္။ ပါးစပ္မွလည္း မနားတမ္း ပလုံးပေထြးျဖင့္ စကားမ်ား ေျပာေနသည္။