«Βρε, βρε, βρε... Κοίτα που η μοίρα μας αγαπάει τελικά» ακούω μια φωνή από πίσω μου καθώς βαδίζω στο πεζοδρόμιο. Η αλήθεια είναι πως το τελευταίο διάστημα έχω πολλά στο κεφάλι μου και ήθελα να βγω βόλτα και να ξεφύγω από όλη αυτήν την κατάσταση.
Γυρνάω το κεφάλι μου προς την κατεύθυνση του άντρα που μου μίλησε. Αρχικά, δεν τον αναγνωρίζω εξαιτίας του χαμηλού φωτισμού αλλά ο ο φόβος με καταβάλλει όταν συνειδητοποιώ πως είναι ο ένας από τους άντρες που προσπάθησαν να με βιάσουν την προχθεσινή νύχτα.
«Τι θες;» του απευθύνομαι εκνευρισμένα.
«Καλή ερώτηση, απλά δεν ξέρω τι να απαντήσω πρώτο»
«Άσε με ήσυχη»
«Δεν μπορώ αν δω τον λόγο για να το κάνω αυτό» λέει και πριν το καταλάβω με έχει σπρώξει σε ένα απόμερο σοκάκι, παρόμοιο με εκείνο όπου συναντηθήκαμε την προηγούμενη φορά. Τα χέρια του ακινητοποιούν γρήγορα το σώμα μου ώστε αν μην μπορώ να φύγω.
Νιώθω τα δάκτυλα του να πιέζονται στον λαιμό μου δυσκολεύοντας κατά πολύ την αναπνοή μου.
«Ας τσεκάρω τις πληροφορίες που μάζεψα, ονομάζεσαι y/n y/l/n, είσαι 17 χρόνων, έχεις μια δεκαπεντάχρονη αδερφή, την Μίλι, μόλις μετακόμισες εδώ από το Όρεγκον, έχεις ένα αγόρι, τον Σάιμον, με τον οποίο διατηρείτε σχέση εξ αποστάσεως, οι γονείς σου είναι ζάμπλουτοι αλλά εσύ έκανες την επανάσταση σου και με την βοήθεια της μητέρας σου πείσατε τον πατέρα σου να φύγεις νωρίτερα από το πατρικό σου και, μάλιστα, χωρίς την οικονομική τους βοήθεια. Τα είπα καλά;» λέει και αισθάνομαι τα γόνατα μου να κόβονται. Πώς στον διάολο τα γνωρίζει όλα αυτά;
«Που τα ξέρεις όλα αυτά;»
«Ας πούμε ότι κάποιες λεπτομέρειες μου τις εκμυστηρεύτηκε ένας κοινός γνωστός μας ονόματι Φιν Γούλφχαρντ. Τα υπόλοιπα δεν ήταν δύσκολο να τα βρω..» λέει και τότε καταλαβαίνω πόσο μεγάλο κορόιδο είμαι. Πώς είναι δυνατόν να μην υποψιάστηκα τον λόγο για τον οποίο με πλησίασε ο Φιν; Φυσικά και ήθελε να μάθει πράγματα για να τα πει στους βιαστές φίλους του. Δεν ξέρω τίποτα για αυτόν, ούτε μου είναι συμπαθής έτσι κι αλλιώς.
«Αφού ο Φιν δεν ξέρει τίποτα από αυτά για εμένα» ψεύδομαι. Ίσως ξέρει ελάχιστα από αυτά που είπε, όπως είναι το όνομα μου, ή η περιοχή που εμένα πριν μετακομίσω εδώ.
«Πάντως, ξέρει πού μένεις αφού πριν από δύο βράδια σε συνόδεψε μέχρι το σπίτι σου. Μπορεί ο ίδιος να μην ήθελε να μου πει ακριβώς πού μένεις αλλά θα μάθω μην ανησυχείς» λέει και νιώθω το χέρι του να χαϊδεύει την μέση μου ενώ το άλλο εξακολουθεί να πιέζει απειλητικά τον λαιμό μου.
