•36•

1K 66 5
                                    

Κενό.

Τώρα πια ξέρω τι είναι αυτό που εννοεί κάποιος όταν λέει πως είναι κενός.

Τώρα είμαι κι εγώ μια από εκείνους.

Μόνο που εγώ δεν είμαι κενή από συναισθήματα, αλλά από σκέψεις.

Αισθάνομαι εκατοντάδες πράγματα ταυτόχρονα με αποτέλεσμα να μην δίνεται η ευκαιρία στον εγκέφαλο μου να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα και να σκεφτεί.

Αυτήν την στιγμή περνάω το κατώφλι της πόρτας του σπιτιού που κάποτε φάνταζε ιδανικό στα μάτια μου. Πλέον όμως το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να το βλέπω σαν την αιτία που είμαι δυστυχισμένη, μακριά από τον άνθρωπο που η καρδιά μου επέλεξε να τον ονομάσει "ευτυχία".

Ξέρω πως ότι και να κάνω αυτήν την στιγμή οι γονείς μου θα κάνουν τα πάντα για να το αποτρέψουν και θα το καταφέρουν. Για αυτό δεν καταλαμβάνω προσπάθειες για να ξεφύγω, προς το παρόν.

Μου είπε πως θα με βρει, και πραγματικά δεν ξέρω αν μπορώ να βασιστώ στα λόγια του ή να απελπιστώ περισσότερο από ότι ήδη έχω.

Κι αν του υποβάλουν κάποια ποινή επειδή επιτέθηκε σε εκείνον τον μαφιόζο; Μόνο και μόνο στην ιδέα θλίβομαι...

Οι γονείς μου απέδειξαν για άλλη μια φορά την δύναμη που τους δίνει το χρήμα.

Βαδίζω στο πελώριο σαλόνι της έπαυλης και κοιτάω με μίσος τις σκιές των ανθρώπων που με μεγάλωσαν και που τώρα με πλησιάζουν.

«Ή θα αλλάξεις συμπεριφορά, ή δεν θα ξαναδείς το φως του ήλιου ποτέ ξανά!» ο πατέρας μου λέει με σκληρότητα αλλά δεν του δίνω την παραμικρή σημασία.

Δεν θα μιλήσω σε κανέναν από τους δύο τους ξανά. Ή τουλάχιστον μέχρι να ξαναδώ αυτόν που επιθυμούν τα μάτια μου.

Ανεβαίνω στον τρίτο όροφο από τις ξύλινες σκάλες και φτάνω μέχρι το δωμάτιο που εμένα μέχρι να εγκαταλείψω αυτήν την φυλακή-σπίτι.

Ανοίγω την πόρτα και βλέπω πως όλα έχουν παραμείνει ίδια, ακριβώς όπως ήταν την στιγμή που έφυγα. Το κρεβάτι μου είναι ομοιόμορφα στρωμένο με ανοιχτόχρωμα σεντόνια και διάφορες αφίσες από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα στους μεγάλους του τοίχους. Το βλέμμα μου εστιάζει στην αφίσα με τους Twin Peaks και ένα θλιμμένο χαμόγελο σχηματίζεται αδύναμα στα χείλη μου καθώς θυμάμαι πως είναι και το αγαπημένο συγκρότημα του Φιν...

Υποθέτω πως στα συρτάρια και τις ντουλάπες υπάρχουν μερικά από τα ρούχα που είχα αφήσει εδώ όταν έφυγα για το νέο μου σπίτι.

𝐓𝐫𝐮𝐬𝐭 𝐌𝐞ᶜᵒᵐᵖˡᵉᵗᵉᵈWhere stories live. Discover now