Finn's POV
Εδώ κι ένα τέταρτο έχουμε ξεκινήσει ξανά να περπατάμε για να φύγουμε από αυτό το απαίσιο μέρος.
Γαμώ το κέρατο μου δεν είχα ιδέα πως η Μόρα κάποια στιγμή θα αποφάσιζε να πάρει εκδίκηση για αυτό που έκανα....
Δεν ήξερα καν ότι αυτό ήταν πέρα από τα γαμημένα όρια της συμφωνίας!
Τέλος πάντων, αυτό που είναι τώρα σημαντικό είναι ότι πρέπει να πάρω την y/n από αυτό το μέρος. Το μέρος όπου ξεφορτωθηκαμε το πτώμα του Σάιμον.
Αυτός ο μαλάκας φταίει για όλα! Αν δεν ερχόταν εκείνο το βράδυ για να της ζητήσει να τον συγχωρήσει τίποτα από όλα αυτά δεν θα είχε συμβεί!
«Είσαι καλύτερα;» ρωτάω και γυρνάω το κεφάλι μου προς το μέρος της. Βλέπω πως το πρόσωπο της είναι στραμμένο προς το έδαφος και μπορώ να ξεχωρίσω πως τα μάγουλα της έχουν ακόμη μια απαλή απόχρωση κόκκινου. Το θέμα τώρα είναι ότι δεν ξέρω αν είναι κόκκινα επειδή έκλαιγε ή επειδή μόλις πριν από δύο λεπτά ήμασταν έτοιμοι να φιληθούμε.
Στην υπενθύμιση όμως των όσων έμαθα πως αισθάνεται για εμένα νιώθω ο πιο χαρούμενος άνθρωπος στον κόσμο.
«Ναι, ευχαριστώ. Είμαι εντάξει» απαντάει χωρίς καν να με κοιτάξει. Ξέρω πως λέει ψέματα γαμώ. Μακάρι να μπορούσα να κάνω κάτι για να την κάνω να γελάσει αλλά ο εγκέφαλος μου έχει μείνει κενός προς το παρόν.
«Μην μου λες ψέματα αγ- y/n. Σε βλέπω πως είσαι στενοχωρημένη» λέω καλύπτοντας αμέσως αυτό που παραλίγο να μου ξεφύγει. Δεν ξέρω ποια θα ήταν η αντίδραση της αν την έλεγα "αγάπη μου", αλλά δεν νιώθω έτοιμος να το δοκιμάσω.
Το μόνο που θέλω είναι μια αφορμή. Μια ριμάδα αφορμή. Να μου δείξει πως με αγαπάει και μετά όλα θα λυθούν αμέσως.
«Δεν μου αρέσει να λέω στους άλλους πως δεν είμαι εντάξει. Αισθάνομαι πως θα το εκμεταλλευτούν» λέει και διαβάζω την ειλικρίνεια στο βλέμμα της. Αλήθεια πιστεύει πως θα της το έκανα αυτό εγώ;
Εγώ λιώνω για εκείνη....
«Τι; Φοβάσαι πως θα εκμεταλλευτώ το ότι δεν είσαι εντάξει;» την ρωτάω κοιτάζοντας την με έκπληξη.
Δεν απαντάει και απλά συνεχίζει να κοιτάει κάτω.
Περπατάω λίγο πιο γρήγορα από εκείνη και μπαίνω μπροστά της κλείνοντας της τον δρόμο.
Εξακολουθεί να αρνείται να με κοιτάξει.
Βάζω τα χέρια μου στα μπράτσα της μόνο και μόνο για να καταφέρω να της τραβήξω την προσοχή. Αισθάνομαι πως είναι τόσο εύθραυστη που αν κάνω έστω κι ένα βήμα ακόμη κοντά της θα την ραγίσω.
