•41•

976 62 17
                                    

Finn's POV

Δεν γίνεται να μείνουμε παραπάνω σε αυτήν την πόλη.

Πιθανότατα κάποια στιγμή η μάνα του Σάιμον θα μάθει πως εγώ και η y/n βγήκαμε από την φυλακή και θα κάνει τα αδύνατα δυνατά για να μας χώσει πάλι εκεί μέσα.

Αυτήν την στιγμή βρισκόμαστε στο αυτοκίνητο μου και φεύγουμε από αυτό το μέρος. Μάλλον μέχρι να βρούμε ένα μέρος για να μείνουμε θα μας φιλοξενήσει προσωρινά ένας ξάδερφος μου στο Βανκούβερ. Η y/n έχει αποκοιμηθεί στο κάθισμα του συνοδηγού.

Σταματάω το αυτοκίνητο στην άκρη του δρόμου και κατεβαίνω κάτω. Πηγαίνω προς το πορτμπαγκάζ και το ανοίγω. Ξεκινάω να ανακατεύω όσα πράγματα έχουμε πάρει μαζί μας, μέχρι που καταφέρνω να βρω μία χοντρή κουβέρτα. Την παίρνω στα χέρια μου και μπαίνω ξανά στο αυτοκίνητο.

Γυρνάω προς το μέρος της y/n και ξαπλώνω το κάθισμα της έτσι ώστε να μοιάζει λίγο περισσότερο με κρεβάτι και την σκεπάζω προσεκτικά με την κουβέρτα. Πιάνω μια ζακέτα μου που είχε ξεμείνει στα πίσω καθίσματα και την διπλώνω στα τέσσερα. Βάζω την παλάμη μου προσεχτικά στο μάγουλο της και σηκώνω ελαφρός το κεφάλι της έτσι ώστε να της βάλω την ζακέτα μου σαν μαξιλάρι. Αφήνω ξανά το κεφάλι της από το άγγιγμα μου απαλά και μένω για λίγο να την χαζεύω από την δική μου μεριά του αμαξιού.

Το ελάχιστο φως από τις κολώνες του δρόμου είναι αρκετό έτσι ώστε να μπορώ να διακρίνω αρκετά το υπέροχο πρόσωπο της. Είναι κάποιες στιγμές σαν κι αυτή που αισθάνομαι ότι αυτό που νιώθω δεν μπορώ να το περιγράψω με λόγια όσο κι αν το θέλω.

Απλώνω το χέρι μου προς το μέρος της και απομακρύνω μερικές τούφες μαλλιών από τα μάγουλα και τα μάτια της. Σκύβω προς τα εκείνη και της αφήνω ένα τρυφερό και προσεχτικό φιλί κοντά στα χείλη έτσι ώστε να μην την ξυπνήσω.

«Η λέξη έρωτας είναι κάτι τόσο πολύ φτωχό μπροστά σ' αυτό που νιώθω εγώ για εσένα» λέω χαμηλόφωνα και ορκίζομαι πως για ένα κλάσμα δευτερολέπτου την είδα να χαμογελάει στον ύπνο της.

Αυτή είναι μια εικόνα που θέλω να κρατήσω για πάντα.

Εκείνη να κοιμάται γαλήνια με το φως του φεγγαριού να την στολίζει και εγώ πλάι της να κάνω μάταιες προσπάθειες να περιγράψω τα αισθήματα μου.

Πολύ φοβάμαι όμως πως αυτή η ευτυχία δεν θα κρατήσει από την στιγμή που συμβαίνουν όλα αυτά με την Μόρα. Έχω φτάσει σε σημείο πλέον να φοβάμαι μήπως η y/n με ρωτήσει κάτι το οποίο δεν μου επιτρέπεται να της απαντήσω σχετικά με όλη αυτήν την ηλίθια ιστορία με την Μόρα.

𝐓𝐫𝐮𝐬𝐭 𝐌𝐞ᶜᵒᵐᵖˡᵉᵗᵉᵈWhere stories live. Discover now