«Έχω ακούσει κάποια πράγματα για εσένα, Σάιμον» λέει ο Φιν καθώς καθόμαστε στον καναπέ.
«Αλήθεια; Εγώ δεν έχω ακούσει τίποτα όμως για εσένα, Φιν» προφέρει ειρωνικά το όνομα του.
«Ο Φιν είναι φίλος μου, με έχει βοηθήσει με μερικά μικροπροβλήματα και εδώ και μερικές μέρες κάνουμε παρέα» εξηγώ προσπαθώντας να αποφύγω τις παρεξηγήσεις.
«Και φέρνεις στο σπίτι σου κάποιον που γνώρισες μόλις πριν λίγες μέρες;» ρωτάει ο σχεδόν σοκαρισμένος.
«Δεν είμαι μικρό παιδί, Σάιμον. Ξέρω ποιον πρέπει να βάλω και ποιον όχι στο σπίτι μου και ο Φιν είναι εντάξει άνθρωπος και δεν κινδυνεύω από αυτόν, αν αυτό εννοείς. Έτσι κι αλλιώς το αμάξι του έχει χαλάσει και δεν μπορούσα να τον αφήσω να περπατήσει στην βροχή τόσο δρόμο μέχρι το σπίτι του» λέω κάποια ψέματα αλλά και σημαντικές αλήθειες.
Το κινητό του Σάιμον χτυπάει και το όνομα Ρίτα εμφανίζεται στην οθόνη. Τον βλέπω καθώς σβήνει την οθόνη του κινητού και επανέρχεται κανονικά στην θέση του. Μετά από μερικά δευτερόλεπτα το κινητό του ξαναχτυπάει, μόνο που αυτήν την φορά σημαίνει πως ήρθε κάποιο μύνημα. Το μόνο που μπορώ να ξεχωρίσω είναι το όνομα αυτής της Ρίτας. Το αγνοώ.
Το βλέμμα του Φιν πέφτει εναλλάξ σε εμένα και τον Σάιμον έχοντας ένα διαβολικό χαμόγελο.
Είναι όμορφος ο μαλάκας...
«y/n, ντροπή είναι μπροστά το αγόρι σου» με μαλώνει το υποσυνείδητο μου.
Αναρωτιέμαι τι σκέφτεται. Εύχομαι να μην σκαρώνει να κάνει κάτι όσο αφορά την σχέση μου..
«Λοιπόν, Σάιμον, πως γνωριστήκατε με την y/n;» ανοίγει μια νέα συζήτηση.
«Οι γονείς μας κάνουν παρέα, οπότε έτσι γνωριστήκαμε και.. ερωτευτήκαμε» εξιστορείται ο Σάιμον.
Μαλακίες, ποτέ δεν ήμουν ερωτευμένη μαζί του, απλά κάποιες φορές έχει πλάκα και είναι εντάξει για τα δεδομένα μου.
«Εσείς; Πώς γνωριστήκατε;» ρωτάει ο Σάιμον.
Αυτό ήθελε λοιπόν ο Φιν..
«Ένα βράδ-»
«Κάνουμε μαζί μια εργασία στην βιολογία» διακόπτω γρήγορα τον Φιν πριν πει την αλήθεια στο αγόρι μου. Δεν πρέπει να μάθει τίποτα από όσα έγιναν.
«Εργασία σχετικά με τι;» ρωτάει ο Σάιμον με προσποιητό ενδιαφέρον. Θέλει να καταλάβει αν λέω ψέματα..
