«Πιο αργά! Θα σκοτωθούμε!» φωνάζω στον Φιν. Αυτήν την στιγμή είμαστε στον δρόμο για το σχολείο και ο Φιν αποφάσισε να μου αποδείξει τις αντοχές του στην οδήγηση.
«Σε παρακαλώ, πήγαινε πιο αργά» λέω προσποιούμενη πως κλαίω.
«Χαλάρωσε! Είμαι η μετενσάρκωση του Σουμάχερ, θα φτάσουμε στο σχολείο και γρήγορα και με ασφάλεια» λέει και αυξάνει ταχύτητα στο αμάξι.
«Θέλω να πάω με τα πόδια» δηλώνω με πείσμα καθώς κρατιέμαι καλύτερα από την θέση μου. Έχω ένα ανόητο προαίσθημα ότι ξαφνικά θα πεταχτώ τρομαγμένη έξω από το αμάξι. Η αλήθεια είναι πως οδηγεί καλά, αλλά αυτό δεν με εμποδίζει από το να φοβάμαι για την ζωή μου!
«Έλα τώρα, αφού έχει πλάκα»
«Πας καλά, άνθρωπε μου;»
«Όχι κι τόσο» απαντάει τάχα στα σοβαρά, αλλά δεν καταφέρνει να κρύψει ένα μικρό χαμόγελο.
Βάζει τραγούδια από το ραδιόφωνο και παίζει το Cawfee των Twin Peaks. Το λατρεύω αυτό το τραγούδι. Δυναμώνει την ένταση του ήχου και ξεκινάει να το τραγουδάει.
«I’m getting used to it now
I’m pretty used to it now
I’m getting used to it now
The feeling I’m pretty used» ήταν τα πρώτα λόγια που τραγούδησε και ήταν αρκετά για να με εντυπωσιάσουν. Ο τύπος έχει φωνάρα!
«Έχεις καταπληκτική φωνή!» του λέω ξαφνιασμένη.
«Αλήθεια; Ευχαριστώ» απαντάει χαρούμενα και συνεχίζει να τραγουδάει.
Μετά από ένα πεντάλεπτο τρόμου και ουρλιαχτών καταφέρνουμε επιτέλους να φτάσουμε στο σχολείο. Κατεβαίνω από το αμάξι και βάζω το σακίδιο μου στην πλάτη μου. Είμαι τόσο αγχομένη για κάποιον λόγο.
«Χαλάρωσε, κούκλα. Έχεις ξαναέρθει έτσι κι αλλιώς, σκέψου πως θα δεις την Έλενορ και τον Χένρι» λέει προσπαθώντας να με χαλαρώσει. Αυτό που είπε μου θύμισε αυτό που είχα διαβάσει σε εκείνο το τετράδιο όταν έψαχνα για το πιστόλι. Που είχε γράψει κάποια πράγματα για τον Χένρι τα οποία μου έδωσαν την εντύπωση ότι δεν τον συμπαθεί κι τόσο.
«Μπα, προτιμώ να κάνω παρέα μαζί σου» λέω ειλικρινά.
«Ωραία» απαντάει με ένα μικρό αλλά αστραφτερό χαμόγελο και ξεκινάμε να περπατάμε.
Διασχίζουμε το γεμάτο από μαθητές προαύλιο και πηγαίνουμε ως την τάξη μας. Αφήνουμε τα πράγματα μας στο τελευταίο θρανίο όπου είχαμε καθίσει και την προηγούμενη εβδομάδα και αποφασίζουμε να πάμε και πάλι έξω.
