WINNAAR OWL-AWARD THRILLER
De dag dat hun vader hun moeder vermoordt, is de dag dat het leven van de vier kinderen uit familie Bakker volledig op zijn kop terecht komt.
Wanneer jeugdzorg het gezin uit elkaar trekt en de jongste kinderen in een gezi...
Oops! Această imagine nu respectă Ghidul de Conținut. Pentru a continua publicarea, te rugăm să înlături imaginea sau să încarci o altă imagine.
Het kleine meisje dat terug staarde uit de spiegel zag er niet uit zoals ze zichzelf kende. Haar wilde haren waren in een strakke staart op haar hoofd gebonden en de fleurige kleding die ze vroeger had gedragen, was vervangen door donkere, lange jurkjes en een witte maillot. Ze haatte het, maar tante Josefien vond dat meisjes met losse haren hoerig waren en dat de oude kleding haar net zo sletterig maakten als Merita.
Ze had haar vader Merita vaak genoeg hoer horen noemen om te weten dat het geen compliment was. Slet was echter een nieuw woord voor het jonge meisje.
Devano was rood van kleur geworden toen ze hem ernaar had gevraagd. Al snel had hij haar verteld dat ze het niet nog eens mocht zeggen, dus natuurlijk had ze het daarna nog een keer of tien herhaald.
Het begon met de kleding, zei haar tante steeds tegen haar, dus het was niet meer met blote benen door het water lopen of in een kort T-shirt op het speelrek klimmen. Nee, ze zou een proper meisje worden, had tante Josefien beloofd. Ome Willem zei altijd dat tante Josefien overdreef en dat hij haar veel liever zag in haar oude kleding, maar tante Josefiens wil was nu eenmaal wet.
Angelica wist nog niet of ze haar oom en tante leuk vond. Ze woonde ondertussen al vier maanden bij ze, maar ze vond het lastig om aan hun levensstijl te wennen. Niet dat ze thuis de beste opvoeding had genoten, maar in ieder geval had ze daar haar vrijheid gehad. Ze mocht helemaal niets doen wat leuk was. Ze mocht niet eens buiten spelen zonder dat ome Willem erbij was. Bij papa was het ook niet goed geweest, want ze had klappen gekregen, zeker, maar hier mocht ze Rodney en Merita niet zien als ze stout was geweest.
Na een zekere tijd was ze de klappen gaan missen.
Een harde zucht verliet haar lippen en ze draaide zich om naar haar bed. Haar pop, Izzie, zat op haar kussen. Dat was nog zoiets. Vroeger had Izzie altijd mee gemogen, maar nu moest ze op bed blijven zitten. Tante Josefien zei dat alleen kleine meisjes hun poppen mee namen. Het was echt niet alsof Angelica niet zonder Izzie kon, maar ze had de pop van haar moeder gekregen.
Izzie gaf haar het gevoel dat haar moeder nog steeds een beetje bij haar was...
Ze plofte zich neer op haar bed en pakte Izzie vast. Ze rook zelfs nog een beetje naar mama's parfum en het wasmiddel dat mama altijd had gebruikt. Ze snoof aan haar haren en keek de kamer rond. Het was klein en bevatte niet meer dan een twijfelaar, een sta-spiegel en een kledingkast. Ze had de houten kast op haar vierde dag gevuld met haar kleding, maar toen ze de vijfde dag haar favoriete jurkje had willen aantrekken, had ze ontdekt dat alles was verdwenen. Tante Josefien had in eerste instantie niet gereageerd op haar snikken, maar toen Angelica's tranen niet wilden stoppen en Devano zich er ook mee was gaan bemoeien, had ze haar vinger in de lucht gestoken. Beide kinderen waren gestopt met praten en ze had zich omgedraaid naar Angelica.
'Die hoerige kleding die je nutteloze moeder voor je vreselijke zus van je heeft gemaakt, heb ik weggegooid. Jij gaat opgevoed worden, meisje, jij gaat een dame worden,' waren de woorden die ze gesproken had.
