WINNAAR OWL-AWARD THRILLER
De dag dat hun vader hun moeder vermoordt, is de dag dat het leven van de vier kinderen uit familie Bakker volledig op zijn kop terecht komt.
Wanneer jeugdzorg het gezin uit elkaar trekt en de jongste kinderen in een gezi...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Het hotel waar ze verbleef was niet te beschrijven als een "chocolade op het kussen"-hotel. De receptioniste rook naar goedkope parfum en mottenballen, de tafels in de lobby bevatten asbakken in plaats van bloemen. Het was donker en goedkoop, maar voor Merita was het eigenlijk perfect. De receptioniste stelde geen vragen en vond alles wel prima, zolang de kamer betaald werd, maakte het haar niet uit wie kwam en wie ging.
Merita liep door de lobby naar haar kamer, altijd dezelfde. Toen ze in de kamer was, begon ze altijd dezelfde routine. Eerst stond ze een goede vijf minuten om te luisteren. Het hotel was gehorig en hoe goed ze ook haar best deed om stil te zijn, kon het niet anders dan dat haar buren haar zouden horen. In de kamer links van haar werd harde muziek gespeeld, waarschijnlijk bedoeld om romantisch en sexy te zijn. Het klonk echter als carnavalsmuziek en daar was absoluut niets sexy aan. In de kamer rechts van haar zat iemand een actiefilm te kijken. Ergens was ze opgelucht, want vaak kwamen mensen niet naar een hotel om een actiefilm te kijken. Meestal werd er iets gekeken met meer naakte huid.
Ze ademde in en rook de muffe geur van vocht en mottenballen, van stof dat te lang was blijven liggen en een vuilnisbak die eigenlijk een paar dagen geleden al geleegd had moeten worden. De schoonmaker had geprobeerd om de geur te verhullen met een luchtverfrisser, maar zelfs de hevige lavendelgeur kon de rest niet verdringen. Ze liep naar het raam aan de andere kant van de kleine kamer en gooide het raam open.
Ze ging weer naar binnen en sloot de vergeelde gordijntjes. De stof voelde vreemd in haar hand, bijna buitenaards. Ze wist niet eens waarom de stof haar altijd zo'n naar gevoel gaf, maar al vanaf het eerste moment dat ze het gevoeld had, had ze de kriebels gekregen. Rillend wierp ze zich op het bed.
Het was niet alsof het hotel de luxe uitstraalde die Merita graag zou willen, maar het was thuis. Al sinds ze was begonnen met haar werk, had ze deze kamer gehuurd in dit hotel. Niet te duur, maar ook niet zo vies dat ze er bang van zou worden. Het was een hotel waar ze haar klanten kon ontvangen en hen nog steeds het idee kon geven dat zij luxe was. Dat ze niet hetzelfde was als de junkies in de drugspanden aan de andere kant van de stad die het al deden voor een simpel snuifje heroïne. Het was niet dat ze veel geld verdiende, maar ze kon zichzelf in ieder geval een prostituee noemen in plaats van een simpele hoer.
Zij verkocht niet alleen haar lichaam, zoals de junks deden, ze verkocht het idee van luxe, van een mooie en jonge vrouw die interesse had in een man die dacht dat hij die interesse niet verdiende. Hoe vaak ze wel niet had moeten stoppen met haar werk om een van de mannen te troosten. Hoe vaak ze deze mannen wel niet had moeten vertellen dat ze het niet alleen deed voor het geld en dat ze hen niet alleen zag als een klant. Ze verkocht zo veel meer dan alleen seks. Ja, ze was een prostituee, maar nee, er was meer dat ze deed. Ze was een vriendin voor deze mannen. Ze was een psycholoog voor ze, een huwelijkstherapeut. Ze hielp ze met zo veel meer dan enkel een orgasme.
Dat vergaten mensen vaak.
De mannen die haar kwamen opzoeken waren dan ook geen creeps of smeerlappen, zoals het idee vaak bestond. Het waren normale mannen, vaak met een goede baan en vaak zelfs een gezin. Normale mannen die zich gevangen voelden in het leven waarin ze terecht waren gekomen. Mannen die zich voelden zoals zij zich voelde: opgesloten, uitzichtloos en voornamelijk gewoon enorm eenzaam. Want hoewel deze mannen allemaal anders waren, hadden ze stuk voor stuk één ding gemeen: ze waren eenzaam. Ze wilden gewoon iemand hebben om mee te praten, iemand om van hen te houden, iemand die hen vertelden dat ze goed waren zoals ze waren. Sommige mensen gingen hiervoor naar een psycholoog, anderen gingen hiervoor naar hun vrienden of familie. Deze mannen gingen naar haar en eigenlijk kon ze hen dat niet eens kwalijk nemen. Het was moeilijk om te vragen om hulp, dat wist zij beter dan wie dan ook. Het was zo lastig om toe te geven dat het niet goed met je ging tegenover de mensen waarom je gaf. Daarnaast was een psycholoog voor de meeste mensen simpelweg niet te betalen. Als een prostituee al die dingen ook kon doen, waarom niet?
