WINNAAR OWL-AWARD THRILLER
De dag dat hun vader hun moeder vermoordt, is de dag dat het leven van de vier kinderen uit familie Bakker volledig op zijn kop terecht komt.
Wanneer jeugdzorg het gezin uit elkaar trekt en de jongste kinderen in een gezi...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Er is een brief voor je aangekomen, man," zei Desley.
Een jonge jongen van misschien een jaar of twintig kwam zijn beeld binnen lopen. Zijn korte, zwarte krullen waren verborgen onder een beanie en een zwarte tanktop omkleedde zijn dunne bovenlichaam. Desley zag eruit als de donkere versie van Eminem, of misschien zag Eminem er wel uit als de blanke versie van de jongen die naast Rodney achter de bar kwam staan. Ergens zag hij eruit als een gast die drugs verkocht in een duister steegje, altijd op de vlucht voor de politie, maar Rodney was een van de weinige mensen die daar voorbij kon kijken.
Het was een goede gast en deed hem denken aan zijn kleine broertje. Het had hem dan ook pijn gedaan om toe te kijken hoe Desley iedere dag weer in de kroeg was komen zitten om zichzelf voor pampus te drinken. Hij had geen idee hoe zijn broertje het momenteel deed in het leven, maar hij hoopte dat Devano ook iemand in zijn leven had die genoeg om hem gaf om hem te helpen. Dat was misschien ook wel de reden dat Rodney was gestopt met drank verkopen aan de jongen en hem een baan had gegeven.
Hij had het bij zijn broertje misschien al verpest, maar bij Desley had hij nog een kans. En zelfs al was Desley technisch gezien geen familie, voelde dat wel een beetje zo.
"Hier?" vroeg Rodney verbaasd.
Hij keek de kroeg rond en trok een vragend gezicht.
Het was een kleine kroeg, voornamelijk gedecoreerd met houten meubels. Een aantal statafels stonden in het midden van de kroeg en tegen de bar stonden een aantal barkrukken. In de hoek van de kroeg stonden een tafel of drie voor groepen van vier. Op de muren waren bierviltjes geplakt van biermerken over de hele wereld, souvenirtjes die Kale Joopie vaak meenam van zijn reizen. Op de deur hing een oude, vergeelde APV betreffende openbaar dronkenschap. De bar was klein en stond tegen de rechtermuur, waarachter verscheidene flessen drank tentoongesteld werden.
Waarom zou iemand een brief naar een kroeg sturen?
"Ja, man." Hij legde de brief neer op de bar en begon met het afwassen van de glazen. "Kijk eens naar het afzenderadres."
Afwezig pakte hij de brief vast en keek hij naar het adres op de achterkant. Zodra hij het las, liep er een rilling over zijn rug. Zijn hele lijf verstijfde, alsof hij ineens overal spierpijn had gekregen. De warme kroeg voelde ineens heel koud aan en alle goede herinneringen die hij zojuist gehad had, leken te zijn veranderd in ijs. Zijn gezicht verviel en alsof hij zijn handen verbrand had, legde hij de brief snel terug op de bar.
Hij herkende het adres als de Bijlmer Bajes en dat kon maar één ding betekenen.
"Ik neem aan dat mijn gedachten correct waren?" vroeg Desley, enigszins bezorgd.
Rodney negeerde hem en draaide zich om naar de flessen achter hem. Zijn ogen schoten langs de labels, maar bleven hangen toen hij een fles Schmirnoff zag staan. Aarzelend keek hij naar de fles, hetgeen wat al die jaren zijn uitweg was geweest. Het enige wat die bittere smaak van het leven weg leek te kunnen halen. Hij dronk tegenwoordig niet veel meer, zeker niet als hij moest werken. Kale Joopie had duidelijk laten merken hoe hij zich daarbij voelde.
