Chapter Five

13 5 0
                                    

Nangingiti ako nang makarating kami sa bahay. Tinuro ko sa kanya kung saan at dahan-dahan namang niyang ipinarada ang sasakyan sa labas ng gate.

I moved my gaze to him without having my smile faltered.

"Befriend me first, before you make your moves." I was smirking all the time I won't anymore be surprised if it hurt the muscles on my face after. Ikiniling ko ang ulo ko at tinignan siya. "Bilis mo masyado."

Bahagya siyang nagulat sa sinabi ko.

Ngunit agad rin namang bumawi para tumugon.

"I-If you find it so fast I—"

"It's alright. I like it anyway." Wala na talagang palya ang mga ngiti ko.

I smiled more at his confusion.

Hindi ko nga rin naman masyadong maintindihan ang ibig kong iparating.  I told him to befriend me first before making his moves kasi masyado siyang mabilis, but at the same time, I don't want any of it prolonged.

Napailing nalang ako nang mapagtantong tama siya.

Wala nga akong paninindigan.

I mentally rolled my eyes.

Damn that affirmation.

For I don't have any of it.

Napangiti pa yata ako lalo.

I never thought admiting that matter would feel this good.

Baliw na yata ako.

"I'm not trying to make anything pressured. I want you to be comfortable. With me, with this. I didn't mean to make you feel the other way." He said eventually. He looked concerned, while I'm sure I looked nothing bothered at all.

"I'm not pressured." I smiled at him, genuinely, before it shifted into a damn mischievous one. "Galingan mo, I'm looking forward." I winked at him.

Napaawang naman ang labi niya at namamangha akong pinagmasdan.

Lumunok siya bago umiling at lumabi.

"I must be the one pressured then."

Nangingiti siya habang tinatapiktapik ang manibela.

Bago pa ako may magawang mas imposible, nagpasya na akong bumaba, para rin naman maka-alis na siya.

"I would have to end it here I guess, got to go." Nginitian ko siya bago walang pag-aalinlangang binuksan ang pinto ng sasakyan.

Nakita kong umamba siyang pagbuksan sana ako ng pinto, but there's no need of it actually. At nauna naman ako kaya ayos lang.

"Don't bother." Ako, nang tuluyan nang nakalabas.

Pinagmasdaan ko siya.

He sat there firm, yet I don't know anymore how he seems so worried about me and my opinions.

Is he really that serious about this?

Nginitian ko siya. "And don't be too pressured aswell. Baka pa paulanan mo'ko ng bulaklak niyan." Natawa pa ako nang kumunot ang noo niya sa sinabi ko bago nagpstuloy. "I'm not that fond of being the center of attention."

Halos mapairap naman ako sa huli kong sinabi.

Hindi ko nga lang alam kung totoo ba yon.

"I'll . . . you wanna keep it lowkey?" Maingat niyang tanong.

I would have to remind this man to stop treating me as if I'm a bomb. Kung makapag-dahan-dahan siya sa pagsasalita ay parang sasabog ako ano mang sandali.

Against All BoundariesWhere stories live. Discover now