Against All Boundaries

Chapter Twenty-Six

I didn't know anymore when was the last time I have thought about preparing my self for this day.

Kung kailan babalik si Noah at kailan ako kailangan mas mag-ingat sa mga ginagawa ko.

I don't exactly know anymore what to do now.

Hindi ko inaasahan ang pag-uwi ni Noah!

Hindi naman ngayon katapusan ng school year at kung tutuusin ay kababalik lang ng klase dito!

But why is Noah here already?

Oh, no.

I don't suppose he has heard anything about it already.

That's horrible!

Hindi.

Hindi ko pa napag-iisipan kung ano ang magiging hakbang ko kapag bumalik na si Noah, o kapag nalaman na niya ang tungkol dito.

I have been dependent with Mom's ways on trying to get it apart from Noah's knowledge and reach.

Ni hindi ko man lang nagawang mag-isip ng plano, o ihanda ang sarili kung sakali.

What's new anyway?

Wala naman sa kahit anong naging hakbang ko ang pinag-isipan ko.

Kaya nga nahihirapan ako ngayon ng ganito, diba?

I can hear Mom and Noah's rage.

Damn it.

Noah's mad, at hindi ko gustong masalubong ng galit niya.

Napansin kong may nakakita sa aking katulong.

I immediately hushed her when I felt like she was about to say I am already here.

Walang boses ko siyang sinenyasang lumapit, at nagpasalamat naman akong nakuha niya at sumunod naman siya agad.

"Don't tell them I already arived." Bulong ko sa kanya at nagtatagong bumaba uli ng portico. "And, open the backdoor for me, please. Quietly."

Tumango naman siya kahit pa parang hindi niya yata naunawaan kung bakit kailangang ilihim ko pa ang pag-uwi.

Nang makaalis siya ay agad naman akong tumakbo patungo sa daan sa bandang likod ng mansion.

"Thank you."

Ako nang pagbuksan na niya ng pinto.

Maingat at tahimik akong nagtungo ng grand staircase.

Mabuti at wala naman doon ang Mommy at si Noah kaya hindi naman ako nahirapan.

But I can hear them kaya hindi ako dumiretso sa itaas.

I listened to what are they arguing about.

"And you did purposely hide this from me, huh? What was that for, Mom?! Were you afraid you might get troubled by your own words and curses to Dad?!" Galit na galit ang tono ni Noah. I can almost picture Mommy being fearful of him. "Dahil hindi mo napangatawanan ang mga binitiwan mong salita at hamon sa kaniya?!"

What?

What are they talking about?

At paanong nasali ang Daddy sa galit ni Noah?

Curses? Dare? What?

Matagal nang patay ang Daddy.

Sanggol pa lamang kami nang mawala ang Daddy, kaya ang Mommy ang mag-isang nagtaguyod at nagpalaki sa amin.

Noah was probably around seven that time.

Hindi ko alam at litrato na lamang at paintings ng Daddy ang natunghayan ko pag laki.