PRECIOUS' POV
KINABUKASAN!
Nagising ako dahil sa sinag ng araw na nagmula sa bintana at tumama sa mukha ko. Bumangon na lang ako saka nag-stretching para maibalik ko ang sigla ng katawan ko. Napahikab ako habang tumalon-talon pero nang pagmulat ko ay napaigtad ako sa gulat at takot nang may nahagip ang paningin ko. Kinusot-kusot ko pa muli ang dalawang mata ko baka sakaling minamalikmata lang pero hindi ko maitatanggi na tumatayo na ngayon ang mga balahibo ko at pati batok ko parang nanigas na.
Napalunok pa ako saka marahan na lumingon. "Meron talaga eh!" Naiiyak na talaga ako.
Tumalikod ako at pinakalma ang sarili. Kahit anong inhale-exhale pa ang gagawin ko ay hindi pa rin kumakalma ang kalamnan ko. Kinurot ko pa ng malakas ang magkabilang pisngi ko, iyong tipong maramdaman ko talaga ang sakit para magising ako dahil baka bangungunot ko lang ito.
"Gisingin niyo na 'ko, please!"
Umiiyak na talagang sambit ko.
Huminga pa ako ng malalim at ginawa ko na naman ulit ang inhale-exhale saka pa lang ulit dahan-dahang tumingin sa may couch. Bumilang pa ako hanggang tatlo pero parang pinako ang mga paa ko sa sahig na tila hindi ko na ito maigalaw. Parang tutulo na talaga ang mga luha ko at hindi ko na rin mailabas pa ang boses ko. Buto’t laman ko ay tila nagwawala na dahil sa takot.
"Woy, huwag kang matakot sa akin. Hindi naman kita sasaktan e." Mas nanlaki pa lalo ang mga mata ko nang magsalita ang multo!
Mas lumakas pa ang pagkabog ng dibdib ko nang tumayo siya at parang may plano pa yatang lumapit sakin. Atras lang ako ng atras sa abot ng makakaya ko kahit sobrang nanginginig na.
"H-huwag kang lalapit!" Nanginginig na banta ko habang dinuro pa siya nang mapasandal ako sa gilid ng kama.
Huminto naman siya sa paglalakad palapit sa akin. "Please, huwag ka ding matakot sa akin. Hindi naman kita sasaktan, kailangan ko lang ng tulong mo," wika niya. Bakas sa itsura niya ang sinseridad at pagpakatotoo pero hindi pa rin napapawi ang takot na namumuo sa kalamnan ko. Nanginginig pa ako at pawang ubos na ang lahat ng laway.
Parang may nagkakarerang kabayo sa dibdib ko dahil sa sobrang kaba.
Aaminin kong takot talaga ako sa multo. Kailanman hindi ko pinangarap na makakita ng multo. Sino namang baliw na gustong makakita kagaya ng nasa harapan ko ngayon? Kahit pa ang amo-amo ng mukha nito, kesihudang tinatawag na multo ay siguradong nakakatakot talaga.
'Diyos ko po, patawarin niyo po ako sa mga kasalanan ko. Nagsisisi na po talaga ako. Parang awa niyo na po, kung paparusahan niyo man po ako,please huwag naman to!'
"Multo, multo, multo!" naiiyak na sabi ko habang nakapikit at nagtakip ng dalawang kamay sa tainga.
"Hindi ako multo. Kaluluwa ako, isang espiritu na pinabalik dito sa lupa dahil may tataposin pa akong misyon-"
"Hindi! Hindi!" putol ko sa sasabihin niya. "Huwag ako p-parang awa mo na. P-pumili ka nalang ng i-ibang tutulong s-sayo."
YOU ARE READING
Unexpected Soulmate
RomanceCOMPLETED Available at PSICOM APP Book published under CHAPTERS OF LOVE INDIE PUBLISHING Lahat naman siguro takot sa multo? Takot makakita ng kaluluwang lumulutang sa ere? Precious De Guzman, ang babaeng matatakutin pero siyang itinakda para tulung...
