Unexpected Soulmate

Unexpected Soulmate Chapter 14

PRECIOUS' POV

Agad kong hinalungkat lahat ng gamit ko at inilagay sa malita. Ayoko pang umuwi sa Maynila dahil umaasa parin ako na babalik si Cali. Alam kong babalikan niya ako. Alam ko na may dahilan siya kung bakit wala siya ngayon. Gusto ko siyang hanapin ngunit hindi ko alam kung saan siya hahanapin. Wala na naman akong magawa at parang kinirot ang puso ko sa katotohanang iyon.

Kung noong nakaraang araw ay sila ang nagdesisyong ikulong ako dito sa kwartong ito, ngayon ay ako naman ang kusang nagkulong sa sarili ko. Ni-lock ko ng maigi ang pinto. Maghapon akong walang kain at walang inom. Maghapon akong nagmukmuk at umiiyak. May oras man na kumatok si mommy ngunit hindi ko ito sinagot at pinagbuksan.

Maya maya lang ay may narinig akong kaluskos sa labas ng pintuan kaya napatingin ako doon.

"Precious, open the door!" galit na sigaw ni daddy. Pero hindi ako sumagot sa halip ay pinakiramdaman ko ang mga kilos nila mula sa labas. "I said open the door! I know your awake! Precious!"

Hindi parin ako sumagot o gumawa ng kahit ano na maaaring magkaroon ng ingay. Narinig ko pa ang pag-awat ni mommy kay daddy ngunit tila hindi ito nakinig sa halip ay mas pinalakas pa niya ang pagkatok ng pinto.

"Give me the key!" utos na sigaw ni daddy. Batid kong inutusan niya si mommy o di kaya si kuya.

Nang makita ko ang paggalaw ng lock ay agad kong pinasok ang malita ko sa ilalim ng kama, pati ako. Nagtago ako dito at humihiling na hindi nila ako makikita. Tinakpan ko pa ang bibig ko para hindi ako makagawa ng ingay. Inilagay ko ng husto ang malita ko sa dulong ulonan ng kama at saka ako dumapa at parang naistatwa. Madilim ang parte nitong ilalim ng kama ko kaya alam kong hindi nila ako agad makikita.

Nang magbukas ang pinto ay nakita ko agad ang mga paang naglalakad papasok. Batid kong si mommy at daddy lang iyon. Narinig ko pa ang pagbukas ng pinto sa banyo pati sa closet.

"Wala na dito ang mga gamit niya." usal ni mommy.

"Imposible.." bulong ni daddy kaya ganoon nalang ang takot ko na baka maramdaman niyang andito ako.

"Hon, baka kung anong mangyari sa anak natin.." maiyak-iyak na sabi ni mommy.

"Alam kong nagtatago lang iyon sa'tin." kumpyansang ani ni daddy saka pumunta sa verandah. "Hindi ko nakitang lumabas siya ng bahay at mas lalong hindi ako maniniwalang dito siya dumaan."

"Anong iniisip mo?"

"Batid kong andito lang siya sa loob ng bahay. Sa guest room, baka andun siya."

"Hon.. kung andun nga siya, e di sana nakita ko siya dahil doon ako galing bago tayo nagpunta dito."

"Lintek!! Ang tigas talaga ng ulo nang batang iyon!" biglang sigaw ni daddy dahilan para mapaigtad ako. Kaya matunog akong napasinghap dahilan para mukhang natigilan sila.

Nakita ko ang mga paa ni daddy na papalapit dito sa gawi ko. Yung kaninang kaba na nararamdaman ko ay mas dumoble pa. Pumikit ako at pinigilan ang sariling huminga.

"Dad?" biglang sulpot ni kuya dahilan para mahinto ang paglapit ni daddy. "Dad, mom.. may sasabihin po ako sa inyo. Alam ko po na hindi kayo maniniwala kaagad pero totoo po talaga ito."

"Sabihin mo na." parang wala ng pasensyang ani ni daddy.

"B-Baka po kasi..may tumulong kay Precious na makalabas dito."

"At sino namang tinutukoy mong tutulong sa kanya, Percei?" tanong ni mommy.

"Hindi ko rin po alam.."