შავი მარგალიტი |J.k| (დასრულებული)

28

1:30

მზის სხივებით განათებულ ქუჩებში,,გუკი ისე გარბოდა,რომ მგონი სუნთქვაც დაავიწყდა.თუმცა სხვა გზა არ ქონდა.

გაბრაზებულმა უკან გაიხედა რათა,მდევალი შეეთვალიერებინა, რომელიც არანაკლები სიჩქარით მისდევდა მას და თან ისეთი გამომეტყველება ჰქონდა,თითქოსდა უკვე გაიმარჯვა.

შესახვევს,სხვა შესახვევი მოჰყვებოდა,თუმცა არცერთი ნებდებოდა,ბოლოს კი,საბოლოო ჩიხში შესული გუკი,მახეში გაება.

მანქანების ხმამ მთელი ტერიტორია აიკლო,რომლებიდანაც მეტი შავებში გამოწყობილი ახალგაზრდები გადმოვიდნენ და გუკის მიმართულებით,თავდაჯერებული გამომეტყველებით გაემართნენ.

1:45

მხოლოდ სიბნელე,და არაფერი სხვა.
თუმცა პატარა ლამპის მოპარპალე შუქი მაინც ანათებდა ოთახის კუთხეს,და თვალსაჩინოს ხდიდა დაობებულ,წლებ შემოლეულ კედლებს.

სანამ უცნობი,სოფოს სკამზე დაბმით იყო დაკავებული,მანამდე,თვალებშეხვეული სოფო აქეთ-იქით აბრუნებდა თავს,იმის იმედით,რომ რაიმეს იგრძნობდა,გაიგებდა.

მისდა სამწუხაროდ მხოლოდ სიცივე და სინესტე იგრძნობოდა,სუნიც კი აუტანელი იყო.

ბოლოს მომტაცებლის,ფხაკუნის ხმა შემოესმა და ყური მას იგდო.

-სად ვარ,ვინხარ,და ჩემგან რა გინდა?

სიწყნარის შენარჩუნებით იკითხა სოფომ და პასუხს სულმოუთქმელი დაელოდა,თუმცა არცერთი სიტყვა არ გაუგონია.

მარტოსულ,სიკვდილივით ჩუმ ოთახში, ოდნავი ჩასუნთქვა-ამოსუნთქვის ხმაც კი ესმოდა,თუმცა არა პასუხი.

-გთხოვთ...ეს მაინც მომხსენით.-თრთოლვით ითხოვა სოფომ და მთელი სხეული აუკანკალდა,სანამ ღაწვებზე თბილი ცრემლი არ იგრძნო.

"არა!არა!სოფო!" -გაიფიქრა მან და კბილები ერთმანეთს მთელი ძალით დააჭირა.

"არც კი გაბედო მტრის წინაშე ტირილი!
ასეთი არასდროს ყოფილხარ!ნუთუ საკუთარ თავს ამის უფლებას აძლებ?!"

-მომხსენი. -ჩაიჩურჩილა მან.

-ვერ გავიგე,რა მითხარი?!

-მომხსენი მეთქი! -დაიყვირა სოფომ და სკამზე მჯომი აწრიალდა.თოკმა კი, რომელიც ხელებზე ჰქონდა შემოჭერილი,
კანი აუქერცლა,თუმცა ამის შეგრძნობა, გაცხარებულს,უკვე აღარ შეეძლო.

სოფოს წინ მდგომი ბიჭი დაფრთხა.ალბათ სოფოს,რომ თვლები არ ჰქონოდა შეხვედული,და მისი შეშინებული სახე დაენახა,იმედი მიეცემოდა.თუმცა ჯერჯერობით ყველაფერი პირიქით არის.

1:50

სხეულები,რომლებიც უმეტესად სისხლით არიან დათხვრილნი,აქეთ-იქით მიმოფანტულნი,გუკის მზერის ზეწოლის ქვეშ მოქცეულან.

გაცეცხლებული გუკი კი თვალებს სწრაფად აცეცებდა,რათა ვინმე ფხიზელი იპოვოს, როდესაც ერთ-ერთს,რომელიც თვალებს ნაბავდა,თვალი მოჰკრა.

მას მიუახლოვდა და პერანში ხელი ჩაავლო,რათა მისკენ მიეზიდა.შემდეგ კი, თვალებში ჩახედა და მისი ნამოქმედარის გამო,რომელიც ამ საწყალს სახეცეც კი ეტყობოდა,ჩაეღიმა.

-ვინ,ვინ არის თქვენი უფროსი?

გუკის გაღიზიანებული ხმა,ისე მოხვდა მას ყურებში,რომ ლამის საკუთარი სახელიც კი დაავიწყდა.იგი ხმას არ იღებდა.რამაც გუკი უფრო გააღიზიანა.

მუჭი მოიმარჯვა და იგი საბოლოოდ დააძინა.მანქანის გაჩხრეკვის შემდეგა ვერაფერი იპოვა.

-ნაბიჭვარი,ერთგული ძალები!

დაიღრიალა და აქეთ-იქით მიცვენილი სხეულების დათვალიერების შემდეგ,უკან გამობრუნდა და ტერიტორია საბოლოოდ დატოვა.