Daddyရဲ႕ ကေလးေလး ျဖစ္ခြင့္ေပးပါလား(Daddyရဲ့ ကလေးလေး ဖြစ်ခွင့်ပေးပါလား)

Chapter -16 (မင္းက ကိုယ့္အပိုင္ပဲ)

Zawgyi

ေလာ့႐ွန္ဟြာဟာ ေန႔လည္ေက်ာင္းဆင္းသည္ႏွင့္ ထန္းေဟာ္႐ွေခၚရာေနာက္ကို ပါလာေတာ့သည္၊ေသခ်ာတာေပါ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးေရခဲမုန္႔စားဖို႔အတြက္ ေက်ာင္းခိုးေျပးမလို႔ေပါ့၊

ထန္းေဟာ္႐ွဦးေဆာင္ရာေနာက္ကို ေလာ့႐ွန္ဟြာဟာလည္း လိုက္ပါလာေတာ့သည္၊ဒီေနရာဟာ ေက်ာင္းရဲ႕အေနာက္ဘက္ျခမ္းျဖစ္ၿပီး ဒီအေနာက္ဘက္အုတ္တံတိုင္းကေနတဆင့္ ေက်ာင္းသားအခ်ိဳ႕ဟာ အျမဲေက်ာင္းခိုးေျပးေနက်ျဖစ္ၿပီး ထန္းေဟာ္႐ွသည္လည္း ထိုသတင္းကို မိမိရရကို စံုစမ္းသိ႐ွိထားသူျဖစ္တာေၾကာင့္ ေလာ့႐ွန္ဟြာကိုေခၚလာျခင္းျဖစ္သည္၊သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ သူတို႔ထက္ ျမင့္မားသည့္အုတ္တံတိုင္းကို ေမ်ွာ္ၾကည့္ကာ အနီးနားေတြ ကုတ္ဖဲ့တက္စရာ႐ွာေဖြလိုက္ေပမယ့္ ျမက္ပင္ေတြကလြဲ၍ ဘယ္အရာမွ႐ွိမေနေခ်၊

"ငါတို႔ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ"လို႔ ေလာ့႐ွန္ဟြာဟာ ဦးေဆာင္လမ္းျပသူႀကီး ထန္းေဟာ္႐ွကိုေမးလိုက္ေတာ့ ထန္းေဟာ္႐ွသည္လည္း ႐ွိသမ်ွ ဥာဏ္ရည္ထုတ္ကာ ေတြးေတာေနေတာ့သည္၊ထိုေနာက္ ေလာ့႐ွန္ဟြာကဘဲ

"မင္း ကုန္းလိုက္ ငါမင္းေပၚကေနတဆင့္ အေပၚတက္လိုက္မယ္... ၿပီးရင္ မင္းကိုငါဆြဲတင္ေပးမယ္" လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ ထန္းေဟာ္႐ွဟာ အနည္းငယ္စဥ္းစားလိုက္ၿပီးေနာက္ ေခါင္းညိတ္လက္ခံလိုက္သည္၊ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတို႔ႏွစ္ဦးတြင္ သူက မဆိုသေလာက္ေလး ေလာ့႐ွန္ဟြာထက္ အရပ္အနည္းနည္း႐ွည္သည္၊ဒါေၾကာင့္ ႐ွန္ဟြာ သူ႔ေက်ာေပၚတက္ေနသည့္ခ်ိန္မွာ အနည္းငယ္ပင့္​ေျမာက္ရံုျဖင့္ ထိုတံတိုင္းေပၚ အေရာက္လြယ္ေစသည္၊

ထန္းေဟာ္႐ွဟာ ခ်က္ခ်င္းပင္ နံရံနားကပ္ကာ ကုန္းလိုက္ရင္း "မင္း ဖိနပ္ခြၽတ္ၿပီး တက္ဦး ငါေရခဲမုန္႔ဆိုင္ကို ေက်ာမွာဖိနပ္ေျခရာႏွစ္ခုနဲ႔ မသြားႏိုင္ဘူး"လို႔ ဟာသေရာေႏွာကာ ေျပာလိုက္​ေတာ့ ေလာ့႐ွန္ဟြာဟာ ရယ္လိုက္ၿပီး

"လူေတြက မင္းရဲ႕အဝတ္အစားတီထြင္ၾကံဆမႈကို ႀကိဳက္ႏွစ္သက္သြားမွာ ေသခ်ာတယ္"ေျပာလိုက္ေပမယ့္ သူရဲ႕ေက်ာင္းဖိနပ္ကိုေတာ့ ခြၽတ္လိုက္ၿပီးၿပီျဖစ္သည္၊ထိုေနာက္ ေလာ့႐ွန္ဟြာဟာ ထန္းေဟာ္႐ွေက်ာေပၚတက္လိုက္ၿပီး အနည္းငယ္ကြာေဝးေသးသည့္ တံတိုင္းထိပ္ဖ်ားကို ၾကည့္ကာ...