The Academy's Cold Hearted Princess

Chapter 31

A/n: Hewooo~

***

CASSIDY LEIGH ANDREI

I'm currently sitting on my bed. Umaga na pero di parin ako makatulog. Yeah, I haven't been able to close my eyes even just an hour at alam ko kung bakit. We've been looking for Alas all over the Academy yesterday kasi di namin mahagilap sa afternoon class namin kahapon. Kung saan-saan kami napunta pero ni anino ng isang Tristan Ace Cloud Dreyar ang nagpakita samin.

If I remembered it correctly, I suggested na wag nalang naming hanapin baka kasi umuwi sa kaharian nila. Edi yun nga, nung tinanong namin si HM Len kung nagsabi ba si Alas na uuwi s'ya sa kanila, HM directly said — YES. It was already night time nung tumigil kami paghahanap and I was so damn exhausted kakalakad at parang naging lantang gulay nalang na dumikit kay kuya Lance.

If you asked me, why I wasn't be able to fall asleep despite being exhausted— yun ay dahil kay kuya Jhules. Bakit? He made me drank a bottle of elixir, blue in color. At first, I felt nothing, seconds later, I felt rejuvenated. Para akong walang ginawa na nakakapagod buong araw kahapon at mulat na mulat parin ang mata ko hanggang ngayon.

Potanginang yan.

-____-

I got up from bed and started cracking my neck from left to right bago pumasok sa CR para maghanda ng pumasok sa klase. I did all the routines needed and it took me at least an hour to exit my dorm.

While walking, pansin ko na ang paulit-ulit kong paghihikab. I guess, the elixir I drank last night started to wear off it's effects. Gandang timing naman kabuset.

Nang mapunta ako sa floor kung nasaan ang room ni Alas, I did hesitate pero nangibabaw ang pagiging lantang gulay ko at kailangan ko talaga ng makakapitan papunta sa classroom dahil kung hindi, babagsak talaga ako sa sahig sa sobrang antok na nararamdaman ko. Pwede naman din sina kuya kaso nakalimutan ko ata phone ko sa bedside table. Wala kasi nung kinapa ko e.

Kumatok ako sa pinto ni Alas, nagbabasakaling nakabalik na pero lumipas ang ilang minuto at kumakatok parin ako.  Wala pa ata si boy ngawa.

-____-

I knocked his door three times for the last time bago ako umalis. Walang tao— edi sisibat nalang ako. Makakaya ko pa naman siguro. Ahay tsk.

Nung humikab ako habang naglalakad, may napansin akong babae sa may di kalayuan. She wore a different uniform. May cape yung top n'ya tsaka kulay maroon ang skirt n'ya. This was the first time I saw that kind of uniform being worn inside the academy kaya nacurious ako at sinundan s'ya. She wasn't a bit vigilant dahil di n'ya parin ako napapansin na nakasunod sa kanya hanggang sa makarating kami sa likod ng Academy.

Napataas ang kilay ko nung makita kong dire-diretso itong lumusot sa butas kung saan kami lumusot ni Alas nung isang araw. I glanced on my watch at nung makita kong maaga pa naman —06;30, napagdesisyunan kong sumunod nalang din palabas dun sa babae. I'm gonna ask her nalang kung anong gagawin n'ya if ever magkita kami dun sa labas.

Dire-diretso akong lumusot dun sa butas. Niliwaliw ko ang mata ko sa buong paligid pero di ko na makita yung babae. Tangina. Parang napaka-imposible namang mawala nun bigla.

Kunot-noo akong naglakad pa-akyat sa nag-iisang burol dun saka umupobat sumandal sa puno. I tried searching for the girl again pero di ko talaga s'ya mahagilap. Nakakapagteleport ba yun? As I was still looking for the girl, may ibang nahagilap na naman ang mata ko.

Jusko naman. Yung iba ang hinahanap pero iba ang nagpapakita ponyeta.

Anyway, this one is a guy. Ka-height ata ni Jace and I don't understand what he is wearing. It's like a suit from the Medieval period. The one that was worn by aristocrats.