မိုးကောင်းကင်နှင့်ကမ္ဘာမြေ....ချစ်ခြင်းသက်သေ

part(1)

Update (22.9.2021)

Unicode

ဘဂျမ်း

မိုးဖွဲဖွဲရွာနေတယ်။ လမ်းဆုံရဲ့ သစ်ပင်ရိပ်အောက် ဒေါက်ထောက်ထားတဲ့ဆိုင်ကယ်တစ်စီးပေါ်မှာ ဘဂျမ်း ကွေးကုတ်ကုတ်ဖြစ်နေပြီ။ မနက်ကတည်းက မိုးက ရွာလိုက် နဲနဲစဲသွားလိုက်ဖြစ်နေတာ။ လုံးဝမတိတ်သေး။ မိုးကာလဲမပါဘူး။ ပြန်ရင်ကောင်းမလား။ အပင်အောက်ဆိုပေမဲ့ဒီအပင်က သစ်ကိုင်းခဏ ခဏ ကျိုးကျတတ်သေးတာ။

ပြန်မယ်ဆိုပြီး ဘဂျမ်း ဘောင်းဘီအိပ်ကပ်ထဲမှာ ကျွတ်ကျွတ်အိတ်အမဲလေးနဲ့ထည့်ထားတဲ့ ပိုက်ဆံလေးတွေ ရေကြည့်လိုက်တယ်။ သုံးထောင်ပဲရသေးတယ်။ ပြန်လို့မဖြစ်သေး။ တစ်ကြောင်းလောက်ဆွဲလို့ရသေးမယ်ထင်တယ်။

ချမ်းလာလို့ လက်နှစ်ဖက်ကို ပိုက်ထားမိတယ်။ ကျန်တဲ့ဆိုင်ကယ်ကယ်ရီသမားတစ်စုကတော့ လမ်းဆုံကိုကျော်ပြီး လမ်းဘေးထပ်ကျကျမှာရှိတဲ့ ဆိုင်သေးသေးလေးတွေရှိရာကို သွားထိုင်နေကြပြီ။ ဘဂျမ်းကို ခေါ်ပေမဲ့ မလိုက်ချင်ဘူး။ လူရှုပ်တယ်...စကားရှုပ်တယ်....အဆိုးဆုံးက မကောင်းတာတွေများတယ်။

တက်တူးဆိုင်လေးနှစ်ဆိုင်....အရုပ်ပစ်တဲ့ဆိုင်လေး ငါးဆိုင်...ကွမ်းယာဆိုင်....ထမင်းဆိုင်... အကြော်ဆိုင်လေးတွေစီရီပြီး ရှိကြတယ်။ လမ်းဘေးဆိုင်သေးသေးလေးတွေပေါ့။
သူတို့က ဘဂျမ်းကိုခင်ကြပါတယ်။ ဘဂျမ်းက လိုတာထက်ပို မပတ်သက်ရဲ။ ကိုယ့်မှာက ပိုက်ဆံကို ကြိုးစားရှာရဖို့ပဲရှိတယ်။ ရွာမှာ အမေရယ် တူလေးတစ်ယောက် တူမလေးတစ်ယောက်ရယ် ကျန်ခဲ့တယ်။
သူတို့အတွက်ဘဂျမ်းပိုက်ဆံရှာရမယ်။ အမေလဲအသက်ကြီးပြီ။ သိပ်ကျန်းမာတာမဟုတ်။ ဘဂျမ်းအတွက်နဲ့ အမေ စိတ်ဆင်းရဲရမှာမလိုလား။ တူလေးနဲ့ တူမလေးက ဘဂျမ်းအစ်မက မွေးတာ။ အစ်မနောက်အိမ်ထောင်ပြုတော့ အမေကသူ့မြေးတွေကို ပထွေးနဲ့မထားချင်လို့ ဘဂျမ်းတာဝန်ဖြစ်ရတာ။

ရန်ကုန်မြို့ကြီးကို ဝန်းရံတည်ရှိတဲ့ဆင်ခြေဖုံးမြို့ငယ်လေးမှာ ဘဂျမ်းနေတယ်။ တစ်ယောက်ထဲပဲပေါ့။ ယောကျားလေးတွေစုနေတဲ့အဆာင်မှာ ဘဂျမ်းနေတာ။
စားတော့လဲ ကြုံသလိုပါပဲ။ လမ်းဘေးမှာပဲစားဖြစ်တယ်။ တစ်ခါတစ်ရံ မစားဖြစ်တော့တာလဲရှိတယ်။ကိုယ့်အတွက်ထက် အရေးကြီးတာတွေရှိသေးတာကြောင့် ဘဂျမ်းအစစအရာရာချွေတာရတယ်။