အနားမှာ.....
ဒီလိုနဲ့....ဘဂျမ်းနဲ့လင်းသန့်ကြည်ပိုပြီး နီးကပ်လာတယ်။ ဘဂျမ်းက ကားဂိုထောင်ထပ်ခိုးမှာနေပြီး အိမ်ကြီးထဲကိုတော်ရုံဝင်မလာဘူး။
ထမင်းစားရင်လဲ... တူတူလာမစားဘူး။
လူကြီးတွေက ခေါ်တယ်။ သူကပဲ ငြင်းနေတာ။
ငြင်းပြီးရင်လဲ အားနာနေပြီး လင်းသန့်ကြည်ကိုလဲ မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ကြည့်သေးတာ။
မနက်မိုးလင်းရင်.....အန်တီထားကိုစျေးလိုက်ပို့ပေးတာလဲ...ဘဂျမ်း
ပါပါးရဲ့ကားကို ရေဆေးပြီးမောင်းရုံအသင့်လုပ်ပေးတာလဲ....ဘဂျမ်း
ခြံထဲမှာ ရှင်းတာလင်းတာအတွက်လဲ....ဘဂျမ်း
ဘဂျမ်းရောက်လာတော့မှ...ပိုပြီးပြည့်စုံသွားသလိုပါ။
ကားပျက်ရင်လဲ တော်ရုံကိစ္စလောက်ကိုတော့ ဘဂျမ်းရှိတော့ ဝပ်ရှော့ပို့စရာမလိုတော့။သူပဲ ပြင်သည်။
ပါပါးကပင် ဘဂျမ်းကို သူပဲခေါ်မောင်းခိုင်းတော့မည်ဟုပြောနေတော့သည်။
ဒါလဲ အမောင်ဘဂျမ်းက ငြင်းလိုက်တာပင်။
ဆရာ့ကို ကားမောင်းဖို့သူစိတ်မချလို့ပါတဲ့.....ခပ်ရှင်းရှင်းပဲပြောချလိုက်တာပဲ။
တစ်နေ့မှာ....ကိုငြိမ်းမိုးက အိမ်ကိုအလည်လာသည်။
ထုံးစံအတိုင်း လင်းသန့်ကြည်ရှိသည့်ရက်ပဲပေါ့။
ဘဂျမ်းလဲ အိမ်မှာရှိနေသည်။
ဝတ်ရည်က ကားကိုယူသွားသည်။ ဒါကြောင့် ဘဂျမ်းအိမ်မှာပဲရှိသည်လေ။ ထမင်းစားချိန်ရောက်လာတဲ့ ဧည့်သည်ဆိုတော့...ထမင်းအတူစားဖြစ်ကြသည်။
ဒီလိုပဲ ပြောရင်း ရယ်မိ ပြုံးမိတော့ရှိတာပေါ့။
အားလုံးထမင်းစားပြီးမှ...သူ့ပန်းကန်တွေကိုင်ကာ...ထမင်း ဟင်းယူဖို့ ဘဂျမ်းကလာသည်။
ယူပြီးရင်လဲ သူ့ထပ်ခိုးမှာပဲ သွားပြန်စားတာ။
ဧည့်ခန်းထဲမှာ ထိုင်စကားပြောနေတဲ့ လင်းသန့်ကြည်ဘက်ကို တစ်ချက်လှည့်ကြည့်သည်။ဖြစ်ချင်တော့ ပန်းသီးတစ်စိတ်ကိုခရင်းနှင့်ထိုးကာ...ကိုငြိမ်းမိုးက လင်းသန့်ကြည်ကိုလှမ်းပေးသည့်အချိန်ဖြစ်နေသည်။
ဘဂျမ်း မျက်နှာပျက်သည်။
သူ့ကိစ္စပြီးတာနဲ့ သူ့ထပ်ခိုးဆီပြန်သွားပြီ။
ကိုငြိမ်းမိုးလဲ ကြာကြာတော့မနေနိုင်ပါ။ အလုပ်ကိစ္စရှိသည်ဟုဆိုကာ နှုတ်ဆက်ပြီးပြန်သွားတာပါပဲ။
လင်းသန့်ကြည် ကိုငြိမ်းမိုးကို ကားထိလိုက်ပို့ပေးသည်။
ကိုငြိမ်းမိုးလဲ ထွက်သွားရော.....ပြန်လှည့်အထွက်မှာ....
သူ့ကားဂိုထောင်ရှေ့မှာ ပန်းကန်တွေကိုင်ပြီး တွေတွကြီးရပ်နေတဲ့ဘဂျမ်း....
YOU ARE READING
မိုးကောင်းကင်နှင့်ကမ္ဘာမြေ....ချစ်ခြင်းသက်သေ
Romanceမိုးကုပ်စက်ဝိုင်းနဲ့ ကမ္ဘာမြေကြီး ထိစပ်သွားသလိုထင်ခဲ့မိတဲ့ အချိန် ကလေးတိုင်းမှာရှိခဲ့ဖူးပါတယ်။ ဘယ်တော့မှ မထိစပ် မဆုံတွေ့ဘူးဆိုတာ သိနေတဲ့အရွယ်ရောက်သည့်တိုင်အောင် ကျွန်တော် မိုးကုပ်စက်ဝိုင်းနဲ့ကမ္ဘာမြေကြီး ဆုံတွေ့ပါစေလို့ ဆုတောင်းမိဆဲ....
