Hayatı Yalan

Bölüm 30

Magazin haberinin devamında hamilelik haberim de aktarıldıktan sonra içimin iyice sıkıldığını hissetmiştim.Yasemin ölmüştü ve bu benim yüzümden olmasa bile benim verdiğim acının yanına eklenerek olmuş bir olaydı.Serhan, Mine, Aysun, Deren, Sabri, Bora...Ben.Herkesin ama herkesin onun ölümünde ufak da olsa bir payı vardı.Belki Yasemin'in bu acılar yüzünden dikkati dağılmasaydı daha temkinli davranabilir ve bu olaydan kıl payı olsa bile kurtulabilirdi.Belki bu evde kalıyor olsaydı...Yaşıyor olabilirdi.Benim yüzümden...Benim yüzümden ve diğerleri yüzünden bu eve sığamamış, tedavisini bu evde alamamıştı.Benim yüzümden...Gözlerimden yaşlar süzülmeye başladığında Serhan'la göz göze geldim.Yüzündeki ifade öyle bir ifadeydi ki...Sanki "Haberlerimiz gündemden düşmüyor zaten, bir de sen ağlayıp bizi teselli etmemiz için yorma!" diyordu.Bu kadar sert olmasa bile ona yakın bir şeyler söylüyor gibiydi.Hormonlarım yüzünden bakışlarını farklı yorumlamaya meyilli olsam da hâlâ yanıma gelip sakinleştirici cümleler kurmaması ve bana yardımcı olmaması bu tarz şeyler düşündüğünü desteklerdi.Merdivenlerden gelen seslerle başımı oraya çevirip tartışan çifte dikkatimi verdim.Bunu yapmamla gözümdeki yaşlar bir anlığına olsun durmayı başarabilmişti.Derin bir nefes alıp, Aysun'un karnını tutarak aşağı gelişini takip ettim.Sabri onun etrafında pervane olmuş, yakınlarında dönenip duruyordu ama ağzıyla kuş tutsa da eşinin ona merhamet gösterme gibi bir niyeti yoktu.Kavganın sebebi basamaklar bittiğinde Aysun'un bağırışıyla ortaya çıktı.

"Dinlemeyeceğim seni!Bunun hiçbir açıklaması olamaz!Şirketten aylarca paralarımızı çektin.'Ortak hesabımıza para yatırıyorum.Bir gün bebeğimiz olursa geleceği garanti altında olsun' dedin.Sana güvendim!Dedikodulara rağmen bir kez olsun hesabı kontrol etmedim çünkü bunu yapsaydım sana ihanet etmiş olurum, diye düşündüm.Ama sen ne yaptın?Kandırdın beni, paramızı kumarda yedin bitirdin!Bebeğimiz için kenarda tek bir kuruşumuz bile yok!Sen ne ara böyle biri oldun Sabri, yoksa hep böyleydin de ben mi göremedim?Ama biliyor musun, Yasemin beni uyarmıştı.Hata bende ki onu hiç dinlemedim.Dinleseydim belki de...Her şey daha farklı olabilirdi."

Yasemin'le ilgili iç hesaplaşma yaşayan bir tek ben değildim, ev halkının tamamına yakını bu durumdaydı.Kimse onu sevmese de herkes onunla birlikte anlar paylaşmanın verdiği beraberlik hissini arıyor, bulamadıkları zaman da içlerinde anlam veremedikleri bir huzursuzluk yaşıyorlardı.Onu artık bulamazlardı, kızıp hesap soramazlardı, haklıymışsın diyemezlerdi, bir nedenden dolayı onu göremezlerdi.Huzursuzluğun kaynağını arayış içinde olmalarına rağmen bu kaynak korkunç bir gerçek olarak yüzümüze çarpıyordu.Yasemin artık yoktu.

O gün ne Serhan'ın ne de diğerlerinin telefonları bir kez olsun susmamıştı.Röportaj teklifleri, haberin detaylarını öğrenme, iş anlaşması olan kişilerin çekincelerini anlatmak istemesi, toplantı talepleri ve daha niceleri.Ev içinde tek kişinin telefonu çalmıyordu, o da benimkiydi.Numaramı magazinciler henüz öğrenememişlerdi, onun dışında da bana hesap sorabilecek ya da olayın aslını öğrenmek isteyecek herhangi bir yakınım yoktu.Sadece Berke vardı ama o da bugün evimize geleceğinden, muhtemelen yüz yüze konuşmak isteyip arama gereği duymamıştı.Başımı açılan kapıya çevirdiğimde beklediğim kişinin geldiğini fark ederek yanına gidip bir şey demeden ona sarıldım.Bana öyle şefkatli sarılmıştı ki, haberleri gördüğünü hiçbir şey söylemese bile anlayabiliyordum.Kardeşimin buraya yerleşmesi fikri başlangıçta gözüme kötü görünse de şimdi bu fikre o kadar da soğuk yaklaşmıyor, aksine destek alabileceğim biri yanımda olduğu için seviniyordum.

"Nasılsın, abla?"

Omzumu silkip küçük bir dudak büzmesiyle kardeşime iyi olmadığımı belli ettim.Başını "Sana kızmıyorum.Ne yapalım, kısmetimizde bunları yaşamak varmış." dercesine eğerek kolunu üstüme atıp içten bir kardeşlik duygusuyla karşılık verdi bana.Kendiyle birlikte beni de salona doğru sürüklerken Cihanay kardeşlerinin vereceği tepki konusunda gerginliğinin arttığını hissedebiliyordum.Biz içeri girerken Deren isyanına çoktan başlamıştı.