Az önce Eylül'ün tuttuğu boşta kalan elini yeşil kalın askeri kemerinin üzerine koyup lafa girdi.
" Gel ben sana espriyi göstereyim."dedi.
Elini kemerinin üzerinden çekip göğsünün üzerinde yazan yazıyı işaret etti.
" Bak bakalım burada ne yazıyor...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Toprak'tan
Bana eşlik eden üç askerle birlikte binadan çıkıp uzun yolu yürümeye başladım. Askerlerin bana olan tuhaf bakışlarını fark etsem de umursamamaya çalıştım. Daha önemli işlerim vardı. Mesela özgürlüğün tadını çıkarmak gibi.
Büyük demir kapının önüne geldiğimizde nöbetçi askere bir selam verip kapıyı açmasını bekledim.
"Komutanım." dedi yanımdaki üç askerden biri. "Biraz beklesek iyi olur."
Kaşlarım anlamazca çatıldığında "Geliyor." diyen mavi gözlü askere döndü bakışlarım. Sonra başımı çevirip onun baktığı yere baktım.
Gözlerim arabadan inip seri adımlarla bana yaklaşan adama odaklandı. Emin olmak adına gözlerimi kıstım.
Yüzümde oluşan gülümseme ile ben de ona doğru birkaç adım attım. Ama attığım her adımda yüzümdeki gülümseme biraz daha soldu.
Deniz... Yıllar sonra ilk karşılaşmamızda kaşlarını çatmış büyük bir hırsla yaklaşıyordu bana. İstemsizce benim de kaşlarım çatıldı.
Tam önümde durduğunda ben ondan bir kelam beklerken onun yaptığı tek şey kaldırdığı yumruğu yüzüme indirmek oldu.
Yanımdan ayrılmayan üç asker ne olduğunu şaşımışken yana düşen başımı kaldırıp ona baktım.
Pekâlâ... Selamlaşma stili değişmiş olabilirdi.
Kaldırdığım yumruğu aynı şekilde ona geçirdim. "Ne oluyor lan?!" diye bağırdım aynı zamanda.
"Komutanım!" diyerek kollarımdan tuttu askerlerin ikisi. Biri "Abi sakin ol!" diyerek Deniz'i durdurmaya çalışıyordu.
"Neredesin oğlum sen?" dedi Deniz. Kaşlarım çatıldı. Askerlerden kurtulup tam karşısında dikildim.
"Hangi deliktesin?" diyerek omzumdan ittirdi. "Lan karın, kızın her gün ölüp ölüp dirilirken sen ne bok yiyordun?"
Yeri göğü inleterek söyledikleri tekrar tekrar yankılandı kafamda. Kulaklarım uğuldamaya başladı. Bunu benden gizlemiş olamazlardı değil mi?
"Ne karısı, ne kızı lan?" dedim fısıltıdan farksız bir sesle. Doğru olamazdı. Böyle bir insan olamazdım ben. İnsan her haltı unuturdu da karısını kızını unutmak neydi lan?
Ben ne zaman evlenmiştim? Kimi sevmiştim? Nasıl sevebilmiştim? Onu bunu bırak çocuk diyor. Lan benim çocuğum mu var?
Kaşlarını çattı aynı benim gibi. Gözlerini yüzümde gezdirdi birşey arar gibi. Ardından ikimizin bakışları da aynı anda tam yanımızda dikilen üç askere döndü.
