ယနေ့မနက် မြသုခစံအိမ်မှာ စိုင်းခွန်မိန်းရဲ့အသံဆာဆာက ကြီးစိုးထားသည် ။ အရင်ကဆိုတစ်လလုံးမှာမှ လက်ချိုးရေလို့ရတဲ့ ဒယ်ဒီခေါ်သံက အခုမနက်မှာဖြင့် မကြားချင်တော့သည်အထိ ။
"ကျွတ်ပြန်ပြီဒယ်ဒီရ"
ဘာစိတ်ကူးပေါက်သွားသည်မသိ ပုဆိုးဝတ်ထသင်နေတဲ့ စိုင်းခွန်မိန်းက ၊ မနက်၆နာရီခွဲကထဲက သူတို့လင်မယား အခန်းထဲရောက်နေတာ ယခု၈နာရီခွဲသည်အထိ ၂နာရီကြာအောင်အဝတ်သင်နေသော်လည်း မတတ်မြောက်သေး ။
"ဟူး"
ဦးစိုင်းမောင်ဟိန်း သားဖြစ်သူအားကြည့်ကား သက်ပြင်းချနေမိတာအကြိမ်ကြိမ် ၊ အားမကိုးစဖူးကိုးနေတာမလို့ သူ့မှာ မဆူရက်မငေါက်ရက် ၊ စိတ်ရှည်ထားသော်လည်း အတော်ပင်နားပူနေလေပြီ ။
အဒီအစား လုပ်ငန်းစုရဲ့နှစ်ချုပ်စာရင်းကိုသာစစ်လိုက်ချင်တယ်တော့တယ် ၊ တကယ်ထဲမှ ပုဆိုးဝတ်သင်တန်းသာရှိရင် ဆရာအိမ်ခေါ်ပြီးသာသင်ပေးလိုက်ချင်နေပြီ ။ ကလေးပေါက်စလည်းမဟုတ် ၊ ဝတ်ဖူးတာလည်းမဟုတ်ဘဲ ဘာစိတ်ကူးနဲ့ အရူးထသည်မသိ ပုဆိုးဝတ်ကျင့်နေလေသည် ။
ဒေါ်သက်ထားဖြူကတော့ မအီမလည်ဖြစ်နေတဲ့ ယောင်္ကျားဖြစ်သူရဲ့မျက်နှာရယ် ၊ ကြိုးစားပမ်းစားသင်နေတဲ့ သားဖြစ်သူရယ်ကို သဘောကျစွာထိုင်ကြည့်နေလိုက်သည် ။
"ဒယ်ဒီ."
"ခါးပတ်နဲ့ဝတ်ပါလားကွာ"
"မဝတ်ချင်ဘူး ဒီအတိုင်းပဲဝတ်တတ်ချင်တာ"
"ငါ့တုန်းက ပုဆိုးဝတ်တာသူ့ဘာသူဝတ်တတ်သွားတာပါကွာ မင်းကျမှပဲ"
"ကျွန်တော်က ဒယ်ဒီမှမဟုတ်တာ"
"မင်းကငါ့သားမဟုတ်ဘူးလား"
"အဒါဒယ်ဒီသိရမှာလေ"
"ဟေ့ကောင်!"
"ဒယ်ဒီရာ အရင်ပြန်ဝတ်ပြပါ ခြေလှမ်းလေးငါးလှမ်းပဲ လှမ်းရသေး ကျွတ်ကျွတ်နေတာမဟုတ်သေးဘူး"
"မင်းက တစ်နေ့ထဲ တတ်ချင်နေတာကို"
"မခက်ဘူးထင်တာကို"
"အေး ဘယ်မှာခက်လို့လဲ"
"ဒီမှာခက်နေတယ်လေ"
أنت تقرأ
🏍 Crushကို ဒီလိုလိုက်မယ် ☕ (Completed)
العاطفيةအချစ်ဆိုတာ တစ်သက်လုံးနေလာတဲ့ cool guy type ကြီးကနေ ခဏချင်း cute boy typeကိုပြောင်းသွားစေတာမျိုး
