အဝါရောင်အိပ်မက် (completed)

အခန္း-၃၀

[Zawgyi]

မနက္ျဖန္မနက္မိုးလင္းတာနဲ႔ တူဝရီးႏွစ္ေယာက္သား ဒီအိမ္ႀကီးကေန ထြက္သြားေတာ့မွာမို႔ ဦးသက္လြင္က အထုတ္အပိုးမ်ားအား သိမ္းဆည္းေနသည္။
မင္းခကလည္း စိတ္မပါလက္မပါျဖင့္ ကူသိမ္းေပးေနရ၏။

ေခါက္ထားေသာအက်ႌမ်ားအား သံေသတၱာထဲသို႔ ထည့္လိုက္သည္။ ထိုေသတၱာေဘး႐ွိ ​ေသေသခ်ာခ်ာ ေသာ့ခတ္ထားေသာ ေသတၱာအသစ္ေလး၏ အဖံုးကိုဖြင့္ကာၾကည့္မိေတာ့ မ်က္ရည္တို႔ကက်လာျပန္၏။ အထဲ၌ ငယ္စဥ္ကတည္းကေနအခုခ်ိန္ထိ သြန္းအုပ္ေပးခဲ့သမ်ွ အဝတ္အစား၊အသံုးအေဆာင္ေလးမ်ားက စီစီရီရီ။

ေယာပုဆိုအနက္ က​ေလးဝတ္ေလးႏွင့္ စတစ္ေကာ္လံအျဖဴလက္႐ွည္ေလး။
ဂ်င္းေဘာင္းဘီဒူးက်ေလးႏွင့္ တီ႐ွပ္အစိမ္းေလး။
႐ွပ္အက်ႌလက္႐ွည္အျပာရင့္ရင့္ေလး။
အေႏြးထည္အဝါေရာင္ေလး။
စသျဖင့္ စသျဖင့္ သြန္းအုပ္ေပးခဲ့သမ်ွ အဝတ္အစားေလးမ်ားအား ကိုးတန္းႏွစ္တုန္းက
မုန္႔မစားဘဲ ရသမ်ွမုန္႔ဖိုးအကုန္စုၿပီး ေသတၱာအသစ္တစ္လံုး သက္သက္ထပ္ဝယ္ကာ တယုတယစုေဆာင္းျဖစ္ခဲ့သည္။

အခုေတာ့.....

ကိုကို႐ွိရာအရပ္သို႔ က်ိန္းေသျပန္လာမည္ဟု ေတြးထားျပီးသားျဖစ္ေသာ္လည္း ေလာေလာဆယ္မွာေတာ့ အရင္ခြဲရဦးမည္။

ျဖစ္ခဲ့သမ်ွကိစၥေတြကို ျပန္ျပင္လို႔မရႏိုင္ေတာ့ဘူးလား။
ေလးသက္ကလည္း ခင္ေထြးေလးတို႔အခုလိုျဖစ္သြားရတာကို ကိုကိုေၾကာင့္ဟုသာ တထစ္ခ်စြပ္စြဲေနေတာ့သည္။

အျပစ္လြတ္ေအာင္ မေနတတ္သည့္သူကိုပဲ အျပစ္တင္ရမလား။
ထိုသူဘာလုပ္လုပ္ အျပစ္မျမင္ႏိုင္သည့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုပဲ ဒဏ္ေပးရမလား။

ကိုကိုဟာ ေတာ္ေတာ္ဆိုးပါသည္။ ဒါကို သူလည္းသိသည္။လံုးဝခြင့္လႊတ္ခ်င္စရာမေကာင္းသည့္ အမွားမ်ိဳးကိုလည္း က်ဴးလြန္ခဲ့ေသးသည္။ လူတကာကိုလည္း စိတ္ပူရေအာင္ အရမ္းလုပ္သည္။ အခုလည္း ​ေဆးလိပ္ေတြ ျပန္ေသာက္ေနတာကို ေတြ႔ေနရျပန္ၿပီ။

႐ိုး႐ိုးသာမန္ေဆးလိပ္ေတြလား။
ဒါမွမဟုတ္
အရင္တစ္ေခါက္တုန္းကလို
ဟိုတစ္စံုတစ္ေယာက္က ပို႔လိုက္တာေတြပဲလား။