အဝါရောင်အိပ်မက် (completed)

အခန္း-၄၆

[Zawgyi]

မင္းခက ႏွစ္ခါပင္ေခၚစရာမလို။ ပံုရိပ္က အဝတ္အစားအပိုပါ အဆင္သင့္ထည့္ယူၿပီး ျဖစ္သြားၿပီ။ လိုက္ခ်င္သည္၊ မလိုက္ခ်င္သည္မေျပာႏွင့္။ 'လိုက္မလား'ဟုပင္ မေမးရေသး။ 'လိုက္လို႔ရမလား'ဟု စကားစတဲ့အထိ။

တစ္ခါမွအေပ်ာ္ခရီးမထြက္ဖူးခဲ့သည့္ ပံုရိပ္က
အခုခရီးစဥ္အတြက္ ေတာ္ေတာ္ေလးစိတ္လႈပ္႐ွားကာ ေပ်ာ္ရႊင္ေနသည္။ အေပ်ာ္လြန္ေနသည့္ ပံုရိပ္၏ မ်က္ႏွာထက္႐ွိအျပံဳးမ်ားက ကားေပၚတတ္ခ်ိန္ သြန္းအုပ္ကိုျမင္တာေတာင္ ေပ်ာက္မသြား။

မင္းခ၏ေဘးတြင္ ပံုရိပ္ကထိုင္သည္။ စြမ္းထက္ကေတာ့ ဒ႐ိုင္ဘာ၏ေဘးတြင္ ေျပာင္းထိုင္ေပးသည္။

သြန္းအုပ္၏မ်က္ႏွွာက မႈန္သုန္ေနၿပီး ဇာနည္ကေတာ့ မ်က္ႏွာသိပ္မေကာင္းခ်င္။ ေစာေစာကအထိ အဆက္မျပတ္ စကားမ်ားေဖာင္ဖြဲ႔ေနခဲ့သည့္ သြန္းအုပ္ႏွင့္ဇာနည္က ကားေပၚသို႔ ပံုရိပ္ေရာက္လာကတည္းက အသံမထြက္ၾကေတာ့။

ကားစထြက္ပါၿပီဆိုကတည္းက ပံုရိပ္က ေရပက္မဝင္ေအာင္ မင္းခကို စကားေတြေျပာလာသည္။ ရႊန္းရႊန္းေဝေနသည့္ အျပံဳးမ်ားက ပံုရိပ္ဘယ္ေလာက္ေပ်ာ္ေနသလဲဆိုတာကို သိသာေစ၏။ မင္းခကလည္း အလိုက္သင့္ စကားျပန္ေျပာေနတာမို႔ ပံုရိပ္တို႔စကားစကမျပတ္။

တစ္ကားတည္းစီးၿပီး ခရီးတည္းသြားေနၾကေသာ္လည္း
သူ႔ကို သတိထားမိပံုပင္မေပၚသည့္ ပံုရိပ္ေၾကာင့္ ဇာနည္ စိတ္မေကာင္းေတာ့ျဖစ္ရသည္။
မင္းခတစ္ေယာက္တည္းကိုသာၾကည့္ၿပီး၊ မင္းခေဘးတြင္ထိုင္ကာ၊ မင္းခကိုခ်ည္းစကားေတြ ေဖာင္ဖြဲ႔ေနသည့္ပံုရိပ္က သူအပါအဝင္ က်န္သည့္သူမ်ားကို အာရံုထဲ႐ွိပံုမရ။

သြန္းအုပ္၏မ်က္ႏွာ မႈန္ေတေတေၾကာင့္လည္း ဇာနည့္မွာ သြန္းအုပ္ကို အားနာေနမိသည္။

အားလံုးကို အဆင္ေျပသြားေစခ်င္လို႔ ဒီခရီးစဥ္ကိုစီစဥ္ကာမွ သူစိုးရိမ္ေနခဲ့သလို ပိုဆိုးသြားေတာ့မွာလား?

ဇာနည္ သက္ျပင္းေမာခ်မိသည္။ ေလာေလာဆယ္အထိေတာ့ ဘာျပႆနာမွမ႐ွိေသးတာမို႔ ႀကိဳေတြးၿပီး ပူပန္မေနခ်င္ေတာ့။ အိတ္ထဲက ဖုန္းကိုထုတ္ယူလိုက္သည္။ voice recorderကို ဖြင့္လိုက္ၿပီးေနာက္ ၾကည္ႏူးစြာျပံဳးမိရ၏။