တစ်ဦးတည်းသော သား
ငယ်ထွေးနိုးလာတော့...ခါတိုင်းလိုပါပဲ...မပွင့်တဲ့မျက်လုံးလေးနဲ့ လှုပ်စိလှုပ်ပက်လေးလုပ်ရင်းထွက်လာတယ်။
ငယ်ထွေးအဖွားက ငယ်ထွေးကိုတွဲလာရတယ်။
အဖွားကိုတွဲလာရတာမဟုတ်ဘူး...အဖွားကတွဲလာရတာ။ မျက်လုံးမှမဖွင့်တာကို...ငယ်ထွေးပေါက်က။
မြေးအဖွားနှစ်ယောက် တစ်ယောက်ခါးတစ်ယောက်ဖက်ရင်းထွက်လာတာ။
"ဟင်....အစောကြီးမထနဲ့ဆိုတာကို... "
"ဟုတ်တယ်....နိုးနေတာနဲ့..ထလိုက်တော့တာ"
မနက်စာ စားဖို့စောင့်နေတာကိုမြင်တာနဲ့ပြောတော့တာပဲ။
"လင်းသန့်လေး...မေမေ ဆီထမင်းထိုးပေးထားတယ်...ငါးရံခြောက်ဖုတ်လေးနဲ့...ခုချိန် စားရင်သားလေး ထမင်းစားနိုင်ပါတော့မလား...ဟင်...အိပ်ယာနိုးတဲ့အချိန်ကိုကြည့်ပါအုံး"
"ဟင့်... စားမှာပဲ...ထမင်းမဆာရင် မစားဘူး....ရတယ်"
"ငါ့မြေးပေါက်လေး စိတ်ကြိုက်လုပ်စမ်းပါစေအေ...စားသာစား လင်းသန့်လေး...ထပ်ပြီးဘာစားချင်သေးလဲ"
"ကော်ရည်သောက်မယ်.....ဆန်ခေါက်ဆွဲလေးနဲ့...အီကြာကွေးလေးနဲ့"
"ပြီးတော့ရော....ဘာစားချင်သေးတာလဲ"
"မေမေ...သားတို့ကျောင်းနားက အသုတ်ဆိုင်ဖွင့်သေးလား"
"ဖွင့်တယ်လေ"
"အသုတ်သွားစားရမယ်"
အိမ်မှာ စိတ်တိုင်းကျစီစဥ်ခိုင်းတာတွေရော...အပြင်ထွက်လုပ်ရမှာတွေရော တန်းစီနေတော့သည်။
အမေနဲ့အဖွားက ငယ်ထွေးကို အတော်လေးဂရုစိုက်သည်။ တကယ်ကိုအရိပ်တကြည့်ကြည့်နဲ့ တထွေးထွေး တပိုက်ပိုက်ရှိလွန်းသည်။
"ညကအေ....လင်းသန့်လေး ဖွားကိုဖက်အိပ်တာ ဖွား ညောင်းလို့"
"အမေ့မြေး နို့ရောကိုင်သေးလား"
"ကိုင်သေးလား....လင်းသန့်လေး.. ပြောပြလိုက်..."
ပြောရင်းအဖွားကရယ်နေတော့သည်။
ငယ်ထွေးက ဘယ်လိုလဲလို့...အဖွားနို့ကိုင်သေးတာလား။
"မကိုင်ပါဘူး...သား ဖက်ပဲအိပ်တာ....ကလေးမှ မဟုတ်တော့တာ"
တကယ်ကို ကလေးမဟုတ်တဲ့ ကလေးပါပဲ။
ချွဲလိုက်တာလဲ ပြစ်လို့။
YOU ARE READING
မိုးကောင်းကင်နှင့်ကမ္ဘာမြေ....ချစ်ခြင်းသက်သေ
Romanceမိုးကုပ်စက်ဝိုင်းနဲ့ ကမ္ဘာမြေကြီး ထိစပ်သွားသလိုထင်ခဲ့မိတဲ့ အချိန် ကလေးတိုင်းမှာရှိခဲ့ဖူးပါတယ်။ ဘယ်တော့မှ မထိစပ် မဆုံတွေ့ဘူးဆိုတာ သိနေတဲ့အရွယ်ရောက်သည့်တိုင်အောင် ကျွန်တော် မိုးကုပ်စက်ဝိုင်းနဲ့ကမ္ဘာမြေကြီး ဆုံတွေ့ပါစေလို့ ဆုတောင်းမိဆဲ....
