ဘုန်းပြည့်ချမ်းဟန် (Complete)

Part-32- Heavenic (Zawgyi )

ညကေစာေစာအိပ္ေပ်ာ္သြားလို႔ထင္တယ္။ ခ်မ္း,ႏိုးလာေတာ့မနက္၆နာရီေတာင္မထိုးေသးဘူးဗ်။ ကိုကိုကေတာ့ငယ္ငယ္တုန္းကလိုဘဲ ကြၽန္ေတာ့္ကိုေျခေတြလက္ေတြနဲ႔ခြဖက္ထားၿပီးအိပ္ေပ်ာ္ေနတုန္း။ ညကအိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ့အတိုင္း ႏိုးလာေတာ့လည္းဒီတိုင္းဆိုေတာ့ အိပ္ေနတုန္းနည္းနည္းေလးေတာင္မလႈပ္တဲ့သေဘာေပါ့။

မ်က္လုံးေရွ႕မွာျမင္ေနရတဲ့ရင္အုပ္ကို နမ္းေမႊးလိုက္ၿပီးအသာ႐ုန္းထြက္လိုက္၏။ ေျပေလ်ာ့ေနတဲ့လက္အစုံေၾကာင့္ ခ်မ္း,လြယ္လြယ္ကူကူဘဲထထိုင္လိုက္ႏိုင္ပါသည္။ လက္တစ္ဖက္ကကုတင္ေပၚအားျပဳေထာက္ကာ ပုံ႔ပုံ႔ေလးထိုင္ရင္းေခါင္းေစာင္းၿပီးအိပ္ေနသူကိုေငးၾကည့္ေနမိသည္။

(အိပ္ေနတဲ့အခ်ိန္ဘဲငယ္ငယ္ကကိုကိုလို႔ခံစားရတယ္..အခုကိုကိုကအမ်ားႀကီးေျပာင္းလဲသြားတယ္...ၿပီးေတာ့မၾကာခင္မွာကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ခင္ပြန္းျဖစ္လာေတာ့မွာေပါ့)

ကိုယ့္ဘာသာကိုေတြးၿပီးကိုယ့္ဘာသာကိုရွက္ေနတဲ့ေကာင္ေလးမွန္းသိသာေစတာက မ်က္ႏွာေပၚမွာျဖစ္တည္လာတဲ့ရွက္ၿပဳံးေလးေတြေၾကာင့္ပါ။ ထိုအၿပဳံးေလးေတြကတစ္ခဏေလးအတြင္းမွာဘဲအုံ႔မႈိင္းက်သြားျပန္တယ္။ အုံ႔မႈိင္းက်သြားတဲ့အေၾကာင္းအရင္းကေမေမဆိုတဲ့အေတြးစေလး။

ညႇိဳးေရာ္သြားတဲ့မ်က္ႏွာေလးကကုတင္ေပၚကေန လိုက္ကာပိတ္တစ္ဝက္ပြင့္တစ္ဝက္ျဖစ္ေနတဲ့မွန္နံရံေတြဆီအၾကည့္အေရာက္ ‌ လာေရာက္ထိမွန္ေနတဲ့မိုးစက္ေပါက္ေတြေၾကာင့္အေတြးတခ်ိဳ႕ဝင္
ေရာက္လာျပန္ပါသည္။

(ဟင္!!! ဝါမွမကြၽတ္ေသးတာ...အဲ့ဒါကိုဘာကိုလက္မွတ္ထိုးမွာလဲ)

အေတြးတို႔မဆုံးခင္သိလိုစိတ္ကႀကီးစိုးလာတာေၾကာင့္...အိပ္ေနသူကိုအတင္းလႈပ္ယမ္းႏႈိးမိ၏။

"ကိုကို...! ကိုကို ထဦး...ကိုကို ထပါဦးဆို!"

"ဟင္...အင္း အင္း အင္း.....ကြၽတ္ကြၽတ္ကြၽတ္"

ႏိုးတစ္ဝက္လူက တအင္းအင္းအသံျပဳရင္း..ခ်မ္း,ေက်ာျပင္ေတြကိုလွမ္းကုတ္ေပးလာတယ္။ သိတာေပါ့...ဒီအျပဳအမူကငယ္ငယ္ကသူအိပ္လို႔မရလို႔ဂ်ီတိုင္း ကိုကိုကေက်ာျပင္ကိုကုတ္ေပးတဲ့အခါဇိမ္ယူရင္းအိပ္ေပ်ာ္သြားတတ္တဲ့ရင္းႏွီးၿပီးသားအမူအက်င့္ေတြဘဲဟာ။ ဒါေပမယ့္အခုအိပ္လို႔မရလို႔မွမဟုတ္တာ။ ခ်မ္း,ကုတ္ေပးေနတဲ့လက္ကိုဆြဲယူလိုက္ကာ ဆတ္ခနဲကိုက္ခ်လိုက္၏။ ထိုအခါမွအလန္႔တၾကားငုတ္တုတ္ထထိုင္လာၿပီး...