ŞARAPNEL +18

18

Sumru sinirlenmemek için kendini sıkıyordu adeta. Kalbi atmıyordu, çıkıyordu. Kutay 'ın kaçışlarından bıkmıştı. Artık bu işi bitirmek istiyordu. Bugün onunla geçireceği son gündü. Biletini almamıştı ama sondu işte.

Kutayla birlikte Yamaç paraşütü yapmışlar sonrasında da o aksiyonu atlatmak için yemek yemeye gelmişlerdi. Kutay da Sumru da sessizdi. Kutay 'ın sessizliği paraşütteyken onun bedenine tutunan parmaklarındandı. Aklı sürekli oraya kayıyordu ve ona ne kadar dokunmak isteğini fark ediyordu. Sumru bir an önce gitmeliydi. O gidince ne olurdu bilmiyordu ama iyi hissedeceğinden emindi.

" Acıkmadın mı ? " diye sordu Kutay tabağındaki yiyecekleri yemeyen çatalıyla oynayan Sumru 'ya bakarak.

Sumru derin bir nefes çekti içine. Sinirlenmeden konuşabilmenin yollarını arıyordu içten içe. Ona sormak istiyordu. Neden böylesin ? Neden uzaklaştırıp duruyorsun beni kendinden diye ? Zaten istediği şey aşk değildi. Sumru sertçe yutkundu. Değil miydi ?

İstemiyor muydu ?

Aslında onu seviyordu. Ama arkadaş olarak mı ?

Arkadaşlığa başlayacaktı şimdi!

" Pek değil. " dedi Sumru burun kıvırarak. Ona kötü davransa Kutay davranışını değiştirir miydi ?

" Nasıldı ? " diye sordu dudaklarının arasına domatesi alıp çiğnemeye başlayarak. " Beğendin mi ? "

" Binmesek de olurdu. " dedi Sumru omuzlarını kaldırıp indirerek.

" Buraya ben ne yapıyorsam onları yapmak için geldiğini düşünüyordum. " dedi Kutay onun beğenmemesini ilginç bularak.

" Öyle tabi, başka ne için gelmiş olabilirim ki ? " diye mırıldandı Sumru ağzının içinde.

" Seninle bir şey daha yapmak istiyorum. " dedi Kutay. Sumru konu ilgisini çekmişcesine yerinde dikleşti.

" Nasıl bir şey? " diye sordu hemen vakit kaybetmeden.