ŞARAPNEL +18

23

" Meriç? " diyen Sumru 'nun sesi şaşkınlık doluydu. Görmeyi beklemediği birinin karşısında olması onu gafil avlamıştı. Hem de Kutay 'ın elleri bacaklarında iken. Bu durumun yanlış anlamalara sebebiyet vereceğini düşünerek hızla ittirmişti Kutay'ın elini. Bu duruma kendi mi daha çok şaşırmıştı yoksa Kutay mı bilemiyordu. Tek bildiği şu an ona sarılan adamın gerçekten var olduğuydu.

" Sumsumsum.." dedi çocuk elini Sumru 'nun belinden çekerek. Kutay elini yumruk haline getirdiğinden bihaberdi. Gözleri karşısındaki ikili arasında gezinip duruyordu. " Nerelerdesin kızım sen? "

Kutay onların arasındaki bu mesafesizliğe göz devirdi. Kalkıp Sumru 'yu kendi yanına çekme isteğiyle dolup taşıyordu. Hatta kucağına bile çekebilirdi. Saçları topuz olan çocuk O zaman Sumru 'ya bir daha kollarını saramazdı. Düşüncelerinin içinde boğulan Kutay'ı o düşüncelerden çıkaran şey Sumru 'nun beline ikinci kez sarılan eller oldu.

Ne? Eller? Sumru 'nun belinde?

Kutay burnundan solumaya başladı. Sumru halinden memnun gibi duruyordu. Memnun olmasa biraz önce kendi ellerini ittirdiği gibi o elleri de ittirmez miydi? Bu düşünce Kutay 'ın boğazında bir yumru varmış gibi hissettirdi. Ne diyeceğini bilemiyordu. Düşüncesini zihninden çıkarmanın bir yolu yok muydu?

" Arkadaşım, Kutay. " dedi Sumru hala Meriçle burada karşılaşmanın verdiği şaşkınlığı üzerinden atamayarak. Üniversiteden arkadaşıydı o. Onu burada görmek üzerinde inanılmaz bir etki yaratmıştı. Meriçle araları oldukça iyiydi. Hep birlikte takılırlardı. Umarım bunları Kutay 'ın yanında söylemezdi. Çünkü onun ne düşüneceğini pek de kestiremiyordu. Ona hiç bahsetmemişti.

" Arkadaş mı? Biz gibi yani? " dedi Meriç hemen tebessüm edip elini Kutay'a uzatarak. Kutay'ın öldürücü bakışları altında edilebilirdi o an. Kutay ona uzatılan ele baktı. Sadece bakmakla yetindi çünkü sıkmak istemiyordu. Sıkmak bir barış anlamına gelebilirdi ama nedense Kutay savaş açmaktan yanaydı. Hele ki o el hala Sumru'nun belindeyken.