ŞARAPNEL +18

37

Derin bir nefes aldı Kutay. Yumruk yaptığı ellerini masanın üzerine koydu. Gözleri ekrandan ayrılmıyordu. 11 aydır inceledikleri kamera kayıtlarından hala bir sonuç elde edememişlerdi. Zihni bulutlarla kaplı gibi hissediyordu Kutay. Oysa ağzına onu sarhoş edecek hiçbir şey almıyordu. İçmeden de sarhoş olmak bu olsa gerekti.

" Abi uykulu gibisin sen uyu istersen. " Berk'in sesiyle irkildi. Düşünceleri vardı ama ne düşündüğünü kendi de bilmiyordu. Aklında tek bir isim dolanıp duruyordu.

Sumru.

Neredeydi?

" Yine elimizde hiçbir şey yok mu Berk? " dedi onu duymazdan gelerek. Artık ona ait bir şeyler bulmak istiyordu. Avcunun arasında sakladığı bez parçası dışında ona dair hiçbir şey yoktu. Odada bulmuştu bunu da Kutay. Her şeyini alan Sumru bunu bilerek bırakmış olamazdı. Muhtemelen görmemişti. İyi ki de görmemişti.

" Üzgünüm. " diyen Berk de şaşkındı aslında. Aklı almıyordu Sumru'nun yaptıklarını. Bir anda ortadan kaybolmak, izini kaybettirmek kolay şeyler değildi. Aylardır onu arıyordu Kutay, yorgundu ama bir o kadar dinç görünmek istiyordu. Arkadaşına gözlerini çevirdi Berk. Uzayan sakalları bir mağara adamını andırıyordu. Gözlerinin altındaki mor halkalar uykularının da artık yok olduğu anlamına geliyordu.

" Kahretsin! " dedi Kutay yumruk yaptığı elinin birini masaya sertçe vurarak. Onun vurmasıyla sarsılan masada büyük bir girinti izi oluştu.

" Napıyorsun? " yerinden kalktı aceleyle Berk. Kutay hiç iyi değildi. Onu daha önce böyle hiç görmemişti. Ah be Sumru dedi içinden keşke burada olsan da bu koca oğlanı iyileştirsen.

" Kendimi cezalandırıyorum. " dedi Kutay hiç düşünmeden.

" Kendine zarar vererek mi? " Berk'in sorusuyla sertçe yutkundu. Onu özlüyordu ama en çok da merak ediyordu. Evinde değildi, şehrine gitmemişti. Aksi gibi otobüs biletlerinin hiçbir seferinde adı da yazmıyordu. Bu kız nereye gitmişti?