ŞARAPNEL +18

29

Sumru dudaklarındaki tebessümü gizleyemiyordu. Kutay'ın görmesini hem istiyor hem de istemiyordu. Kutay ise Sumru'ya bakmak için deliriyordu. Ama gözlerini yoldan ayırmamak için büyük çaba sarf ediyordu. Ona bakarsa eve gitmez, arabayı sağa çekerdi.

Arabadaydılar.

Sumru'nun son sözlerinden sonra ikisi de o mekanı hızla terk etmişti. Berk yine Sumru'yu gaza getirmişti. Sumru onun aklına uyduğu için şanslı hissediyordu kendini. Gözleri sürekli Kutay'ın üzerindeydi. Heyecanlıydı. Onunda göğsü kendisininki gibi inip çıkıyor mu diye kontrol ediyordu.

Dudaklarını usulca yaladı Sumru. Elleri bacaklarının üzerinde duruyordu. Çıplak bacaklarına Kutay'ın eli ne de çok yakışırdı, değil mi? Düşüncesine bir kez daha gülümsedi. Sumru onun ellerini her yerinde istiyordu.

" Kutay.." diyerek ona seslendi. Ne söyleyeceğini kendi de bilmiyordu ama konuşmak istiyordu.

" Efendim? " Kutay ona bakmadı. Gözleri pür dikkat yoldaydı. Sumru'nun cüretkar tavırlar sergiliyor olması onu kudurtuyordu. Ona bakarsa kendini tutamazdı, biliyordu.

" Daha çok mu var? "

" Biraz.." dedi Kutay. Nereye gidiyordu onu bile bilmezken sertçe yutkundu.

" O zaman.." dedi Sumru sertçe yutkunarak. " Birazcık sana dokunmamın kimseye zararı olmaz, değil mi? " Sumru dudaklarından çıkan sözlerin ne demek olduğunu biliyor muydu? Kutay 'ın kaşları çatıldı. Ne yapacaktı ki Sumru? Dokunmak mı? Neye dokunmak?

" Ne.." Bir kez daha yutkundu. Ademelmasının hareketi Sumru'nun Gözleri önündeydi.

Kutay şaşırdı. Sumru onu daha ne kadar şaşırtabilirdi acaba diye düşünmekten kendine gelmiyordu. Bacaklarına dokunan ellerle kendine geldi Kutay. " Sumru.." dedi inlercesine. Ona bakmaya bile korkan Kutay bacaklarındaki elle neler yapardı?

Mesela kaza?

Gözleri yola bakıyor olsa da artık yol görmüyordu Kutay.