ŞARAPNEL +18

48

Kafeye giren polis memuruyla birlikte masadakiler ayaklandı. David öne çıkarak onlara doğru yürümeye başladığında diğerleri de aynı gerginlikle geride bekliyordu. Polisin burada ne işi olurdu ki?

" Buyrun polis bey.." diye seslendi öne çıkan David. " Burada bulunmanızın sebebi nedir? "

Polis gözlerini David'e çevirmek yerine etrafta gezdirdi. Sanki başka birini arıyor gibi bakıyordu gözleri. Berk gözlerini kısarak onlara baktığında gülmemek için dişlerini sıktı. Her şeyi mahvetmek gibi bir huyu olduğu için şu an kendini tutmaya çalışıyordu.

" Birini arıyoruz ve burada olduğuna dair bir ihbar aldık. " Polis ciddi görünüyordu. Üniformasının içinde oldukça rahat ve profesyonel bir izlenim veriyordu kafedekilere.

" Ne ihbarı? " David'in kaşları çatıldı. Kafesine daha önce bu şekilde hiç polis gelmemişti. Bu olayın gerginliği üzerine yapışmışken bir de aranan birinin kendi kafesinde olma ihtimalini düşündükçe sinirlenmemek için zor duruyordu.

" Kutay Kahraman. " dedi polis memuru gözlerini diğerlerine de çevirip tepkilerini ölçmek istercesine. " Tanıyor musunuz? "

David dudaklarını araladı ama daha sonra sanki kapatması gerekiyormuş gibi aralanan dudaklarını hızla kapattı. Bu bahsettiği kişi Sumru'nun Kutay'ı mıydı? Eğer öyleyse kendinin onaylamasına bile gerek yoktu. Kutay buradaydı ve kendini ifade edebilirdi.

" Benim. " Kutay oturduğu yerden kalkalı uzun zaman olmuştu ama polis memuruna yakın değildi. Bu yüzden birkaç adım atarak onların bulunduğu yere doğru ilerledi. Onu yalnız bırakmak istemeyen, içten içe meraktan deliren Sumru da onun arkasından ilerledi.

Sumru'nun içinde büyük bir korku vardı. Kutay'ın bir şey yaptığından değildi bu korku. Yanlış anlaşılmaların eşiğinde olmasından korkuyordu.

" Bizimle karakola kadar gelmeniz gerek. " ciddiyetini yüzüne kaftan biçmiş polis Kutayla konuştuğunda Sumru ellerini Kutay'ın ellerinin arasına geçirdi.

" Neden gelmesi gerekiyor? " diye telaşla sorduğunda polis ikisinin birleşen ellerini izledi.