ŞARAPNEL +18

26

Sessizlik aralarında görünmez duvarlar ördüğünde ikisi de cüretkar bir şekilde göz gözeydiler. Birbirlerinden istedikleri şey belliydi. Sürekli engeller çıkmasa şu an ikisi de rahat bir nefes almış olabilirdi.

Düşüncelere dalmış ikili birbirinin zihninden habersizdi. Kutay gözlerini o tatlı, yumuşacık dudaklara indirmemek için direniyordu. Sumru ise ona meydan okumayı seçmişcesine sürekli dudaklarını yalayıp duruyordu. Kutay bir anda eğilse  ve dudaklarını birleştirse Sumru ne yapabilirdi ki?

" Yine kollarındayım. " dedi Sumru aralarındaki sessizliği bölerek.

" Olman gereken yerdesin. " diyen Kutay gözlerini anlıkta olsa o yumuşacık dudaklara indirdi. Rujunu mu tazelemişti o?

Sumru ondan gelen cevapla kendini kaybetmenin eşiğine geldi. Heyecandan yerinde duramayacak gibiydi. Kalbinin sesini Kutay duymasın diye kendini bir adım geri çekti. Ama Kutay bu hareketine kızmış gibi onu bir anda kendi gövdesine yapıştırınca dudaklarının o şeklini almasına engel olamadı.

" Benden uzaklaşma. " diye mırıldandı Kutay onun kulağına eğilerek. Bilerek nefesini üflüyordu. Sumru 'nun kendinden etkileniyor olması hoşuna gidiyordu. Kutay çok yakışıklı biri değildi aslında ama giderinin de var olduğunun farkındaydı. Farklı bir aurası olduğu için girdiği mekânda dikkat çekenler arasında olmak kaçınılmaz oluyordu. " Hoş uzaklaşsan  da ben seni yine kendime yaklaştırırım. "

" Uzaklaşmıyorum. " dedi onu reddederek Sumru. Kutay 'a diyemezdi. Kalbim senin yüzünden çok hızlı atıyor diyemezdi. Bunu söylediği an Kutay ondan uzaklaşırdı. Burada bir aşk olacaksa bu tek taraflı olurdu.

Çünkü Kutay aşk nedir bilmezdi.

Kutay sadece işini hallederdi.

Bu da takılmaktan ibaretti.

" Benden kaçıyorsun gibi.." dedi Kutay yine aynı sakinlikle. Nefesini bu denli yakından hissetmek Sumru 'yu istemsiz geriyordu. Onunla yakın olmak Hoşuna gidiyor olsa da bu fazla geliyordu. Canı başka şeyler çekiyordu.